Een tijdje geleden kreeg Elena opeens vrij veel eczeem. Niet heel extreem, maar het leek me niet helemaal goed. Ze had het vooral in haar hals, op haar buik en rug en in haar knieholtes. Eerst dacht ik dat het door de warmte kwam en toen het tijdens de hittegolf steeds erger werd, dacht ik dat mijn vermoeden wel klopte. Maar daarna werd het niet minder, en ik begon toch te twijfelen.
Als Nomi iets spannend vindt, heeft ze al vrij snel buikpijn. Meestal kan ze er gewoon alles om en gaat het vrij snel weer over. Een spannende dag op school, de eerste schooldag na een vakantie, een feestje, een logeerpartijtje… Van tevoren heeft ze altijd buikpijn. Vaak heeft ze ook wat minder eetlust, maar verder is ze er niet ziek van. Tot laatst, toen ze zou gaan logeren bij haar opa en oma…
Het was iets waar ik tijdens de zwangerschap al over nadacht; de eerste hapjes van Elena. Bij Nomi en Lenn hebben we het totaal anders aangepakt. Nomi kreeg haar eerste hapje toen ze 4,5 maand oud was. Ze kreeg vooral gepureerd voedsel, wat ik voor een groot deel zelf maakte en zo nu en dan kreeg ze een potje. Bij Lenn begonnen we toen hij bijna 6 maanden oud was en we introduceerden vaste voedsel aan de hand van de Rapleymethode.
Misschien komt het door alle vakantiefoto’s die ik op social media voorbij zie komen, misschien komt het door de vakantieverhalen, misschien komt het door het feit dat Bart deze zomer geen vakantie heeft… Maar ik wil op vakantie! En het liefst nu!
Ook ik was zo’n moeder die vol trots het mijlpaalkaartje met de tekst ‘ik heb voor het eerst doorgeslapen’ naast mijn oudste legde en een foto maakte. Die foto deelde ik op social media en ik was hartstikke trotst. Want wauw, ze kon al doorslapen!