Er wordt regelmatig over gediscussieerd, over of je het nou wel of niet goed is voor je kind om te straffen. Het opvoeden is hier nu wel echt begonnen en ik heb het met Bart regelmatig over dit soort onderwerpen gehad.
Wel of niet straffen?
Het liefst wil ik Nomi niet straffen. Ik denk namelijk dat straffen niet zoveel zin heeft, ik denk dat het veel meer zin heeft om uit te leggen waarom ze bepaalde dingen niet moet doen. Zo slaat ze nu bijvoorbeeld regelmatig haar eten van de lepel af. Dan kan ik haar daarvoor straffen, maar ik heb daar geen goed gevoel bij. En er zijn veel meer dingen die ze doet terwijl ze het eigenlijk niet zou moeten doen. Denk bijvoorbeeld aan heel hard gillen en boos worden als ze haar zin niet krijgt, continu de muis en de afstandbediening proberen te pakken, haar eten op de grond gooien.. Maar dat zullen veel ouders wel herkennen.
In de toekomst
In de toekomst gaan we natuurlijk nog hele andere dingen tegenkomen en ik weet ook niet of het helemaal haalbaar is om nooit te straffen. Nomi is een behoorlijk fel meisje en we zullen er dus vanzelf wel achter komen of het op deze manier werkt, of dat er toch andere dingen nodig zijn.
Corrigerende tik
Dan de corrigerende tik. Daar ben ik eigenlijk wel echt tegen. Waarom? Ik denk dat het heel belangrijk is dat een kind zich veilig voelt bij zijn of haar ouders, en daar hoort een tik niet bij. Ik geloof ook niet dat het echt zal helpen en op die manier leer je kinderen iets af door ze bang te maken. Dat is niet mijn manier van opvoeden.
Guusje denkt er trouwens anders over. Nadat Nomi haar een hele dag had geterroriseerd en haar voor de zoveelste keer bij haar oren pakte, vond Guusje het genoeg geweest en Nomi kreeg een tik. Wat Nomi overigens helemaal niet erg vond, ze bleef vrolijk achter Guusje aanvangen. Ze heeft er wel een flinke kras aan overgehouden.
Eigen ervaring
Zelf kreeg ik vroeger ook eigenlijk nooit echt straf. Nou kan ik me natuurlijk niet herinneren hoe dat ging toen ik een jaar oud was, maar ik heb bijvoorbeeld nooit huisarrest gehad en mijn ouders hebben me ook op andere manieren niet echt gestraft. En met mij is het ook allemaal wel goed gekomen, dus ik geloof wel in deze manier van opvoeden.
Hoe denk jij over dit onderwerp?
Ik vind het best een lastig onderwerp. Mijn ouders waren vroeger eigenlijk heel makkelijk, maar als ik echt te ver ging dan ging ik rennend door het huis met mijn vader achter me aan! Toen was ik al wel wat ouder hoor. Ik denk dat straffen pas echt werkt als je kind het bewust fout doet en dat is met de leeftijd van Nomi naar mijn mening niet het geval.
Lastig inderdaad. Grenzen stellen en duidelijk uitleggen zou ook mijn voorkeur zijn, maar wat doe je als een kind over die grens heengaat? Een tik ben ik sowieso tegen, en verder hangt het denk ik ook een beetje ban het kind af wat hij of zij nodig heeft..
Ik denk dat dit een lastig onderwerp is voor vele. Mensen zien een corrigerende tik al als erg heb ik gemerkt en sommige ook totaal niet. Zoals je zegt dat jij nooit gestraft bent bijna ben ik ook bijna niet gestraft en heb verder nooit gekke dingen gedaan, maarja sommige doen dat weer wel, je weet eigenlijk nooit wat echt goed is denk ik..
Ik ben voor positief benaderen, afleiden of negeren en als het echt niet anders kan streng toespreken. En als het echt echt niet anders kan even ergens nadenken en end andere gauw weer terug komen om er over te praten. zoiezo in Yarah nu nog te jong daarvoor.
Ik heb mijn tweeling vanaf dat ze kropen ‘straf’ gegeven als ze na 2x nee her toch deden. Bij 2x keer nee legde ik uit waarom niet en daarna gingen ze de box in als ze het toch deden. Werkt perfect en ondanks hun flinke eigen willetjes luisteren ze perfect. Ze weten dat nee ook echt nee is en gaan dan iets anders doen.
Tenzij ze moe zijn natuurlijk!:p dan is alles wat niet mag leuk, maar dan gaan ze lekker naar bed:)
Ik vind niks mis met straffen, mits het op de juiste manier wordt ingezet en gebruikt. Een dreumes straffen voor het feit dat ze steeds weer eten op de grond gooit, vind ik persoonlijk wel kunnen. Op deze leeftijd beginnen ze zich namelijk al heel bewust te worden van wat wel en niet mag. Meer dan wij denken.
Natuurlijk ben ik er voor om dit eerst op een andere, positieve manier te benaderen, maar kinderen mogen ook leren wie de baas is. Onze kinderen zitten hier weleens op de trap. Gewoon om ze even te laten nadenken, uitrazen: een time-out. En dit hoeft zeker niet met harde hand, maar gewoon op een rustige manier.