‘Mama moet mijn schoenen aandoen!’ ‘Mama moet mij naar bed brengen!’ Dat soort opmerkingen hoor ik hier regelmatig. En dat terwijl Nomi gek is op haar vader. Als hij aan het werk is zegt ze regelmatig dat ze hem mist, en ze wil altijd graag met hem spelen. Maar als er iets moet gebeuren, moet mama het toch bijna altijd doen. Oh, en haar kleine broertje doet er ook lekker aan mee…
‘Nee mama moet dat doen!’
Om 16.55 uur zei Nomi nog ‘Ik mis papa zo! Komt papa zo thuis?’ ‘Ja papa komt er zo aan, hij is bijna klaar met werken. Een kwartiertje later was Bart thuis en dat vond Nomi natuurlijk erg leuk. Bart speelde samen met Nomi en Lenn met de duplo, maar toen moest Nomi plassen. Dat kan ze zelf, maar weer goed aankleden lukt niet altijd. ‘Kom maar, ik help je wel even’, bood Bart aan. ‘Nee mama moet dat doen!’.
Ik was aan het koken, dus het was even een stuk makkelijker als Bart dat zou doen. Maar nee, dat vond Nomi absoluut geen goed plan. Ik zei tegen Nomi dat ik aan het koken was, en dat ik haar dus even niet kon helpen. Soms ben ik het namelijk wel een beetje zat, dat ze zo eigenwijs is dat alleen ik haar mag helpen. Bart bood nogmaals aan om haar te helpen, maar dat wilde ze niet. Dus ze ging half aangekleed verder spelen.
Naar bed gaan
Tot een tijdje geleden ging het naar bed brengen altijd prima. Nomi en Lenn zeurden geen van beide over door wie ze naar bed gebracht wilden worden. Tot een paar weken geleden. Nomi wilde opeens niet meer door Bart naar bed gebracht worden. En waarom? Ik heb geen idee…
We wilden er niet te veel aan toegeven. Dus de ene keer bracht ik haar naar bed, en de andere keer deed Bart dat. Maar Nomi werd steeds dwarser. ’s Avonds was het hier dus niet altijd zo gezellig in huis.
‘mama! Mama!’
En toen deed Lenn er nog even een schepje bovenop. Terwijl Bart hem naar bed bracht riep hij alleen maar ‘Mama! Mama!’ en hij was heel boos dat hij niet door mij naar bed gebracht werd. Niet leuk voor Bart, en zelf vond ik het natuurlijk ook niet fijn.
Momenteel wisselen we het maar gewoon af, de ene keer breng ik Nomi naar bed en Bart Lenn, en de andere keer draaien we het om. Meestal is één van de twee dan boos, maar ze moeten natuurlijk wel leren dat niet altijd alles kan gaan zoals zij het willen. En dit is vast een fase, dus ik ga er vanuit dat het wel weer voorbij gaat…
Herkennen jullie dit?
Herken dit nog niet, hier is onze Fedde nog te jong voor. Maar denk wel dat je het tot nu toe goed aanpakt door het gewoon af te wisselen en zoveel mogelijk te negeren.
Liefs
Zo herkenbaar!! Fijn dat je erover schrijft. Het kan namelijk zulke drama’s hier opleveren.
Heel herkenbaar! Ons meisje van 21 mnd wil ook altijd dat ik haar naar bed breng!!
Ik vermoed dat het inderdaad een fase is. Het kan even heel lastig en confronterend zijn. Misschien zelfs al kwetsend ervaren worden door een van de twee. Maar wij zijn er altijd heel losjes mee omgegaan. Het ging ons niet om haar haar zin te geven, maar we probeerden meerdere manieren uit. Uiteindelijk kwam het altijd goed. Nu brengt H. haar meestal naar bed (in combinatie met voorlezen), maar zo af en toe wisselen we. En dat is ook goed. Voor de volledigheid. Mila is 5 (en zelfs bijna 6)
Jazeker, gaat hier ook zo bij de jongste. Je word er soms een beetje moe van haha.
Ja toen Fay jonger was had zij dat ook heel erg. Nu gelukkig al een lange tijd niet meer
Zeker herkenbaar. Bij ons is het dan weer zo dat onze oudste (bijna 2,5) mama wil, dan komt mama en dan moet toch papa het doen. Je snapt dat wij daar voor passen ?