Het was natuurlijk te verwachten, maar we zitten nu officieel in de ‘Mam, doe eens normaal’, fase. Dat hoor ik haar regelmatig zeggen en meestal moet ik er vooral heel erg om lachen. Als je 9 bent voel je je natuurlijk al heel groot, en als je moeder je nog als kind behandelt is dat natuurlijk niet cool…
Toen Nomi 3 jaar was, ging ze voor het eerst naar de kleutergym. Dat heeft ze ongeveer een jaar gedaan en daarna is ze op ballet gedaan. Ook dat deed ze ongeveer een jaartje, en toen vond ze het niet meer leuk. Ze is toen weer op turnen gegaan en twee jaar geleden werd ze gevraagd om mee te trainen met het jong talent groepje. Een paar maanden geleden was ze oud genoeg om bij de selectie te komen turnen en daar horen natuurlijk ook wedstrijden bij. Afgelopen zaterdag had ze haar eerste wedstrijd en wat vond ze dat spannend!
Zo nu en dan krijgen mijn kinderen wel eens straf. Niet vaak, want ik wil ze liever niet straffen. Maar soms ben ik zo klaar met hun grote mond of het geruzie, dat ik ze een laatste waarschuwing geef. Soms vertel ik ze meteen wat er gebeurt als ze toch doorgaan (dat ze bijvoorbeeld eerder naar bed moeten) en soms houd ik het bij een laatste waarschuwing. Lenn is dan vaak degene die vraagt ‘wat gebeurt en dan als ik toch doorga?’.
Je vraagt aan je kind wat hij of zij heeft gedaan op school en je krijgt als antwoord ‘weet ik niet’ of ‘niks’. Herkenbaar? Ik hoorde dat antwoord regelmatig en daarom besloot ik het anders aan te pakken. En nu hoor ik wél wat ze op school hebben gedaan en kletsen ze de oren van mijn hoofd. Benieuwd hoe ik dat voor elkaar heb gekregen? In dit artikel lees je het!
‘Pas op, een spin!’, roept Lenn terwijl hij zit te gamen. ‘Waar?!’, roep ik. Ik probeer mijn spinnenfobie nog te verbergen, maar dat mislukte deze keer keihard. ‘In Minecraft mama!’, lacht Lenn terwijl Nomi met haar ogen rolt omdat dit zeker niet de eerste keer is dat dit gebeurt. Maar ach, deze keer spelen ze tenminste leuk met elkaar, dat gaat ook wel eens heel anders.