Voor mijn bevalling wist ik niet of ik pijnbestrijding wilde. Ik wilde het in eerste instantie zonder proberen, maar ik kon me geen voorstelling maken van de weeën en daarom sloot ik niks uit. En dat was maar goed ook, want na een paar uur om de 2 a 3 minuten rugweeën te hebben gehad, wilde ik toch wel heel graag een ruggenprik.
Ruggenprik
In mijn bevallingsverhaal kun je lezen dat ik ben ingeleid omdat ik na 41 weken nog steeds zwanger was. Nadat er een ballon geplaatst was kwamen de weeën al snel op gang. De buikweeën waren prima te doen, maar toen ze overgingen in rugweeën ging ik door de grond van de pijn. Ik had nog nooit zoveel pijn gehad (echt, een blindedarmontsteking of de pijn na een operatie is er helemaal niks bij) en ik wist al vrij snel dat ik een ruggenprik wilde.
Op dat moment vond de gynaecoloog dat nog geen goed idee, omdat ik nog steeds nauwelijks ontsluiting had. Dat betekende dus dat de weeën ook nog eens nauwelijks iets deden en ik kan je vertellen dat dat niet leuk was om te horen. Uiteindelijk concludeerde de gynaecoloog dat ik niet kon ontspannen (joh!) en dat een ruggenprik misschien zou helpen om meer ontsluiting te krijgen.
Risico’s
Voordat ik de ruggenprik kreeg werd me uitgelegd wat de risico’s waren en op dat moment kon het me vrij weinig schelen. Voor de bevalling had ik alles op internet wel opgezocht en ik wist het dus al, maar het enige wat ik op dat moment wilde was een verdoving.
Om half 8 ’s ochtends mocht ik dan eindelijk naar de anesthesist voor een ruggenprik. Ik moest me proberen te ontspannen en op de een of andere manier lukte dat (waarschijnlijk omdat ik gewoon heel graag die ruggenprik wilde) en de anesthesist wilde eerst een verdoving zetten. Ik wilde helemaal geen verdoving, bij de keizersnee van Nomi is de ruggenprik zonder verdoving gezet en dat ging prima, maar toch kreeg ik een verdoving. Vervolgens kreeg ik weer een wee en meteen daarna werd de ruggenprik gezet. Van beide prikken heb ik nauwelijks iets gevoeld.
De weeën
De volgende wee was meteen veel minder pijnlijk. Die daarna deed nog maar een klein beetje pijn en daarna voelden de weeën als harde buiken. De ruggenprik werkte heel snel en ik was helemaal gelukkig. Toen ik terug was op de kamer voelde ik helemaal geen weeën meer en ook mijn rechterbovenbeen was gevoelloos, dus de ruggenprik werkte (misschien wel te) goed.
Op de kamer kreeg ik een katheter en mijn vliezen werden gebroken. Door de ruggenprik voelde ik daar allemaal niks van. Vervolgens kwam er 3 cm ontsluiting bij, maar toen bleef ik op 5 cm ontsluiting zitten. Toen de ontsluiting 2 uur lang hetzelfde bleef is er overgegaan op een keizersnee. De gynaecoloog wist niet zeker of Lenn het nog wel fijn vond en in verband met het litteken van de vorige keizersnee durfde ze geen weeënopwekkers te geven.
Keizersnede
Doordat ik al een ruggenprik had, ging de voorbereiding op een keizersnee heel snel. De ruggenprik werd verzwaard zodat mijn buik en benen helemaal gevoelloos waren. Dat was een heel raar gevoel, op dat moment kon ik niks meer met mijn benen en mijn lichaam was tot net onder mijn borsten helemaal verdoofd. Tijdens de keizersnee voelde ik geen pijn, ik voelde alleen getrek en geduw.
Na de keizersnee werd de ruggenprik verwijderd en toen duurde het best lang voordat ik weer een beetje gevoel had in mijn benen. De eerste uren kon ik mijn benen niet bewegen en ik was blij dat ik een paar uur later het gevoel weer een beetje terugkreeg.
Ik heb een aantal verhalen gehoord van vrouwen die na de ruggenprik last hadden van hun rug of andere dingen, maar dat heb ik niet gehad. Ik denk dat ik daar best veel geluk mee heb gehad, een ruggenprik kan namelijk na de bevalling nog best veel bijwerkingen hebben.
Heb jij pijnbestrijding gehad tijdens je bevalling?
Wat fijn dat jij er geen bijwerkingen van had. Ik heb geen pijnbestrijding bij de bevalling gehad, wel op het punt gestaan, maar dan mocht ik mijn weeën niet meer staand opvangen en dat vond ik juist zo fijn. De ontsluiting vorderde wel heel snel bij mij, dus dat scheelt natuurlijk ook wel. Ben benieuwd met baby nummer twee!
Fijn om dit te lezen. Ik ging er ook open in maar uiteindelijk geen gehad. Voor een eventuele volgende sta ik er hetzelfde in. Ik vind het wel bizar dat je die ruggenprik niet voelde. Echt ongelofelojk
Ik heb ook een ruggenprik gehad nadat mijn bevalling werd ingeleid. Heel tevreden van, ik had nog gevoel in mijn benen, maar de pijn was weg, oef! Achteraf precies een blauwe plek op mijn rug, zo voelde het toch, niet meer 🙂
Oh man die rugweeen….ik heb dat ziekenhuisbed opgevreten van ellende, wist niet waar ik het zoeken moest.
Ik weet nog dat ze bij Kate de elektrode wilde bevestigen en dat toen haar hartslag even minder werd. Ik had op dat moment zoveel pijn dat ik niet eens helder nadacht. Niet ‘wat gebeurd er met mijn kind?’ maar ‘oh nee, straks krijg ik die ruggeprik niet!’ Hoe erg als ik daar nu aan terug denk, haha.
Maar twee duimen omhoog voor de vrouwen die het zonder pijnstilling doen, maar ik was er zielsgelukkig mee!!
Rugweeen heb ik ook gehad de avond ervoor…die zijn echt naar.
Mijn bevalling is ingeleid. Heb het echter zonder pijnmedicatie gedaan daar het ook ineens super snel ging.
Ik heb mijn weeën staand opgevangen.
Mijn dochter was er in 9 minuten.
Om 1.00 ’s nachts nog een ctg gehad om 1.30 3cm ontsluiting. Rond 2.00 braken mijn vliezen om half 3 in de verloskamer en 9 minuten later was ze er…dat ging zo ongelofelijk snel.
Ik was heel erg bang voor een ruggenprik…haha…Ik heb het niet zo op naalden.