Dit klinkt misschien heel slecht, maar ik ben blij dat Lenn geen baby meer is. Waarom? Om het huilen. Lenn heeft in zijn eerste jaar ontzettend veel gehuild. Jullie zien bijna altijd een vrolijke Lenn, want als hij aan het huilen is ga ik geen foto’s van hem maken. Maar echt, er zijn flink wat momenten geweest waarop ik niet meer wist wat ik met hem moest.

Koemelk

‘Komt ze weer aan, met haar koemelk’. Maar dat was vooral het probleem. De eerste weken van zijn leven huilde Lenn al veel te veel. Het begon eigenlijk al toen de borstvoeding goed op gang was gekomen. Krampjes horen erbij, maar toen ik de kraamverzorgster vertelde dat Lenn en ik ’s nachts maar 2 uur hadden geslapen, vond ze dat toch wel echt weinig.

Toen Lenn 4 weken was, werd koemelkallergie vermoed. Ik stopte meteen met het eten en drinken van koemelk en het ging al snel stukken beter. Toen ging het een paar maanden heel goed met hem, hij was een totaal andere baby.

Kunstvoeding

Toen Lenn 4 maanden was, probeerde ik voorzichtig weer wat koemelk te eten en te drinken. Dat ging goed, en toen hij 6 maanden was hoefde ik geen dieet meer te volgen. Rond die tijd nam mijn productie heel erg af, ik had niet meer genoeg melk. Eerst kreeg Lenn gekolfde melk, maar ik had natuurlijk geen eindeloze voorraad. Ik vond het doodeng, maar ik besloot toch maar eens een flesje kunstvoeding te proberen.

Huilen, huilen, huilen

Eerst leek het goed te gaan, maar hoe meer kunstvoeding hij kreeg, hoe meer hij huilde. Vooral ’s avonds was het drama. Hij krijste alles bij elkaar, en ik was vaak de hele avond met hem bezig. Ik had totaal geen tijd meer voor mezelf, ik was 24/7 met Lenn bezig. Ook ’s nachts was hij vaak wakker, maar gelukkig heb ik niet zoveel slaap nodig.

We werden bij de huisarts en het consultatiebureau niet echt serieus genomen. Omdat hij wel tegen koemelk kon die hij via de borstvoeding kreeg, en omdat de eerste flesjes goed leken te gaan, kon het volgens hun geen koemelkallergie zijn. En ik dacht, zij zullen er wel verstand van hebben…

Nadat hij wekenlang bijna iedere avond aan het huilen was, moest er echt iets veranderen. In eerste instantie voor Lenn, maar ik trok het zelf ook heel slecht. Overdag had ik weinig energie, ik had nergens zin in, en we kwamen veel te weinig buiten. Dat kwam ook omdat ik bang was dat Lenn de hele tijd zou huilen als we ergens zouden zijn.

’s Avonds brachten we Lenn naar bed, maar we wisten wel dat hij toch niet zou gaan slapen. Bart en ik wisselden elkaar af, we probeerden van alles, maar het enige wat een beetje leek te helpen was een zetpil. Ik wilde hem daar niet te veel van geven, want dat kan natuurlijk nooit goed zijn. Maar ja, wat moet je dan?

Andere voeding

Uiteindelijk zijn we andere voeding gaan proberen en dat was meteen een groot verschil. Lenn was weer vrolijk, had geen pijn, en ik was natuurlijk ontzettend blij. Toch merk ik dat het zijn sporen heeft nagelaten. Als ik Lenn ’s avonds een keertje door de babyfoon hoor, ben ik meteen bang dat hij weer de hele avond gaat huilen. Gelukkig gebeurt dat bijna nooit meer.

Vrolijke dreumes

Inmiddels is Lenn een vrolijke dreumes en hij doet het echt super. Natuurlijk huilt hij nog wel eens. Op dit moment komen er 4 kiezen tegelijk door, en is hij niet echt te genieten. Maar nu weet ik waardoor het komt, en ik weet dat het weer overgaat. En dat scheelt heel veel!