Onze quarantaine lag net achter ons, en toen begon de volgende ellende. Toen ik Lenn op vrijdag uit school haalde, zei hij dat hij zich niet zo lekker voelde. We zouden naar Intratuin gaan en ik vroeg of hij dat wel wilde, en daar wilde hij graag naartoe, want hij wilde in de draaimolen en in het treintje. In de draaimolen en in het treintje leek er niks aan de hand te zijn, maar daarna was hij opeens erg moe. Hij wilde in het karretje zitten en hij leek niet helemaal fit te zijn.
Afgelopen weekend ging ik eventjes shoppen met Lenn. Op zich heeft hij best veel kleding in zijn kast hangen, maar dat komt ten eerste doordat er veel oude kleding van Nomi in zijn kast hangt, en doordat hij bijna al zijn kleding van vorig jaar nog past. Hij zit nu een beetje tussen maat 104 en maat 110 in, en eigenlijk passen beide maten wel. Toch vond ik dat hij zelf wel weer eens iets uit mocht kiezen, en daarom liet ik Lenn een keertje (bijna) helemaal zelf kiezen wat hij wilde hebben.
De ene dag vindt Elena zichzelf een prinses omdat ze een schattig jurkje aan heeft, de volgende dag wil ze haar stoere dino trui aan en verbetert ze me als ik ‘grote meid’ tegen haar zeg, en reageert ze met ‘ikke niet meid, ikke jongen!’. En vervolgens zit ze heerlijk met haar Barbies te spelen. En dat is helemaal prima, want ze mag gewoon lekker zijn wie ze wil zijn. Vandaag vertel ik jullie er wat meer over.
Al wekenlang hadden ze het erover; oorbellen. Ze vonden het ‘niet eerlijk’ dat Nomi wel oorbellen had, en Lenn en Elena niet. Ook Elena was behoorlijk overtuigend, ze probeerde zelfs om Nomi’s oorbellen uit haar oren te trekken omdat zij zelf oorbellen wilde. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat dat wel pijn zou doen, maar dat kon haar niks schelen. Ook Lenn wist zeker dat hij oorbellen wilde. Toen Lenn aan Nomi vroeg hoe oud ze was toen ze oorbellen oorbellen kreeg en Nomi hem vertelde dat ze toen 2 jaar was, was Lenn’s reactie ‘Ohhh dat is niet eerlijk! Dan mag ik nu ook oorbellen!’, en daar had hij natuurlijk wel gelijk in. Een paar dagen later stapten we in de auto en reden we naar de juwelier om daar oorbelletjes te laten schieten.
Deze week is het de Week Tegen Pesten. Een mooi moment om eens stil te staan bij de opmerking die ik al een aantal keren heb gekregen, naar aanleiding van Lenns meisjeskleding. Ik ben de tel kwijtgeraakt, maar de opmerking ‘zo vraag je er wel om dat hij gepest gaat worden’, is al een aantal keren voorbij gekomen. Erom vragen om gepest te worden? Leg je de schuld dan niet compleet bij de verkeerde persoon neer?