Jullie hebben misschien in mijn dagboekje al gelezen dat Nomi ziek is. Dit is de eerste keer dat ze écht ziek is, en ook de eerste keer dat ik met haar bij de huisartsenpost heb gezeten. En ik kan je vertellen, ik vind het echt helemaal niks.

Koorts

Donderdagavond kreeg Nomi koorts, 39,6 graden. Overdag was er nog niks aan de hand en van het ene op het andere moment voelde ze loeiheet aan. Ze gedroeg zich niet ziek, maar de volgende ochtend kon ik goed merken dat ze niet lekker was. Ze at slecht en ze was heel erg hangerig.

Beter?

Zaterdag ging het opeens veel beter. Ze had haar energie weer terug en ze wilde graag buiten spelen. Ik dacht dat ze weer beter was en toen mijn schoonouders vroegen of ze mee wide naar een indoor speeltuin, dacht ik dat dat wel kon. Achteraf gezien hadden we dat beter niet kunnen doen, want misschien heeft ze daar wel weer iets opgelopen.

Toch weer ziek

Zondagochtend leek het ook mee te vallen. Maar hoe later het werd, hoe zieker ze zich ging gedragen. ’s Ochtends heeft ze nog een klein beetje gegeten en gedronken, maar later kwam het er aan beide kanten weer uit. Ze vertikte het om te drinken en toen ik voor advies de huisartsenpost belde, vonden ze het verstandig dat we even langskwamen.

Nomi bleek nog lang niet uitgedroogd te zijn en volgens de huisarts had ze een oorontsteking en een maag-darminfectie (later kwam ik erachter dat dat hetzelfde is als buikgriep). Maandag was ze echt hartstikke ziek. Ze wilde weer bijna niet eten en drinken en wat ze at of dronk kwam er weer uit. Ze wilde alleen maar liggen en mijn moederhart brak toen ik haar zo zag. Ze was echt een zielig hoopje peuter en ze heeft bijna de hele dag geslapen.

Dinsdag heeft ze niet meer overgegeven, maar ze was nog steeds goed ziek. Ze sliep zo’n 21 van de 24 uur, en de 3 uurtjes die ze wakker is geweest hing ze op de bank. Ze at nog steeds bijna niks, maar ze dronk wel weer wat water.

Tussendoor nog even naar het ziekenhuis

Gisteren bleef het een beetje hetzelfde. Hangerig, moe, veel slapen.. Ze zou naar mijn schoonmoeder gaan en ik zou met Lenn naar het ziekenhuis gaan voor de controle van zijn hartje, maar Nomi was echt te ziek om te gaan. Naar mijn mening hoort een ziek kind lekker thuis te zijn, en daarom nam Bart ’s middags vrij. Nomi lag vooral in bed, en ik hoefde de afspraak in het ziekenhuis niet af te zeggen.

In het ziekenhuis kreeg ik goed nieuws, Lenns hartruisje klinkt heel onschuldig. Het klinkt niet als een gaatje in zijn hart, maar waarschijnlijk zijn het gewoon bloedvaten die hoorbaar zijn. We hoeven pas over een jaar weer terug te komen, dan willen ze voor de zekerheid nog eventjes luisteren.

Terug bij af

Ik begon dit blogje te typen toen Nomi net in bed lag, maar opeens besloot ze dat ze niet wilde slapen. Ze wilde uit bed om een cracker te eten (ik dacht dat dat een goed teken was) en vervolgens wilde ze niet slapen. Toen ik voor de derde keer naar boven liep bleek alles onder de poep te zitten, en toen ik haar op de commode zetten begon ze over te geven. Net toen het iets beter leek te gaan waren we dus weer terug bij af.

Inmiddels slaapt ze, en ik hoop van harte dat ze snel weer opknapt. Ik vind het helemaal niks dat ze zo ziek is. Ze is zo slap als een vaatdoek, ze is anderhalve kilo lichter dan anders en ze is totaal niet zichzelf. Als het niet snel wat beter gaat bel ik toch de dokter nog maar eventjes.

Hoe lang duurde buikgriep bij jullie kindjes?

Tip: heeft je kind ook vaak een oorontsteking? Lees dan deze blog eens over hoe je een oorontsteking voorkomen kunt.