Het leek me leuk om jullie eens wat meer te vertellen over welk werk ik in het verleden heb gedaan. Jullie weten waarschijnlijk wel dat ik op dit moment thuisblijfmoeder ben, en daarnaast verdien ik wat met bloggen. In het verleden heb ik totaal andere dingen gedaan. Mijn eerste baantje was in een supermarkt, waar ik vakken vulde. Ik begon daar op mijn zestiende mee en ik heb het eigenlijk nooit leuk gevonden, daarom ben ik naar een paar maand op zoek gegaan naar iets anders.

Na een paar maand vond ik een baantje bij Dolcis, een schoenenwinkel. Daar werkte ik een paar uurtjes per week en daarnaast bleef ik ook werken in de supermarkt. Die combinatie bleek niet zo’n succes te zijn. Ik had mijn leidinggevende gezegd dat ik niet op donderdag in de supermarkt kon werken, omdat het dan koopavond was in de schoenenwinkel. Ik werd telkens toch ingepland op donderdag en omdat ik mijzelf niet in tweeën kon splitsen, koos ik ervoor om alleen nog bij Dolcis te gaan werken.

Toen ik in mijn examenjaar zat en ongeveer een jaar bij Dolcis had gewerkt, besloot ik ermee te stoppen om me wat meer op school te kunnen concentreren. Mijn cijfers waren niet denderend en ik wilde toch wel graag mijn diploma halen. Uiteindelijk lukte dat en ik ging weer op zoek naar een bijbaantje.

Ik hoorde dat de plaatselijke discotheek opzoek was naar medewerkers voor achter de bar en dat leek me wel wat. Nou, daar heb ik me flink in vergist en na een paar weken ben ik er weer mee gestopt. Ik ben later nog gebeld of ik niet terug wilde komen, want ze vonden dat ik het zo goed deed (of ze kwamen gewoon mensen te kort), maar het was niks voor mij. Als ik zelf nuchter ben vind ik dronken mensen ontzettend irritant, en die zie je natuurlijk heel veel in een discotheek. Dus ik ging weer op zoek naar iets anders.

Ik werd aangenomen bij de Jumbo, waar ik op de vleeswaren- en kaasafdeling werkte. Dat was best leuk werk en als ik een dag vrij was van school kon ik wat extra uren werken, dus dat was ideaal. Na een tijdje kwam er een nieuw beleid waardoor ik te oud was (en dus te duur) om op zaterdagen te werken. Ik werkte alleen in het weekend als er iemand ziek was en daarnaast werkte ik meestal een dag of een middag. Toen ik veranderde van opleiding en niet meer door de weeks kon werken, moest ik stoppen.

Even later stopte ik (weer) met mijn opleiding en ik wilde graag fulltime werken. Ik kon op dat moment geen fulltime werk vinden, maar ik ging 3 a 4 dagen per week bij de Action werken. Na een half jaar besloot ik toch weer te beginnen aan een opleiding en ik stopte bij de Action.

Inmiddels was ik 22 en ik merkte dat het behoorlijk lastig was om op die leeftijd een bijbaantje te vinden. Gelukkig kreeg ik al snel een betaalde stage bij een letselschadekantoor waar ik het heel erg naar mijn zin had. Ik deed de opleiding Directiesecretaresse/managementassistent en ik deed daar secretaressewerk.

Na mijn stage had ik een examenproject en daarna was ik klaar met mijn opleiding en ik ging op zoek naar werk. Ik schreef me in bij een online uitzendbureau, maar snel daarna kreeg ik een telefoontje van het letselschadekantoor met de vraag of ik daar wilde komen werken. Ik zei meteen ‘ja’ en ik ging daar aan de slag. Ik had daar een 0-urencontract en na een paar maand hadden ze niet meer genoeg werk voor me, waardoor ik stopte. Op dat moment was ik zwanger van Nomi en had solliciteren niet veel zin. Na de geboorte van Nomi werd ik gevraagd om toch weer terug te komen omdat een collega met zwangerschapsverlof was en dat deed ik. Het werk vond ik nog steeds leuk, maar ik was toch liever thuis bij Nomi. Daarom besloot ik te stoppen toen mijn collega weer terug was en thuis te blijven.

Achter mijn bureau bij het letselschadekantoor

Toen begon ik regelmatig wat te verdienen met bloggen. Geen grote bedragen, maar het is natuurlijk wel fijn om naast Barts inkomen nog iets extra’s te hebben.

Ik heb dus van alles en nog wat gedaan en op dit moment ben ik heel tevreden met deze situatie. Misschien dat ik ooit wel weer buitenshuis ga werken, maar op dit moment vind ik het heerlijk om bij mijn kinderen te kunnen zijn.

Wat was jouw eerste baantje?