Toen ik nog zwanger was van Elena, dacht ik een paar keer dat de bevalling misschien wel begonnen zou zin. Achteraf bleken het voorweeën te zijn, maar op die momenten twijfelde ik toch wel even. Vandaag vertel ik jullie wat er toen allemaal door mijn hoofd ging. Ik maakte mij bijvoorbeeld druk over de ziekenhuistas, stofzuigen, en of ik mijn benen nog even moest gaan scheren.
‘Hoe zou je het vinden om vandaag al naar huis te gaan?’, vroeg de verpleegkundige. Volgens Bart begon ik van top tot teen te stralen. ‘Dat zou super zijn, mag dat zo snel?’ ‘Nou, volgens het protocol niet. Maar als ik jou zo zie, kun je net zo goed naar huis gaan. En je wil vast zo snel mogelijk bij je andere kinderen zijn.’ Daar had ze heel erg gelijk in.
Inmiddels ben ik alweer bijna 2 weken niet meer zwanger. En ik besloot nog eventjes terug te blikken op het laatste trimester aan de hand van de buikfoto’s!
Daar is hij dan; mijn bevallingsverhaal. Zoals jullie misschien wel weten, kreeg ik een geplande keizersnede, omdat Nomi en Lenn ook met een keizersnede geboren zijn. Helaas ging het allemaal niet zo goed als we hadden gehoopt, doordat Elena veel vruchtwater in haar longen had en daardoor had ze moeite met ademhalen. Vandaag vertel ik jullie het hele verhaal.
Daar is ze dan! Op 29 januari om 12.48 uur is Elena Maeve geboren! Jullie wisten waarschijnlijk al dat ik een geplande keizersnede zou krijgen, maar de datum hielden we nog even geheim.