Inmiddels is Elena al een paar weekjes een peuter, en dat is goed te merken. Ze zit vol in de peuterpuberteit, ze weet precies wat ze wel en niet wil en de enige keer dat ik haar nog ‘baby’ mag noemen, is wanneer ze wil spelen dat ze een baby is. Ze lijkt overal een mening over te hebben en ze vindt dat iedereen precies moet doen wat zij zegt. Doet iemand dat niet? Dan wordt ze boos, heel boos! Wat soms frustrerend is, maar ik moet toegeven dat het ook wel grappige momenten oplevert.
De afgelopen tijd kwam ik echt helemaal nergens aan toe. Nomi, Lenn en Elena waren bijna 24/7 thuis en dat is natuurlijk heel anders dan anders. Verder moest ik Nomi en Lenn helpen met huiswerk en Elena is ook gek op aandacht. Ik kwam handen te kort, en als ik eerlijk ben, ben ik blij dat Nomi en Lenn weer naar school zijn. Het was ook vaak heel gezellig, maar ook echt een uitdaging. Probeer je dreumes maar eens te vermaken terwijl je je oudste probeert te helpen met huiswerk… Inmiddels is de rust wedergekeerd en heb ik weer wat tijd voor andere dingen, zoals bloggen!
Als mijn kinderen ergens een hekel aan hebben, is het wel aan opruimen. Ze doen er dan ook erg hard hun best voor om het niet te hoeven doen, en ze verzinnen excuus na excuus. Daar trap ik natuurlijk niet in, want uiteindelijk zullen ze toch echt hun spullen op moeten ruimen. Vandaag deel ik een paar van hun excuses met jullie.
Tijdens de eerste lockdown zei ik nog dat ik blij was dat ik maar één kind op de basisschool had zitten, en dat ze in de kleuterklas zat. Want ze hoefde nog niet zoveel te doen en ik hoefde maar één kind te helpen met schoolwerk. Het nadeel daarvan was wel dat ik soms niet goed wist hoe we onze dagen in moesten vullen. Nu is het totaal anders. Nomi zit in groep 3 en ze moet nu veel meer voor school doen dan in de kleuterklas. En Lenn zit inmiddels ook op de basisschool, dus nu zitten ze regelmatig allebei huiswerk te maken. Dat is een heel verschil met de eerste lockdown en daar vertel ik jullie vandaag meer over.
Weten jullie nog dat we tijdens de eerste lockdown zeiden ‘Gelukkig is het lente en mooi weer. Gelukkig hebben we geen lockdown in de winter’. Achteraf wel een klein beetje grappig, maar eigenlijk ook juist weer niet. Want we zitten er nu maar mooi mee.