Het natuurlijk ouderschap is iets wat ik erg interessant vind. Ik voed mijn kinderen niet volledig op vanuit deze visie, maar bepaalde aspecten gebruik ik zeker. Het scharrelen bijvoorbeeld. Nomi en Lenn zijn echte scharrelkinderen en ik probeer ze lekker veel vrijheid te geven. Zo kunnen ze zelf lekker spelen en ontdekken en daar genieten ze heel erg van!
Er zijn kindjes die al vrij snel van 7 uur ‘s avonds tot 7 uur ‘s ochtends slapen, maar dat zijn toch wel uitzonderingen. Nomi en Lenn sliepen vanaf dat ze ongeveer een jaar oud waren het klokje rond, of nou ja, meestal dan. Bij Elena is het een ander verhaal, zij is namelijk nog steeds niet helemaal van haar late fles af, terwijl ze deze maand anderhalf wordt…
Het ene moment zit je nog rustig soep met stokbrood te eten, het volgende moment race je met je man en dreumes naar het ziekenhuis terwijl je achterstevoren in je stoel zit om te kijken of ze nog lucht krijgt. Zo zag onze donderdagavond er vorige week uit.
Als moeder hoop je natuurlijk dat je kinderen het goed met elkaar kunnen vinden, maar het is niet echt realistisch om te denken dat ze nooit ruzie zullen gaan maken. Dat hoort wel een beetje bij de relatie met je broer of zus, denk ik. Hier in huis wordt er ook regelmatig ruzie gemaakt, maar gelukkig hebben ze het ook vaak leuk met elkaar. Vandaag vertel ik jullie wat meer over de band tussen Nomi, Lenn en Elena.
Hoogsensitiviteit; het was iets waar ik wel eens van gehoord had, maar eigenlijk wist ik er niet veel over. Tot een jaar of 2 geleden; toen ik iets las over hoogsensitiviteit bij kinderen en opeens realiseerde ik me dat mijn eigen kind wel eens hoogsensitief zou kunnen zijn. Maar hoe weet je nou zeker of je kind dat is?