Lenn is alweer bijna 8 maanden en dat betekent dat het twee maanden geleden is dat we begonnen aan ons Rapleyavontuur. In het begin vond ik het best spannend, maar het ging eigenlijk meteen al heel goed. Vandaag praat ik jullie even bij over hoe het de afgelopen twee maanden is gegaan.
Het begin
Het begin was dus best spannend. Maar als ik terugdenk aan Nomi’s eerste hapjes, dan vond ik dat ook spannend. Nomi kreeg gepureerde hapjes en ik denk dat ik dat minstens net zo spannend vond als toen Lenn voor het eerst een stuk appel in zijn hand had. Misschien is dat het verschil tussen het eerste en tweede kindje.
Verslikken
De eerste keren was ik wel heel alert op het verslikken. Voordat we begonnen met vaste voeding had ik daar wat meer informatie over opgezocht, en ik schreef er dit artikel over. In theorie wist ik wel wanneer ik zou moeten ingrijpen, maar in de praktijk ben ik toch geneigd om op Lenns rug te kloppen als hij zich verslikt. Wat ik trouwens niet doe, want daarmee verstoor je zijn poging om het stukje weer op te hoesten.
Lenn heeft zich trouwens nooit heel erg verslikt. Als een stukje verkeerd terechtkomt hoest hij het weer terug, en daarna gaat hij weer vrolijk verder met waar hij mee bezig was. Daaraan zie je wel dat het verslikken heel normaal is, hij heeft er zelf totaal geen last van.
Alleseter
Volgens de Rapleymethode mogen kindjes alles eten, behalve toegevoegd zout, suiker en honing. In het begin was ik nog wel voorzichtig met wat ik wel en niet aan hem gaf, maar inmiddels eet hij zo ongeveer alles. Hij krijgt ook dingen die hij volgens de lijstjes nog niet zou mogen hebben, zoals aardbei, sinaasappel en prei. Dat bied ik de eerste keren wel in kleine beetjes aan en ik let goed op of hij erop reageert, maar het gaat allemaal hartstikke goed.
En Lenn lust echt alles. Hij is groot fan van vlees, aardappeltjes, banaan en maisvingers, maar de rest gaat er ook goed in. In het begin kreeg hij nog niet zoveel binnen, maar aan zijn luiers te zien eet hij nu behoorlijk wat. De borstvoedingspoep is nu wel echt verleden tijd..
Gezellig
Naast het feit dat ik het hartstikke leuk vind om Lenn bezig te zien met zijn eten (en te zien hoeveel lol hij ermee heeft), vind ik het ook erg gezellig. Nomi kreeg haar hapje vaak voordat wij gingen eten, want zelf eten en een baby voeren is geen handige combinatie. Doordat Lenn het zelf doet, zit hij gezellig bij ons aan tafel.
Het gaat dus nog steeds hartstikke goed en we gaan er vrolijk mee door! Ik ben echt blij dat we voor deze methode hebben gekozen. Alleen de troep is soms een beetje jammer, maar dat heb je toch wel met kinderen.
Fijn dat het zo goed gaat!
Leuk dat het zo goed gaat. Ik heb het ook geprobeerd, maar die kleine van ons was te gulzig. Daardoor spuugde hij steeds alles uit. Na een paar keer geprobeerd te hebben, toch maar overgestapt op alles zacht maken. Hebben we behoorlijk lang moeten doen. Zelfs crackers. Heel jammer, maar gelukkig gaat het nu heel goed en eet hij niet zo gulzig meer.