‘Er is zoveel lawaai op de basisschool’, ‘Er was een juf op het schoolplein die heel boos keek’, ‘In de gang waren kindjes ruzie aan het maken’. Voor dat soort dingen is Nomi heel gevoelig. Dat wisten we natuurlijk al een hele tijd, maar op de basisschool wordt het opeens nog een stuk duidelijker.

Hooggevoelig?

Ik heb hier niet eerder over geschreven, want ik vond het toch wel erg persoonlijk. Maar ik vind niet dat dit iets is waar we ons voor hoeven te schamen. Nomi is een heel gevoelig meisje en ze zou best hoogsensitief kunnen zijn. Daar is geen echte diagnose voor, het is namelijk geen stoornis. Eigenlijk is het gewoon een karaktereigenschap. Eentje die heel mooi kan zijn, maar soms is het voor Nomi ook best lastig.

Een gevoelig meisje

Nomi wordt vaak omschreven als een gevoelig meisje. Op de peuterspeelzaal was dat al snel duidelijk en thuis ook. Op de peuterspeelzaal merkte je dat ze het niet fijn vond als alle ogen op haar gericht waren, ze vond het niks als het te druk is in de klas en ze wilde alles heel graag goed doen.

Thuis merken we vooral dat haar emoties vrij extreem zijn. Als ze blij is, is ze ook echt heel blij. Als ze boos is, is het huis al snel te klein. Verder is ze vrij perfectionistisch. Ze gooit haar kleurplaat in de prullenbak als hij niet mooi genoeg is geworden. Als Lenn huilt, huilt ze vaak mee en als Bart en ik ergens een discussie over hebben, roept ze al snel dat we geen ruzie moeten maken.

Verder ziet ze echt álles. Heeft iemand nieuwe kleren, een nieuwe bril of een nieuw kapsel? Nomi ziet dat direct. Liggen er bij oma nieuwe kussens op de bank? Nomi heeft dat al gezien voordat iemand anders ernaar gekeken heeft. Ik kwam er laatst trouwens pas achter dat dit ook bij hooggevoeligheid past.

Omgaan met andere mensen

Nomi vindt het heel erg als andere mensen boos op haar zijn. Als Bart of ik boos op haar ben, kan ze er wel mee omgaan. Maar als iemand anders op een boze toon tegen haar praat, raakt ze helemaal overstuur. Ze hoort dan niet eens meer wat er gezegd wordt en ze begint te huilen. Ook als iemand zegt dat ze iets niet goed heeft gedaan, vindt ze dat heel erg.

Op de basisschool

Nomi zit nu een tijdje op de basisschool. Op zich vindt ze dat heel leuk, maar ze vindt het soms ook wel lastig om overal mee om te gaan. Laatst vertelde ze me dat er een juf op het schoolplein was die boos keek. Niet naar haar, maar waarschijnlijk keek ze gewoon een beetje chagrijnig rond. Nomi ziet dat meteen en ze vindt dat niet prettig.

Ook als de juf boos is op een ander kindje, vindt Nomi dat niet fijn. ‘Een kindje deed zijn gymschoenen niet aan en toen werd juf boos’, was laatst één van de eerste dingen die ze me vertelde toen ik haar ophaalde. Wat ze ook heel erg vond, was toen ze was vergeten om haar tafel schoon te maken na het eten. De juf was helemaal niet boos, maar ze zei tegen Nomi dat ze dat nog even moest doen. En dan is Nomi al van slag…

De basisschool blijkt nu dus best een uitdaging voor haar te zijn. Gelukkig vindt ze het over het algemeen heel leuk en vertelt ze het me altijd wel als er iets is. Maar dit zal toch wel een lastig dingetje voor haar blijven… Zelf vind ik het ook nog wel lastig om ermee om te gaan, omdat het allemaal nieuw is. Tips zijn dus erg welkom!