‘Wie kan er helpen met het maken van kerstbakjes?’, las ik in de klassenapp. Het ging om de woensdagochtend, de ochtend dat Lenn met mijn schoonmoeder gaat zwemmen. Ik dacht, ‘dat kan ik best doen’. Dus ik stuurde een berichtje terug en gisteren was het zo ver, ik mocht in Nomi’s klas helpen bij het maken van kerstbakjes. Lees verder
Als je kind fan is van eenhoorns, Frozen of iets anders waar bijna ieder kind gek op is, wil ze daar natuurlijk een broodtrommeltje en een drinkbeker van hebben. Maar dan is ze vast niet de enige! Nomi bleek laatst dezelfde broodtrommel te hebben als een klasgenootje. Op beide bakjes zat een sticker met de naam, maar blijkbaar viel dat niet zo heel erg op. Met als gevolg dat ik ‘s middags het broodtrommeltje van een klasgenootje in Nomi’s tas vond!
‘Ik heb ook nog pepernoten in mijn tas, mam. Die zaten vanochtend in mijn gymschoen op school’. ‘Oh lekker!’ ‘Die mochten we op school opeten, maar dat heb ik niet gedaan. Want ik kon het zakje niet open krijgen.’ ‘Ah gos’, dacht ik meteen. Maar ik weet ook dat Nomi nog moet leren om op de basisschool voor zichzelf op te komen en dingen gewoon moet vragen aan de juf. Dus dat was mijn volgende vraag, ‘Heb je de juf gevraagd of ze je kon helpen?’ ‘Ja, maar de juf was druk. En de andere kindjes konden mijn zakje ook niet open krijgen.’
Kleine meisjes worden groot. Nomi is bijna vier en gisteren ging ze voor het eerst een ochtendje wennen op de basisschool. Van tevoren was ze behoorlijk zenuwachtig en ze zei regelmatig dat ze niet naar de basisschool wilde. Het is natuurlijk ook wel heel erg spannend…
Het komt nu wel heel dichtbij; de basisschool. Nomi heeft het er al maanden over. Een half jaar geleden, toen haar vriendinnetje van de peuterspeelzaal naar de basisschool mocht, wilde ze ook al. Ze kon niet wachten. Nu is het bijna zo ver, nog heel eventjes en dan is Nomi al vier. Maar toen zei ze opeens ‘Ik wil niet naar de basisschool!’.