Donderdagochtend om 6 minuten over 11 ging mijn telefoon. Het was het nummer van de peuterspeelzaal en Elena was op dat moment daar, dus dan weet je meteen dat er iets aan de hand is. ‘Elena voelt zich niet zo lekker en ze heeft moeite met ademhaling. Ben je in de gelegenheid om haar te komen halen? En misschien is het verstandig om ook even naar de huisarts te gaan, want je ziet aan haar hele lichaampje dat ze moeite heeft met ademen’.

Ik zei dat ik eraan zou komen, maar ik besloot eerst nog even snel de huisarts te bellen. De assistente zei dat we meteen wel even langs mochten komen. Dus ik stapte in de auto, ik haalde Elena op en we gingen naar de huisarts.

Naar de huisarts

De huisarts luisterde naar Elena’s longen en ze vond het klinken als een astma aanval. Ze kreeg twee pufjes en daarna piepten haar longen wat minder. De huisarts vertelde dat ze ons twee uurtjes later graag weer wilden zien, om te kijken of het beter zou gaan.

Toen we thuis waren maakte ik een broodje voor Elena, maar toen ik het aan haar wilde geven lag ze al te slapen. Ik vond haar ademhaling nog steeds erg snel en het was duidelijk dat ze nog steeds benauwd was. Uiteindelijk moest ik haar wakker maken omdat we weer naar de huisarts moesten.

Nog een keer naar de huisarts

De huisarts zei al snel dat ze Elena nog wel erg benauwd vond en dat ze haar door wilde sturen naar de kinderarts. Ik had eigenlijk verwacht dat ze gewoon nog een extra pufje zou krijgen, maar de huisarts dacht dat een verneveling beter was. Ik had al geregeld dat mijn moeder Nomi en Lenn van school zou halen en ik appte haar dat het nog wat langer zou duren. Gelukkig had ze geen plannen voor die middag en kon ze gewoon bij Nomi en Lenn blijven.

Naar het ziekenhuis

Ik vertelde Elena dat we even naar het ziekenhuis zouden gaan, maar daar was ze het niet mee eens. ‘Ik wil naar huis!’ riep ze. Ook toen we bij het ziekenhuis waren was ze niet te genieten. Ik denk dat ze het spannend vond en ze voelde zich natuurlijk ook gewoon niet lekker, dus zij had helemaal geen zin om ergens naartoe te gaan.

In het ziekenhuis werden we vrij snel naar een behandelkamer gebracht. De verpleegkundige deed alvast wat checks en haar hartslag en zuurstof werden continu gemeten. Haar hartslag was te hoog en haar zuurstof was te laag, en daarom werd er besloten om haar een verneveling te geven. Dat werkte meteen heel goed en Elena begon zich heel snel beter te voelen.

Astma aanal

Even later kwam de kinderarts langs en hij luisterde naar Elena’s longen. Volgens hem was het overduidelijk dat ze een astma aanval had. Elena kreeg nog een keer een verneveling en daarna bleef haar zuurstofgehalte hoog genoeg om naar huis te mogen. We kregen een pufje en prednison voorgeschreven en toen mochten we naar huis.

Thuis moesten we haar eerst ieder kwartier een pufje geven en dat hielp goed, want ze leek niet meer zo benauwd. Ik vond het wel spannend of het ’s nachts ook goed zou gaan, maar dat ging gelukkig hartstikke goed.

De volgende dag voelde ze zich weer bijna helemaal beter. Ze was nog een klein beetje kortademig, maar ze was weer gewoon aan het spelen en ze was weer lekker zichzelf. En inmiddels is Elena gelukkig weer helemaal beter!