Toen ik hoorde dat de scholen weer open zouden gaan, vroeg ik me meteen af hoe ze dat zouden gaan doen met de anderhalve meter regel. ’s Ochtends was het altijd hartstikke druk in de hal en ouders kunnen dan echt geen anderhalve meter afstand houden. Toen vermoedde ik al een beetje dat ouders niet meer naar binnen zouden mogen, en dat bleek te kloppen. Maar net alleen op school is dat zo, ook op de peuterspeelzaal en op zwemles moeten de kinderen zonder ouders naar binnen. Hoe dat er in de praktijk uitziet, vertel ik je vandaag.

Ouders mogen de school niet in

Ik ben blij dat Nomi al een hele tijd zelf haar tas uitpakt op school. Ik hielp haar daar eigenlijk nooit meer mee, want ze weet zelf prima waar alles hoort te staan. Daardoor vond ze het ook niet spannend om dat zelf te moeten doen. ‘In groep 3 moet ik toch ook zelf naar binnen?’, was haar reactie.

Het weekend voordat ze weer naar school mocht, was ze hartstikke zenuwachtig. ‘Straks krijg ik corona’, zei ze. ‘En staat er dan wel handgel bij de deur?’. Niemand hier in huis is zo bezig met het coronavirus als zij en ze kon het niet echt loslaten. Zondagavond zei ze nog dat ze niet naar school wilde, maar toen ik haar vertelde dat dat geen optie was, legde ze zich erbij neer. Want eigenlijk had ze ook wel heel veel zin om haar vriendinnen te zien.

Op het plein afleveren

Maandagochtend was ze ontzettend druk, ze stuiterde door het huis. Aan de ene kant door de zenuwen, maar aan de andere kant ook omdat ze eigenlijk wel heel veel zin had in school. Ze stond voor 8 uur al klaar om naar school te gaan, terwijl we een kwartier later pas weg moesten. Toen we bij school aankwamen, was het toch wel weer even spannend. Totdat ze haar juf zag. Ze gaf me een kus en ze liep meteen naar haar juf toe, alsof het altijd al zo geweest is. Zo blijkt maar weer dat kinderen heel snel wennen aan nieuwe situaties.

En daar sta je dan. Ik dacht, ik wacht wel even totdat ze binnen is. Nomi had al helemaal geen oog meer voor me en ik zag haar kletsen en lachen met haar vriendinnen. Toen ze naar binnen gingen, ging ik met Lenn en Elena richting de peuterspeelzaal, want ook Lenn mocht weer naar ‘school’.

Niet mee de peuterspeelzaal in

Van tevoren zei Lenn heel nuchter ‘ik ga niet meer naar school’. Voordat de peuterspeelzaal dicht ging, vond hij het niet altijd leuk daar. Deze reactie had ik dus wel een beetje verwacht. De dag voordat hij weer naar de peuterspeelzaal zou gaan, keken we nog even wat filmpjes die op de Facebookpagina van de peuterspeelzaal stonden. Hij keek naar een filmpje waarin een van de leidsters een boekje voorlas en toen zei hij dat hij haar toch wel een beetje miste. En eigenlijk wilde hij best weer naar de peuterspeelzaal.

Ook Lenn stuiterde door de woonkamer en hij had uit zichzelf zijn schoenen al aangedaan. Verkeerd om, maar ach, het idee was goed. ‘Mogen we nou gaan?’ vroeg hij. Eerst brachten we Nomi naar school en Lenn vond het maar niks dat hij niet even naar Nomi’s juf mocht gaan. Wij moesten achter een lint wachten, dus dat ging even niet.

Van school loop je in ongeveer 10 minuutjes naar de peuterspeelzaal en Lenn heeft continu gekletst. Hij zat vol met vragen, hij kletste over de foto van de konijnen die hij had meegenomen, hij vertelde dat hij het zo leuk vond dat hij zijn juffen weer zou zien…

Buiten wachten

Ook bij de peuterspeelzaal mocht ik niet naar binnen. We moesten op het plein wachten totdat Lenn opgehaald zou worden. Van tevoren dacht ik dat dat nog wel eens een drama zou kunnen worden. Voor de sluiting van de scholen en peuterspeelzalen wilde hij vaak niet dat ik wegging en dan bleef hij de hele tijd aan me hangen. Ik was bang dat dat nu ook zo zou gaan, maar Lenn was helemaal enthousiast toen hij zijn juf zag. Hij begon meteen te kletsen over onze nieuwe konijntjes. Toen ze vroeg of hij met haar mee naar binnen ging, gaf hij mij een kus en een knuffel en hij liep meteen mee. Dat ging makkelijk!

Niet mee naar binnen bij zwemles

De dag erna begon Nomi’s zwemles weer. Ook daar mochten we niet mee naar binnen. Het is een klein zwembad met kleine kleedkamers waar je absoluut geen afstand kunt houden, dus dat kon niet anders. De kinderen moeten hun zwemkleding onder een badjas of onesie aandoen, zodat ze dat alleen maar uit hoeven te doen en dan zijn ze klaar om te gaan zwemmen. Na het zwemmen helpen de zwemjuffen de kinderen met afdrogen en aankleden en dan komen ze weer naar buiten. Ondertussen wacht ik in de auto op Nomi. En als ik heel eerlijk ben vind ik het helemaal niet erg dat ik niet in die krappe, hete kleedkamer mag komen!

Wat vinden de kinderen ervan?

Nomi was van tevoren dus behoorlijk zenuwachtig om naar school te gaan, maar ze wist ook wel dat zo’n eerste keer altijd spannend is. Uiteindelijk had ze het heel erg leuk gehad en ze zei dat het eigenlijk gewoon hetzelfde was als anders, ze moest alleen wat vaker haar handen wassen. Ik vroeg aan Nomi of de juf ’s ochtends niet heel erg druk was met het helpen van alle kinderen. ‘Nee hoor, want wij helpen de kleine kindjes’. Dat hebben ze wel slim opgelost. Groep 2 helpt groep 1 en groep 0 en volgens Nomi komen ‘de nieuwe meisjes’ nu telkens naar haar toe als ze hulp nodig hebben. En Nomi vindt het hartstikke leuk om zo lekker te moederen over die kinderen.

Zwemles ging ook prima en ze had het heel erg leuk gehad. Ze had zichzelf uitgekleed en met afdrogen werd ze geholpen, maar toen had de badjuf haar iets te hard afgedroogd waardoor het korstje van haar knie af was gegaan. Gisteren had ze weer zwemles en toen heeft ze tegen de badjuf gezegd dat ze zichzelf wel af kon drogen haha!

Lenn vond het zo leuk op de peuterspeelzaal dat hij er de dag erna eigenlijk wel weer naartoe wilde. Hij was een beetje boos dat dat niet mocht, want hij miste zijn juffen zo. Toen hij donderdag weer naar de peuterspeelzaal mocht was hij helemaal blij en ook toen had hij het daar heel erg leuk!

Hoe vinden jullie kinderen het om weer naar school te gaan?