‘Ik vind mijn school niet meer leuk. Mag ik nu naar de basisschool?’ vraagt Nomi regelmatig. Ze weet best dat dat nog niet kan en dat ze eerst vier moet worden. ‘Maar zullen we dan even op de basisschool vragen of ik al mag komen?’ Zo werkt dat natuurlijk niet. En eigenlijk vindt ze het best leuk op de peuterspeelzaal, maar ik merk aan alles dat ze heel erg toe is aan de basisschool.
Vorige week was eigenlijk niet zo’n spectaculaire week. We zijn veel thuis geweest en als het een beetje lekker weer was, gingen we naar buiten. We probeerden wat nieuwe gerechten van HelloFresh uit, ik probeerde een beetje vooruit te bloggen en we vierden Vaderdag
Ik heb jullie een tijdje geleden al eens verteld dat Lenn behoorlijk televisieverslaafd is. Hij kan echt een hele tijd voor de televisie zitten en hij vindt zo ongeveer alles leuk. Maar ik wil hem natuurlijk niet de hele dag voor de televisie hebben zitten. Oké, soms is het best makkelijk. Als hij televisie kijkt, kan ik even bloggen. Vandaag vertel ik jullie hoe wij omgaan met televisietijd.
‘Die! Die!’ ‘Dat heet een vork, Lenn. Zeg maar vork.’ ‘Die!’ Terwijl Nomi op deze leeftijd bij zo ongeveer ieder voorwerp vroeg ‘Is dat?’, heeft Lenn erg weinig interesse in woordjes. Hij begrijpt al wel veel woordjes, maar ik heb het idee dat hij gewoon geen zin heeft om ze zelf te zeggen.
Ik ben al een tijdje heel erg benieuwd hoe Lenn nou aan zijn rode haartjes komt. En waardoor een deel van mijn familie ontzettend snel bruin wordt. Nomi en ik zijn beide met donker haar geboren. We hebben donkere wimpers, terwijl die van mijn moeder en zusje juist heel blond zijn. Nomi wordt van twee zonnestraaltjes al bruin en ik moet echt goed mijn best doen om een beetje te verkleuren. Lenn verkleurt dan ook weer nauwelijks. Ik werd steeds nieuwsgieriger waar dat nou allemaal vandaan komt en er is maar één manier om erachter te komen; een DNA test!