Dagboekjes; je ziet ze niet zo heel vaak op mijn blog, want vaak heb ik gewoon niet zoveel te vertellen over wat ik heb gedaan. Maar in de meivakantie zijn we een weekje naar Frankrijk geweest, en daar kan ik wel een boek over volschrijven. Het was zo ontzettend leuk, en ik mis Frankrijk nu al! In dit dagboekje laat ik jullie wat foto’s zien van onze vakantie en ik vertel jullie wat we allemaal gedaan en gezien hebben.

Zaterdag; aankomst in Frankrijk

Zaterdagochtend stapten we om 7 uur in de auto, want we hadden best een lange reis te gaan. Het was ongeveer 6 uur rijden, maar met drie kinderen in de auto moet je zo nu en dan wel even stoppen. Onze laatste stop was in Frankrijk, bij een McDonalds met een speeltuin. De kinderen hadden al veel te lang stilgezeten en renden meteen de speeltuin in. Toen Lenn andere kinderen zag riep hij ‘Bonjour! Je m’appelle Lenn!’ en ik lag dubbel van het lachen! Verder spreekt hij geen woord Frans, maar hij had wel meteen vrienden gemaakt.

Uiteindelijk waren we rond half 3 bij de camping, terwijl we eigenlijk pas vanaf 4 uur konden inchecken. Maar we hadden geluk, want de stacaravan bleek al schoongemaakt te zijn, dus we konden er meteen in.

We haalden alle spullen uit de auto en we maakten de bedden op. Nomi en Elena wilden graag bij elkaar op de kamer slapen en Lenn vond dat wel prima, want dat betekende dat hij een extra bed op zijn kamer had, waar hij al zijn speelgoed op kon leggen. Vervolgens wandelden we een stukje in de buurt van de camping. Daarna speelden de kinderen op de camping, terwijl Bart en ik lekker bij de caravan zaten.

Zondag; naar Marly-le-Roi

Zondagochtend gingen we naar het plaatsje Marly-le-Roi. Dat is een heel oud plaatsje en het is echt de moeite waard om te bezoeken als je in de buurt bent. Daar hebben we even gewandeld en vervolgens hebben we gepicknickt bij een speeltuin aan de Seine. De kinderen konden lekker spelen en ik zat lekker in het zonnetje, want het was heerlijk weer. ’s Avonds aten we lekker buiten en daarna gingen de kinderen weer lekker spelen. Nomi en Lenn waren niet kapot te krijgen, maar om half 10 vonden we het toch echt wel bedtijd voor ze.

Maandag: Parijs!

Iets waar ik ontzettend naar uitkeek, was ons tripje naar Parijs. Ik was er nog nooit geweest, maar ik wilde er al heel lang heel graag naartoe. Dat was ook de reden dat ik een camping uitzocht vlakbij Parijs. Maandagochtend stapten we de metro in en we stapten uit bij de Arc de Triomphe. Vanuit daar liepen we richting de Eiffeltoren. Dat was ongeveer een half uur lopen, en dat hielden de kinderen prima vol, waarschijnlijk doordat we ze hadden verteld dat we bij de Eiffeltoren zouden gaan picknicken.

Lenn zei dat hij bijna moest huilen toen hij de Eiffeltoren zag, zo mooi vond hij het. Nomi zei dat ze wilde gillen, maar ze durfde het niet omdat er zoveel mensen in de buurt waren. Ze waren dus behoorlijk onder de indruk.

Daarna hebben we lekker gewandeld rondom de Eiffeltoren. We liepen over de Bir-Hakeim brug naar de Jardins du Trocadéro, wat een ontzettend mooi plekje is. Onderweg kwamen we een leuke speeltuin tegen waar de kinderen even lekker gespeeld hebben.

Nadat we weer een tijdje gewandeld hadden, waren weer vlakbij de Arc de Triomphe en vanuit daar namen we de Metro terug naar Maisons-Laffitte, waar onze camping was. Ik dacht dat de kinderen ’s avonds wel moe zouden zijn, maar ze hadden nog genoeg energie om nog lekker te spelen op de camping.

Dinsdag; Saint-Germain-en-Laye

Van tevoren had ik me al verdiept in de omgeving, en ik wist wel welke plaatsjes de moeite waard waren om te bezoeken. Daarom gingen we dinsdag naar Saint-Germain-en-Laye, een mooi stadje met een nog mooier kasteel. Het kasteel zelf was dicht, maar we waren toch niet van plan om naar binnen te gaan. We liepen door de tuinen en daar bleek een leuke speeltuin bij te zijn, waar Nomi, Lenn en Elena zich een hele tijd hebben vermaakt. We kregen ze nauwelijks meer uit de speeltuin, maar Bart en ik wilden na een tijdje toch wel graag weer terug naar de camping.

Woensdag: Chateau de Maisons

Eén van de dingen die de kinderen heel graag wilden, was een kasteel bezoeken. In het dorpje waar onze camping was, stond een kasteel en we besloten daar naartoe te gaan. En dat was ontzettend leuk! Onderweg luisterden we naar een audiotour, in het Nederlands nog wel, dus de kinderen konden het ook verstaan. We keken onze ogen uit en het was erg leuk om zoveel te weten te komen over het kasteel.

Donderdag: met Nomi naar Parijs

Ik vond één dagje Parijs echt niet genoeg en Nomi was het helemaal met me eens. Lenn en Elena hadden geen zin om weer zo ver te lopen en Bart bleef ook liever op de camping, dus dat kwam perfect uit. Nomi en ik begonnen in de wijk Le Marais, waar we onder andere Place des Vosges en een heleboel winkels bezochten. De straatjes in Le Marais zijn ontzettend leuk. Het is een Joodse wijk, maar tegenwoordig ook dé LGBTQIA+ wijk van Parijs.

Van tevoren hadden we bedacht om naar het Picasso museum te gaan, maar eenmaal in Parijs had Nomi daar niet meer zoveel zin in. Toen ik voorstelde om naar de Notre Dame te lopen, was ze meteen enthousiast. Dat was 22 minuten lopen en ik was bang dat Nomi niet zo ver wilde lopen, maar Nomi’s reactie was ‘dat is minder dan een half uur, dus dat is prima’.

Nomi was helemaal onder de indruk van de Notre Dame en ze wilde het van alle kanten zien. Daarna wandelden we verder door Parijs en aan het einde van de middag namen we de metro terug naar de camping. We bleken ruim 20.000 stappen gezet te hebben, maar Nomi had nog genoeg energie om ’s avonds nog lekker met haar vriendinnen te spelen.

Vrijdag: wij willen zwemmen!

De hele week hadden de kinderen het al over het zwembad, maar ik vond het toch nog een beetje te koud om te gaan zwemmen. Vrijdag was het 22 graden en ’s ochtends bezochten we het plaatsje Poissy. Daar hadden de kinderen het al heet en ze sprongen al bijna de fontein in, dus ’s middags besloot ik maar met ze te gaan zwemmen. Gelukkig was het water heerlijk warm, dus het was prima te doen in het zwembad. ’s Avonds genoten we nog van onze laatste avond en de kinderen namen afscheid  van hun vriendjes en vriendinnetjes. En de volgende ochtend gingen we helaas alweer naar huis.