Nadat ik gekozen had voor een derde keizersnede, zei de gynaecoloog al snel dat ze me dan meteen zou kunnen steriliseren. Ik had er totaal nog niet over nagedacht, maar daar had ik nog even tijd voor. Mijn eerste gedachte was, ‘waarom niet, met drie kinderen zijn we echt wel compleet’. Maar later begon ik toch een beetje te twijfelen.
Geweld oplossen met geweld, ik was er nooit een voorstander van. Maar wat nou als je kind steeds vaker het slachtoffer wordt van pestertjes en regelmatig een klap krijgt? Toen Nomi laatst thuiskwam met het verhaal dat ze tijdens het brood eten was geslagen door een klasgenootje en vervolgens met het buitenspelen een klap kreeg met een stok, was ik het zat. Het werd tijd om mijn mening over het terugslaan bij te stellen.
Het is al een hele tijd geleden dat ik een update heb geschreven over Lenn. Gek eigenlijk, want ik kan we een boek volschrijven over mijn peutertje. Dat zal ik jullie besparen, maar vandaag klets ik jullie even bij.
Ik hou ontzettend veel van Elena en absoluut niet minder dan van Nomi en Lenn. Maar terwijl ik anderen hoor zeggen dat ze graag willen dat hun baby nog heel lang klein blijft, voel ik dat niet. Van mij mag ze wel snel een jaar worden. Want tja, ik ben gewoon niet echt een babymoeder.
Misschien herken je het wel: bij je eerste kindje ben je nog hartstikke voorzichtig en onzeker. Bij je tweede word je wat makkelijker en bij je derde… Eh… Nou ja, lees maar!