Voordat ik zwanger was had ik een bepaald beeld bij mezelf als moeder. Het moederschap zou mij niet veranderen, ik zou echt niet alleen maar moeder zijn, mijn telefoon zou niet continu volstaan met foto’s van mijn kind en langvoeden en dragen vond ik niks voor mij. Nou, dat is dus nogal anders gelopen.
‘Het moederschap zal mij echt niet veranderen.’
Toen zag ik het nog als iets slechts, dat je verandert als je moeder bent. Nu vind ik het eigenlijk heel logisch. Je prioriteiten zijn veranderd en je dagen zien er heel anders uit. Ik vind het heerlijk om moeder te zijn en ik denk dat ik best wel ben veranderd, maar volgens mij is dat helemaal niet erg.
‘Ik ga echt niet alleen maar moeder zijn.’
Natuurlijk doe ik wel eens dingen voor mezelf en ik doe (niet vaak, maar ach) ook wel eens iets alleen met Bart. Maar dan nog voel ik me heel erg moeder. Als Nomi niet bij me is, zal ik nooit zonder telefoon ergens naartoe gaan bijvoorbeeld. Als ik voor mezelf ga shoppen, kijk ik ook altijd even of ik iets leuks zie voor Nomi of voor mijn buikbaby. En als Bart en ik met zijn tweetjes zijn, hebben we het regelmatig over Nomi. Maar ook dat vind ik helemaal niet erg.
‘Mijn telefoon zal echt niet volstaan met foto’s van mijn kind.’
Ik weet niet hoe ik dat voor me zag, maar ik maak echt veel foto’s van Nomi. En ik vind het heel leuk om ze terug te kijken. En oké, soms maak ik misschien wel iets te veel foto’s van haar (zo maakte ik laatst meer dan 10 foto’s toen ze zelf zat te spelen) maar ik kan het gewoon niet laten.
‘Langvoeden is niks voor mij.’
Ik zag dat echt niet bij mij gebeuren, een dreumes aan mijn borst. Nee, waarschijnlijk zou ik na 6 maanden stoppen met borstvoeding, dan zou ik er wel klaar mee zijn. En zo’n groot kind aan je borst, dat is toch raar? Ik denk dat ik even was vergeten dat een kind heel geleidelijk groter wordt. Nomi is bijna 15 maand en ze drinkt nog 2 keer per dag bij me, en als zij dat wil, mag ze dat nog best een tijdje blijven doen.
‘Dragen zou ook niks voor mij zijn.’
Ik zag vooral hippymoeders voor me als ik het woord draagdoek hoorde. Totdat ik me erin ging verdiepen en opeens was ik helemaal om. Vooral toen Nomi wat kleiner was vond ik het heerlijk om te dragen, en zij genoot er ook van.
Zijn er bij jou ook dingen anders gegaan dan je van tevoren had verwacht?
Leuk om te lezen, ik weet van mijzelf dat ik ook wel ga veranderen. Mijn zoontje is straks ook mijn prioriteit. Ik heb mij ook allerlei dingen voorgenomen over de opvoeding, ik ben benieuwd of ik mij daar ook allemaal aan ga houden 😉
Liefs
Grappig hé hoe dat zo kan veranderen en je er totaal anders overdenkt! Als ik ga zeg dat ik moest shoppen voor mezelf. Kom ik altijd met 10 dingen terug voor Jav en voor mezelf helemaal niks. Oeps.. Haha!
Haha ik ken het!
Er was eigenlijk vooral 1 ding waarvan ik zei, zo’n moeder word ik dus echt niet. En daar heb ik me aangehouden.
Ik raakte zwanger van Lotte toen ik 16 was en mijn toenmalige donor maakte de verkering meteen uit.
Een jaar later kreeg ik iets met een oudere man, maar dat liep al snel op niks uit.
Ik ben daarna bewust vrijgezel gebleven omdat ik dus niet zo’n cliché tienermoeder wilde zijn waarvan het kind 5 verschillende papa’s heeft gehad.
Mies is mn eerste echte relatie sinds die tijd. Zit zeker 8 of 9 jaar tussen.
Ik had ook nooit verwacht dat ik zomaar ineens 7 maanden Bv zou geven. De tijd vliegt.
Daarnaast vind ik het logisch dat je veranderd inderdaad, maar ik dacht juist veel meer te veranderd, terwijl ik me nog gewoon mezelf voel.
Ik denk nu ook anders over de borstvoeding als voor de baby, en het dragen ook. Heel apart dat je zo word als je moeder bent.. ik ben een “thuis moeder” dus heb soms ook niet veel meer te melden als de baby, dat had ik van te voren ook niet bedacht.
Haha herkenbaar! Mijn kind zou nooit een snotneus hebben. Haha?