Ik was de borstvoeding al een tijdje aan het afbouwen, de laatste tijd kreeg Elena een combinatie van borstvoeding en kunstvoeding. Uiteindelijk dronk ze nog 1 keer bij mij, en laatst heeft ze zelf besloten dat het mooi is geweest. Dus nu ben ik na ruim 3,5 jaar gestopt met borstvoeding en stiekem ben ik best een beetje trots op dat getal.
Toen Elena een paar weken oud was, kwamen we erachter dat ze een verborgen tongriem had. Ik ging met haar naar een lactatiekundige, want de borstvoeding liep niet helemaal zoals het moest. Ze dronk goed, maar het voeden was vrij pijnlijk. Verder had ze telkens zuigblaren op haar lippen en ze deed haar mondje niet zo ver open als Nomi en Lenn dat deden. De lactatiekundige zag dat ze een verborgen tongriem heeft, maar ze wist niet zo goed wat we daarmee moesten doen.
Lenn was een huilbaby. Althans, dat vond het consultatiebureau. Ik weet nog dat de verpleegkundige zei dat sommige baby’s ‘gewoon’ veel huilen. Uiteindelijk bleek het allemaal door koemelkallergie te komen, maar het duurde vreselijk lang voordat we dat wisten. Elena is gelukkig helemaal geen moeilijke baby, maar soms merk ik nog wel eens dat het huilen van Lenn zijn sporen wel heeft achtergelaten.
Hiep hiep hoera, vandaag is Elena jarig! Of ‘ki ki, ja!’ zoals ze zelf zegt als ze probeert om ‘hiep hiep hoera’ na te zeggen. Vandaag is Elena officieel geen baby meer, maar een dreumes. Maar ik heb zo’n vermoeden dat ik haar nog een hele tijd een baby blijf noemen haha! In dit artikel klets ik jullie weer even bij over haar en vertel ik wat meer over haar verjaardag.
Elena brabbelt er wat af, en inmiddels is het brabbelen aangevuld met een paar woordjes. Haar eerste woordje was ‘papa’ en haar favoriete woordje is ‘eten’. Wat ze nog meer zegt en wat ze ermee bedoelt, vertel ik je in dit artikel.