De enige keren dat ik zelf kies om op de fiets te gaan in plaats van met de auto, is als ik alcohol wil drinken. De laatste keer dat ik een feestje had, was voordat ik zwanger was van Elena. Dat betekent dat ik inmiddels al zo’n anderhalf jaar niet meer op mijn fiets ben gestapt. Ik heb er namelijk een ontzettende hekel aan.
Een tijdje geleden kreeg Elena opeens vrij veel eczeem. Niet heel extreem, maar het leek me niet helemaal goed. Ze had het vooral in haar hals, op haar buik en rug en in haar knieholtes. Eerst dacht ik dat het door de warmte kwam en toen het tijdens de hittegolf steeds erger werd, dacht ik dat mijn vermoeden wel klopte. Maar daarna werd het niet minder, en ik begon toch te twijfelen.
Eerst had ik helemaal niet door wat hij bedoelde. Een spook? Hij is de laatste tijd zelf nogal druk met spoken, alles wat hij tegenkomt gooit hij over zichzelf heen en dan roept hij ‘Ik ben een spook!’. Maar even later vroeg hij het nog een keer, en toen wees hij naar een mevrouw die een nikab droeg. En ik schaamde me dood!
Als Nomi iets spannend vindt, heeft ze al vrij snel buikpijn. Meestal kan ze er gewoon alles om en gaat het vrij snel weer over. Een spannende dag op school, de eerste schooldag na een vakantie, een feestje, een logeerpartijtje… Van tevoren heeft ze altijd buikpijn. Vaak heeft ze ook wat minder eetlust, maar verder is ze er niet ziek van. Tot laatst, toen ze zou gaan logeren bij haar opa en oma…
Het was iets waar ik tijdens de zwangerschap al over nadacht; de eerste hapjes van Elena. Bij Nomi en Lenn hebben we het totaal anders aangepakt. Nomi kreeg haar eerste hapje toen ze 4,5 maand oud was. Ze kreeg vooral gepureerd voedsel, wat ik voor een groot deel zelf maakte en zo nu en dan kreeg ze een potje. Bij Lenn begonnen we toen hij bijna 6 maanden oud was en we introduceerden vaste voedsel aan de hand van de Rapleymethode.