Kinderen hebben niet altijd zin om te poseren voor een foto en dat is natuurlijk logisch. Maar soms wil je toch even een leuke foto van ze maken. Op de eerste schooldag bijvoorbeeld, of als je aan het wandelen bent en opeens een mooi plekje ziet waar je ze graag op de foto wil zetten. Soms kan dat best een uitdaging zijn, maar ik merk dat ik er steeds handiger in word. En daarom deel ik vandaag wat tips met jullie!
Ja hoor, daar is hij weer; de peuterpuberteit. Het slaan, gillen, zichzelf op de grond gooien, héél vaak ‘nee’ zeggen, niet naar bed willen… Het hoort er allemaal bij, maar ik had stiekem gehoopt dat het nog eventjes op zich zou laten wachten. Maar nee, Elena zit er al middenin! En dat kan best frustrerend zijn, maar soms kan ik er ook wel erg om lachen!
We waren al een tijdje aan het dokteren om erachter te komen waar Elena nou precies allergisch voor is. We begonnen met een bloedtest, toen een provocatietest, vervolgens nog een uitgebreidere bloedtest, maar die sprak de eerste test juist een beetje tegen. De kinderarts stuurde ons door naar de kinderallergoloog en zij stelde voor om een huidpriktest te doen. Dat deden we, en we hebben eindelijk wat meer duidelijkheid!
Jaa! We gaan in de auto! Geen idee wat we gaan doen, maar over het algemeen is dat wel leuk. Als mama de auto stopt en uitstapt ben ik even bang dat ze me vergeet, dus ik help haar even herinneren dat ik ook mee wil. ‘Mag ik uit? Mag ik uit? MAG IK UIIIIIIT?!’. Ah, ze hoort me, ik mag eruit. Mama tilt mij naar de supermarkt. Ze zet mij in een karretje en mama vertelt me dat ik moet blijven zitten. Haha, wat denk je zelf?
‘Mag ik die?’ vraagt Elena terwijl ze naar me toe komt kruipen. ‘Mijn tas?’ ‘Nee die!’ ‘Mijn telefoon?’ ‘Ja!’. We zitten in de wachtkamer bij de kinderarts en Elena begint zich te vervelen. ‘Mama! Kom!’. Ze wil samen door de wachtkamer lopen. ‘Mag ik zien?’ vraagt ze en ze wijst naar de vissen in het aquarium. Even later stelt iemand anders in de wachtkamer de vraag die ik ontzettend vaak hoor; ‘hoe oud is ze?’.