Inmiddels is Lenn al bijna een kleuter en dat is ook wel te merken. Toen hij twee jaar was, praatte hij nog nauwelijks. Inmiddels heeft hij dat allemaal wel ingehaald, want hij kletst soms de oren van mijn hoofd. En hij kan zo grappig zijn! Ook ontzettend bijdehand en daar moet ik iets te vaak om lachen, waardoor dat juist alleen maar erger wordt… De laatste tijd had hij weer een aantal leuke uitspraken die ik vandaag met jullie deel!
Laatst vertelde ik jullie al dat Nomi en Lenn graag een konijntje wilden. Eén konijn leek me geen goed plan, aangezien het groepsdieren zijn. Nadat Bart en ik het er even over hadden gehad, besloten we dat we twee of drie konijntjes wilden. Het leek ons leuk voor de kinderen en het leek ons zelf ook wel wat. Voor de kinderen is het naast leuk ook leerzaam, zo leren ze met dieren om te gaan. Lenn is helemaal gek op dieren, dus hij zal vast goede vriendjes worden met de konijnen. Dus we gingen op zoek naar jonge konijntjes en inmiddels zijn ze er!
Het lijkt wel alsof moeders momenteel in twee kampen zijn verdeeld. Aan de ene kant heb je de ‘ik ben mijn kinderen zat en is het al tijd voor wijn’ moeders. Aan de andere kant heb je de ‘ik geniet van al deze tijd met mijn kinderen en van mij mag de lockdown nog wel een tijdje duren’. Momshaming is meer aanwezig dan ooit, wat ik zonde vind, want zou dit niet juist de tijd moeten zijn om elkaar te steunen?
Zo nu en dan zegt Lenn dingen waarvan ik denk ‘hè?’. Dingen die eigenlijk helemaal nergens op slaan, en vaak ook wel een beetje creepy zijn. Vaak begint het verhaal met ‘vroeger, toen ik groot was…’. En hoe hij erbij komt? Ik heb echt geen idee!
‘Mama! Nomi doet mij pijn!’ ‘Mama! Ik heb honger!’ ‘Mama! Ik verveel me!’. Je kent het vast wel… En soms heb ik er wel even genoeg van. Vooral Lenn kan er wat van; op het moment dat hij de korstjes van zijn brood op zijn bord legt (want ‘dat lust ik niet’) begint hij al te zeuren dat hij nog meer honger heeft. Maar ook weer niet zoveel honger dat hij fruit wil, want ‘dat is vies’. Nee, koekjes, snoepjes, chips en dat soort dingen, dat is wat hij wil. En daar word ik soms een beetje moe van. Net als van alle ruzies tussen Nomi en Lenn. Daarom neem ik soms heel even een momentje voor mezelf, om heel eventjes rust te hebben en weer op te laden.