Vandaag is Lenn 2 weken oud. Terwijl ik dit typ ligt hij lekker in de box te slapen en Nomi doet haar middagdutje, dus ik heb een tijd om te bloggen. Aan de ene kant zijn de afgelopen 2 weken ontzettend snel gegaan, aan de andere kant lijkt de bevalling alweer eeuwen geleden.

Lenn werd op vrijdag 22 juli geboren en de eerste 2 dagen moesten we in het ziekenhuis blijven in verband met de keizersnee. Dat was trouwens één van de belangrijkste redenen waarom ik graag natuurlijk wilde bevallen; ik wilde snel weer thuis zijn. Toen Nomi net geboren was, vond ik het niet zo erg om in het ziekenhuis te zijn. Maar nu wilde ik toch wel heel graag met zijn viertjes thuis zijn.

De eerste dag kon ik vrij weinig, ik mocht mijn bed niet uit dus ik kon Lenn niet verschonen, aankleden, et cetera. Nog een nadeel van een keizersnee. Gelukkig was Bart er de hele tijd en hij kon dus voor Lenn zorgen. Met Lenn ging het gelukkig hartstikke goed. Hij dronk goed, poepte en plaste goed, huilde weinig.. Perfect dus.

De volgende ochtend werd hij gewogen. Bij Nomi stond de kraamweek voor een groot deel in het teken van haar gewicht, dus ik zag er wel een beetje tegenop. Ik zei nog tegen Bart, ‘als hij het maar laat om onder de 4 kilo te duiken’. En guess what; 3960 gram. De verpleegkundige zei dat het net op het randje was en ze begon al over kolven, fingerfeeding en kunstvoeding. Ik heb haar vriendelijk bedankt en aangegeven dat ik de natuur het liever zelf op liet lossen.

Verder deed Lenn het nog steeds hartstikke goed en gelukkig was hij de volgende dag iets aangekomen, 14 gram om precies te zijn. Dat betekende dat we groen licht kregen om naar huis te gaan! Ik belde Bart (hij had met Nomi thuis geslapen), hij bracht Nomi naar mijn ouders en hij haalde ons op. Toen we thuis kwamen, kwam mijn moeder al snel met Nomi bij ons en ik vond het heerlijk dat we allemaal thuis waren.

Voor mijn gevoel kon het genieten toen echt beginnen. Qua herstel ging het met mij best goed en ik kon steeds beter voor Lenn zorgen. Met hem ging het nog steeds heel goed, op wat krampjes na. Daardoor hebben we de eerste nacht nauwelijks geslapen, waarschijnlijk kwamen zijn darmen toen echt goed op gang. Gelukkig ging het de volgende dag al wat beter.

Lenn kwam iedere dag een beetje aan en na precies een week zat hij boven zijn geboortegewicht. Die vrijdag was de kraamverzorgster er voor het laatst en hoewel ze hartstikke leuk was, vond ik het ook wel fijn dat we vanaf dat moment gewoon met zijn viertjes waren.

De tweede week werd alles weer een beetje normaal. Met Lenn ging het nog steeds heel goed, op de krampjes na. Gelukkig is hij meestal wel goed te troosten als hij er last van heeft. De nachten gaan nu ook best goed, meestal wil hij 2 keer drinken en vaak valt hij daarna weer vrij snel in slaap.

Hoewel hij natuurlijk echt nog een baby’tje is, merk ik al wel verschil met 2 weken geleden. Inmiddels kijkt hij veel naar me, hij volgt dingen die hij ziet, hij is meer wakker en hij tilt zijn hoofdje al best goed op. Heel leuk allemaal, want daardoor krijg ik nu wat meer contact met hem. En hoewel ik de newborn tijd heel leuk vind, moet ik zeggen dat ik het nog leuker vind wanneer baby’s iets meer kunnen.