Weet je nog dat ik zei dat ik de artikelen op mijn blog wat persoonlijker wilde maken? Dat ik uit mijn comfortzone wilde stappen en wilde schrijven over de dingen waarvan ik het best eng vind om erover te schrijven? Op de één of andere manier is daar weinig van gekomen, maar ik wil het toch doen. Vandaag klets ik jullie even bij.
Voordat ik begon met dit artikel zat ik te denken; ik heb nog niks voor woensdag klaarstaan. Shit. Wanneer ga ik dat schrijven? En waar moet ik over schrijven?
Moeten
Dat ‘moeten’ is het hele probleem. Ik voel me verplicht om iets online te zetten. En ik heb helemaal geen zin om ’s avonds nog een afgeraffelde review te schrijven terwijl ik liever op de bank hang. Dat doe ik dan ook niet, en daarom is het de laatste tijd wat vaker voorgekomen dat er een dag geen artikel online is gekomen.
Eén dag geen artikel online vind ik niet zo erg, maar daarna begint het toch te knagen. En begrijp me niet verkeerd; ik hou echt van bloggen. Ik kan er mijn ei in kwijt en ik vind het schrijven (of nou ja, typen) echt heel leuk. De tijd vliegt voorbij als ik lekker aan het bloggen ben, en dutjes van de kinderen zijn voorbij voordat ik er erg in heb.
Ziek
Een tijdje geleden kreeg ik de griep en heb ik een paar dagen niks aan mijn blog gedaan. Sindsdien loop ik eigenlijk al achter de feiten aan. Mijn mailbox overstroomde, ik had geen artikelen meer klaarstaan.. Op dat moment kon het me niet zoveel schelen. Ik dacht, dat haal ik wel weer in.
Net toen ik weer een beetje bij was met alles, werd Nomi ziek. En ook echt goed ziek. Ik wist niet wat ik met haar aanmoest en ik kreeg geen hap door mijn keel (goed voor de lijn? Nee hoor, een paar dagen later zocht ik mijn troost in chocola). Anyway, ik kon er totaal niet tegen. Terwijl ik eigenlijk zeeën van tijd had doordat Nomi zo’n 20 van de 24 uur sliep (en Lenn slaapt overdag ook nog vrij veel), kwam er niks uit mijn handen. Geen blogs, het huis was een bende.. Het enige wat ik deed was wassen. Dat moest wel, de wasmachine heeft heel wat uurtjes op 60 graden gedraaid om alle kots en poep weg te werken (sorry voor de details).
Stress?
Dat Nomi ziek was, leverde best wat stress op. Goed, ieder kind is wel eens ziek. Maar ik vond het vreselijk om haar zo te zien. En misschien is het een combinatie van meerdere dingen, het achterlopen heeft er vast ook mee te maken. Normaal gesproken beantwoord ik mailtjes bijvoorbeeld bijna altijd binnen een dag. Nu kreeg ik de vraag of ik mailtjes wel had ontvangen omdat mensen niks van me hoorden.
En ondanks dat bloggen een hobby is (oké waar ik soms wat mee verdien, maar in eerste instantie is het een hobby), voel ik me toch verplicht. Zeker naar bedrijven toe. Er zijn reviews blijven liggen waar ik flink van baal. Mensen sturen iets naar me op in ruil voor een artikel, en dan vind ik het lullig als ze daar heel lang op moeten wachten.
Writer’s block
Op dit moment loop ik dus vreselijk achter de feiten aan, en waarschijnlijk is daardoor mijn writer’s block ontstaan (oftewel; er komt gewoon niks uit mijn vingers). Behalve een artikel als deze. Van tevoren heb ik eigenlijk niet specifiek bedacht waarover ik wilde schrijven, maar toch ben ik inmiddels ruim 500 woorden verder. Dit is juist waar ik zo van hou qua bloggen; gewoon lekker schrijven over dingen die me bezig houden. Deze keer is dat niet zo positief, maar dat komt ook wel weer goed.
Misschien is dat ook meteen de manier om door die writer’s block heen te komen; gewoon een eind weg typen. Vinden mensen dat leuk om te lezen? Geen idee. Vind ik het fijn om op deze manier artikelen te typen? Ja! En aangezien mijn blog mijn hobby is (komt ze weer aan met die hobby) en het ook een soort online dagboekje is, vind ik dit geen verkeerd plan.
Inmiddels is Nomi weer beter (thank gód) en de rest zal ook vanzelf wel weer goed komen!
Heel herkenbaar! En artikelen als dit vind ik juist leuk om te lezen. Ik had een hele tijd geleden ook geen inspiratie om over te bloggen. Ik wilde wel graag iets schrijven, maar wist niet wat. Ik heb nu besloten om twee vaste dagen in de week iets te plaatsten. Die plan ik dan in. En heb ik meer inspiratie, dan komt er vaker iets online.
Liefs
Herkenbaar hoor! Zeker als ik ecen goed de tijd heb om te bloggen, komt er helemaal niks uit mijn vingers.. Onderwerpen genoeg maar het komt er dan gewoon echt niet uit! Zó vervelend! In ieder geval heel fijn dat Nomi weer opgeknapt is 🙂
Heel herkenbaar hoor, ik had hier de afgelopen tijd ook last van (en dan nog zonder kinderen, haha). De laatste maanden wilde ik steeds wel wat schrijven, maar hoe wat waar.. daar kwam ik dan steeds niet uit. De lat voor jezelf niet hoog leggen en soms je blog even laten is ook prima toch. Dat heb ik ervaren en nu komt de motivatie en inspiratie voor het bloggen langzaam weer terug! 🙂
Haha herkenbaar! Ik weet soms ook echt niet waar ik over moet schrijven. Dan ben ik een week inspiratieloos ;). Bovendien hoe vaker en langer je er mee bezig bent, hoe makkelijker het vaak wel wordt denk ik (hoop ik).
Succes iig!
Heel herkenbaar. Soms begin ik ook maar gewoon met schrijven. Vaak komt het vanzelf. Leg ik het even een dag weg en dan kan ik het artikel daarna perfectioneren. Rustig aan maar. Bloggen moet leuk blijven 🙂
Ik heb bijna een maand pauze genomen na de geboorte van onze dochter. Ik dacht dat ik nooit meer ‘bij’ zou komen qua mail enzo. Maar daardoor is het ‘moeten’ er wel voor een groot deel af.
Ah en als je een keer achter de feiten aanloopt, dan is het echt super moeilijk weer bij te komen.
Mijn hoop is altijd dat ik een paar concept berichten klaar heb, die ik in dat soort tijden kan gebruiken, maar ja. Die raken ook een keer op. En zodra je dan weer tijd hebt om te bloggen, is er geen tijd om die concepten uit te werken en weer een voorraadje op te bouwen
Herkenbaar, ik was zelf de afgelopen 2 weken niet lekker en dan schiet gewoon helemaal niets op… ook een zieke man trouwens, maar gelukkig wel fitte kindjes. Is idd altijd zo sneu als die niet lekker zijn
Heel herkenbaar hoor! Ik heb er vooral heel veel moeite mee iets te schrijven als ik heel moe ben… en dat wil nog wel eens voorkomen met 2 kinderen.. ? dan probeer ik overdag gewoon een uurtje vrij te plannen om toch een artikel online te krijgen en vaak rolt die dan zo je vingers uit en vraag ik me af waarom ik dat niet even de vorige dag heb gedaan..
Ik heb soms ook wel een probleem met dat ‘moeten’.
Je hebt het mooi opgeschreven en vond het leuk om te lezen. En als je het fijn vind gewoon ermee doorgaan!
Herkenbaar hoor! Soms kom je er ook gewoon niet aan toe om vooruit te plannen. Maar ach, zo lang je maar plezier blijft houden in het bloggen 🙂