Op maandag 10 november moesten we ons om 8.30 uur melden voor een geplande keizersnee. ’s Ochtends zat het verkeer (inclusief serieus álle verkeerslichten) tegen, waardoor we net op tijd op de kraamafdeling aankwamen. We mochten meteen naar onze kamer en daar werd uitgelegd wat er precies ging gebeuren. Er werd een hartfilmpje gemaakt van de baby en tegelijkertijd werd er een echo gemaakt, om te kijken of ze nog steeds in een stuit lag. Dat bleek zo te zijn, en toen drong het pas tot me door dat we echt die dag een kind zouden krijgen. Daarvoor kon ik het me nog moeilijk voorstellen, maar nu werd het wel wat echter.
Geplande keizersnede
Ik kreeg een operatiejasje aan en toen werd er een poging gedaan om het infuus te prikken. Ik heb dunne aderen en ze liggen diep, dus ik vermoedde al dat dat lastig ging worden. Na heel lang voelen stak een co-assistent toch de naald in mijn hand, en het bloed stroomde eruit. Poging één was mislukt. Gelukkig had ik nog een hand en een andere arts prikte het infuus daarin. Dat ging wel meteen goed. Vervolgens werd er een blaaskatheter geplaatst, wat niet echt heel prettig was. Niet pijnlijk, maar vooral een heel raar gevoel.
Mijn bloeddruk werd nog gecontroleerd en toen begon het wachten. De keizersnee stond om 10.30 uur gepland, maar er werd meteen verteld dat het kon uitlopen. Ik kon door het infuus niet meer uit bed, maar Bart begon vast onze spullen op te ruimen en hij legde Nomi’s eerste kleertjes klaar. Toen besloten we nog een laatste selfie te maken als niet-ouders en rond 10.15 uur werden we opgehaald om naar de voorbereidingskamer te gaan.
Voorbereidingskamer
In de voorbereidingskamer werd mijn bloeddruk nog een keer gecontroleerd en Bart moest zich omkleden. Even later kwam hij terug in een heel charmant groen operatiepak. Ik werd naar de operatiekamer gebracht en daar kreeg ik de ruggenprik. Ik weet eigenlijk niet waarom, maar Bart mocht daar niet bij zijn. De ruggenprik viel me heel erg mee (ik hoorde van tevoren dat dat heel pijnlijk is, maar ik vond het niet pijnlijker dan het prikken van het infuus). Meteen werden mijn benen warm en zwaar, en ik had er geen gevoel meer in. Dat was heel raar, je kunt je benen helemaal niet meer bewegen.
De keizersnede
Bart kwam de operatiekamer binnen en meteen begon de keizersnee. We zagen er niks van, doordat er een scherm bovenaan mijn buik werd geplaatst. Door de ruggenprik voelde ik geen pijn, maar ik kon wel voelen dat ze iets in mijn buik aan het doen waren. Al snel werd Nomi geboren en gelukkig begon ze meteen te huilen. Het scherm ging omlaag en door een plastic luik konden we zien hoe ze uit mijn buik werd gehaald.
Ze werd nagekeken door de kinderarts en daarna mocht Bart de navelstreng inkorten, want die was door de artsen al doorgeknipt. Daarna werd Nomi bij me gelegd.
Placenta
Ondertussen probeerden de artsen de placenta uit mijn buik te halen, wat niet zo goed lukte. Hij zat behoorlijk vast en om hem los te maken, werd er flink op mijn buik geduwd. Door de ruggenprik deed het geen pijn, maar ik voelde het wel goed. Uiteindelijk is hij (volgens de gynaecoloog) losgepeuterd, en daardoor ben ik wat meer bloed verloren dan dat normaal is. Daarna werd ik gehecht en toen dat klaar was, mochten we naar de uitslaapkamer.
Bart en Nomi bleven de hele tijd bij me, en op de uitslaapkamer heb ik Nomi voor het eerst gevoed. De ruggenprik begon toen al een beetje uit te werken en ik kan je vertellen dat dat heel fijn is, want na de keizersnee zat de verdoving wat hoger. Hierdoor werd ademhalen wat zwaarder, maar toen mijn bed wat rechterop werd gezet, voelde het meteen al beter.
Terug naar onze kamer
We mochten al snel terug naar onze kamer, waar Bart meteen aan het werk werd gezet. Ik mocht mijn bed nog niet uit, want mijn benen waren nog deels verdoofd, ik lag aan een infuus en ik had nog een katheter, dus Bart mocht Nomi verschonen en aankleden.
Hoe het verder ging, kunnen jullie lezen in het artikel over Nomi’s eerste week.
Zo'n lieve blogpost! Echt fijn dat we zoveel over Nomi te weten komen 😀
Wat mooi en leuk dat je ons dit wilt vertellen!
Wat vertel je dat mooi. Nomi is een prachtig meisje met geweldige ouders!
Wauw, wat prachtig verteld! Echt zo lief hoe je over haar praat. Kippenvel.
Wat heb je dit mooi en duidelijk omschreven! Leuk om te lezen Malou <3!
Wat een mooi verhaal!
Aaah leuk dat je dit verhaal met ons deelt!
Heel spannend!
Mooi verhaal, het lijkt me heel spannend zo'n keizersnee en ben voor jullie blij dat alles goed verlopen is en er een prachtig meisje bij hebben!
Super leuk dat je dit met ons deelt! Heel leuk om te lezen!
Wat vertel je alles lekker luchtig. Ik ben doodsbang voor operaties en ookal staat er geen operatie op de planning *klopt af*, is het toch geruststellend om te lezen dat alle pijn en stress eigenlijk heel erg meeviel.
Lieve Selfie hebben jullie ook gemaakt, zo vantevoren 🙂
Leuk om jouw verhaal te lezen! Ik ben benieuwd hoe mijn tweede geplande ks gaat bevallen vlgd wk (mn eerste staat ook op mn blog als je nwsgierig bent) en Hopelk valt de ruggeprok dit maal mee. Ze prikten twee jr terug drie x mis nl 🙁 die katheter is idd echt een naar gevoel, mr weet nu gelukkig wat ik kan verwachten daarvan haha.
Aah wat leuk!
Wat fijn dat je de keizersnede zo goed hebt ervaren. Herkenbaar verhaal. Ik ben zelf twee keer bevallen middels een keizersnede.
Wat fijn dat je dit met ons deelt, ik vond het erg interessant en leuk om te lezen.
wat grappig: die laatste selfie. Lijkt me heel vreemd om zo mee te kunnen kijken met een keizersnee, maar wel enorm gaaf als je haar eenmaal vast hebt lijkt me!
oh wow wat een verhaal. Echt wel heel spannend allemaal lijkt mij
blij dat alles nog wel goed is gegaan
liefs
Karlien
Wat lijkt me dat spannend als je inderdaad een geplande dag meekrijgt voor een keizersnede of een inleiding. Dan weet je gewoon dat je een paar uur later een kleintje hebt. Al is dagenlang afwachten misschien wel even spannend. Toch, de beleving is anders en ik ben blij om te lezen dat het jou is meegevallen. Stelt mij toch weer een beetje gerust.
Wat een interessant verhaal. Lijkt me best eng zo'n ruggenprik. Vooral dat je dan dus je benen niet meer kan bewegen. Wel leuk dat je kon zien hoe ze Nomi uit je buik haalden.
Wat een verhaal! Lijkt me heel apart om te weten van "Morgen, om die tijd, heb ik mijn dochtertje in mijn armen".
Maar wat fijn dat ze gezond is en dat alles zo goed gaat!
Wat leuk! Nog gefeliciteerd! Ik denk dat dit verhaal leuk is voor mama's to be.
Wat fijn dat alles zo voorspoedig is gegaan en dat Bart en Nomi al die tijd lekker bij je mochten blijven is ook wel erg prettig!
Ik ben benieuwd naar het artikel over de eerste week 🙂
Mooi omschreven, heel interresant om te lezen! Fijn dat alles zo goed is gegaan
Super dat je dit met ons deelt. en ook mooi om te lezen dat je man je zo steunt! Ik vind het knap dat je zonder al te veel spanning toch een keizersnee bent ondergaan, en ben blij dat je weer goed hersteld bent!
Xx julia
Fijn om hier meer over te lezen! Mij lijkt zo'n keizersnede toch niet zo evident, lijkt me een heel raar gevoel dat je je benen niet kan bewegen en dat je voelt dat er iets in je buik is aan het gebeuren… Ik zou bang zijn dat ik hierdoor wat in paniek zou schieten
Wat leuk geschreven! Ik vond het erg fijn om te lezen! Had je achteraf geen pijn toen de verdoving was uitgewerkt?
Het moet inderdaad wel raar zijn dat je weet van: vandaag worden we ouders! Maar kijk, een prachtige meid er bij, perfect gewoon 🙂
Wij weten momenteel dat ze bij ons in ieder geval al vroeger zal komen dan uitgerekend…
Wat interessant om te lezen!
Oe spannend hoor! Ik kan me nog helemaal niet voorstellen dat ik ooit ouder word, en brrr als ik dit soort verhalen lees dan durf ik ook niet meer haha
In ieder geval van harte gefeliciteerd! <3 the name
Mooi om te lezen!
Wat mooi verteld. Mijn dochtertje is ook doormiddel van een keizersnede op de wereld gekomen!
Blijft bijzonder…kan na 4 bevallingen over veel dingen meepraten, zoals katheter, infuus, hechten, voeden en dat soort dingen, maar heb nog nooit een keizersnede gehad.
Wel een x bij geweest, maar kijken is wel iets anders dan het ervaren…
Je legt het goed uit!