Het is hier op school wel een dingetje hoor, die herfstleerlingen. Terwijl de meeste scholen tegenwoordig de 1 januarigrens aanhouden, houdt onze school over het algemeen de 1 oktobergrens aan. Dat betekent dat de kinderen die ná 1 oktober zijn geboren, in groep 0 beginnen, daarna naar groep 1 gaan en dan pas naar groep 2. Er wordt natuurlijk ook naar het kind gekeken, maar de meeste herfstkinderen krijgen kleuterverlenging.
Een tijdje geleden vertelde ik jullie dat Nomi dit jaar begint in groep 1. Vorig jaar was ze op papier groep 0, omdat ze na 1 oktober op school kwam. Wat dat betreft is het logisch dat ze nu in groep 1 zit, maar dat betekent niet dat ze het hele schooljaar in groep 1 blijft. Bij herfstkinderen wordt namelijk gekeken naar wat verstandig is; lang kleuteren of kort kleuteren.
Volgens mij zijn de meeste kinderen op school wel een beetje anders dan thuis. Lenn kan op school bijvoorbeeld heel goed opruimen, en thuis… Nou ja, thuis is dat echt drama. Bij Nomi is het een ander verhaal. Zij is op school echt een totaal anders kind dan thuis.
‘Mam, ik heb buikpijn, mag ik thuisblijven?’ Ik hoor het hier vrij vaak. En dat zorgde wel voor een dilemma, want moet ik haar nou iedere keer thuis houden als haar een scheet dwars zit, of moet ik ietsje harder zijn en haar gewoon naar school laten gaan?
Afgelopen november werd Nomi 4 jaar en begon ze op de basisschool. Op papier zat ze in groep 0, maar alle kinderen uit groep 0 doen mee met groep 1. Ze zit in een combinatieklas met groep 1 en groep 2, en momenteel heeft ze het erg naar haar zin. Toen het einde van het schooljaar dichterbij kwam, vroeg ik de juf of Nomi na de zomervakantie naar groep 1 of naar groep 2 zou gaan. En toen kreeg ik te horen dat Nomi na de zomervakantie (nog een keer) in groep 1 zit.