Eind vorig jaar kregen we te horen dat Nomi’s klas de kans zou krijgen om hun grenzen te verleggen tijdens een internationaliseringsproject. Nomi’s eerste reactie was ‘dat ga ik écht niet doen’. Ze vond één nachtje met haar groep op kamp gaan al spannend, dus meerdere dag naar het buitenland zag ze niet bepaald zitten. Maar toen ze er later wat meer over hoorde, begon het toch wel leuk te klinken.

Internationaliseren met de klas

Het is natuurlijk ontzettend leuk om met je klas naar het buitenland te gaan, maar tegelijkertijd ook best eng. Zonder ouders, in een ander land… Dus ik snapte Nomi’s eerste gevoel heel erg. Maar nadat haar leraar een presentatie had gegeven over het project, was ze een stuk enthousiaster. Ze had foto’s gezien van de school waar ze naartoe zouden gaan, en ze was het meest enthousiast over de jeugdherberg waar ze zouden gaan logeren. ‘Het ziet er echt zo luxe uit mam!’

5 dagen naar Duitsland

De bestemming was een stad in Duitsland, vlakbij de Franse grens. Op maandagochtend stapten ze in de bus, en op vrijdagochtend reden ze weer terug. Vooral de laatste dagen voordat ze weg zouden gaan, vond Nomi het toch wel erg spannend, maar ze had er ook heel veel zin in. Ik had verwacht dat ze me wel een keer zou komen vertellen dat ze niet mee mee wilde, maar dat kwam maar niet. Op maandagochtend kwam ze helemaal vrolijk naar beneden, want ze had er zo’n zin in!

Uitzwaaien

Ik zag best een beetje op tegen het uitzwaaien, want ik zou het wel moeilijk vinden als ze huilend de bus in zou stappen. Maar is blijkbaar niet meer het bange meisje dat ze ooit was, ze had er zoveel zin in dat ze bijna vergat om me een knuffel te geven voordat ze de bus in stapte, ze had er echt zin in!

5 dagen zonder Nomi

Maandagavond belde ze me en hebben we even gekletst. Ze had het daar geweldig, ze vertelde enthousiast over de jeugdherberg en de kinderen die ze had ontmoet. De rest van de week verwachtte ik nog wel een telefoontje van haar, maar die kwam niet. Te druk met andere dingen, vertelde ze later. Blijkbaar heb je je ouders niet meer zo nodig als je tien bent en met school in het buitenland bent…https://www.madebymalou.nl/bang-voor-honden-neem-een-puppy/

Gelukkig hielden de docenten de ouders wel op de hoogte, we kregen meerdere keren per dag berichtjes en foto’s. En geloof me, als je kind 5 dagen lang in het buitenland is, is het heel erg fijn om te zien dat je kind zich goed vermaakt.

Weer thuis!

Samen met de rest van ons gezin keek ik iedere dag naar de foto’s. Vooral Elena wilde heel graag zien wat Nomi had gedaan, want ze miste haar heel erg! En wat was ze blij toen het eindelijk vrijdagmiddag was en we haar weer op konden halen! Lenn, Elena en ik gingen naar het schoolplein om de bus op te wachten. Even later was het zover, de bus kwam eraan en Nomi stapte uit en we kregen meteen een dikke knuffel. ‘Mam, het was zó leuk!’, zei ze meteen.

Onderweg naar huis vertelde ze me al van alles over wat ze daar had gedaan en over hoe leuk het allemaal was. Het was een hele ervaring, iets wat ze nooit meer zal vergeten. Ze heeft er heel erg van genoten, maar ze was ook wel blij om weer thuis te zijn, en ik natuurlijk ook.