Een paar maanden geleden zei Lenn nog bijna niks. En dat terwijl hij als baby al vrij snel ‘papa’ en ‘mama’ zei. Ik maakte me geen zorgen, maar ik zou het wel fijn vinden als hij een keer zou beginnen met praten. Alles wordt namelijk een stuk makkelijk wanneer je peuter duidelijk kan maken wat hij wil en niet alleen maar ‘die!’ en ‘nee!’ roept. En toen, opeens, bijna van de één op de andere dag had hij een flinke woordenschat ontwikkeld!
Nomi en Lenn zijn gek op verven. Mama soms iets minder, want wat een bende geeft dat altijd zeg. Vooral als Lenn gaat verven, blijft er weinig schoon. Toch pakken we regelmatig de verfdoos en laat ik ze lekker klieren. Laatst ontdekten we iets nieuws, waar Nomi en Lenn zich ontzettend goed mee hebben vermaakt en waarmee het huis verrassend schoon bleef; My first fluffy vingerverf van SES!
Lenn eet vanaf dat hij een half jaar was al zelf. We gebruikten voor een groot deel de Rapley methode en dat ging altijd heel goed. Hij verslikte zich wel eens, maar eigenlijk nooit heel erg. Tot vorige week. Opeens kwam hij in paniek naar me toe en hij kreeg geen lucht meer!
Zo, tijd voor een update! Eigenlijk was ik van plan om een update te schrijven over Elena’s eerste week, maar nou ja, jullie weten wel hoe dat gaat. De dagen vliegen voorbij en ik kom aan veel dingen nog even niet toe. Toen ik wilde beginnen aan het artikel over Elena’s eerste week, was ze alweer bijna twee weken oud… Dus ik besloot maar gewoon terug te blikken op haar eerste twee weken!
Het is bijna zover; 14 februari is het Valentijnsdag. Dit is de tiende Valentijnsdag sinds Bart en ik samen zijn en we hebben het welgeteld 0 keer gevierd. We vinden het beide een beetje onzin en daarom hebben we vlak voor de eerste Valentijnsdag die we samen vierden, afgesproken om geen cadeautjes voor elkaar te kopen. Als we dat wel zouden doen, zou ik het mezelf ook wel erg moeilijk maken. Bart is namelijk 5 dagen na Valentijnsdag jarig en 2 cadeautjes bedenken vind ik wel heel erg lastig… Hij weet namelijk nooit wat hij wil hebben!