In mijn bevallingsverhaal heb je al kunnen lezen dat de bevalling niet helemaal ging zoals ik het gehoopt had. Ik vond het van tevoren moeilijk om me een voorstelling te maken van de bevalling, maar van sommige dingen had ik stiekem toch wel bepaalde verwachtingen. En veel dingen liepen toch totaal anders.
spontaan begin
Toen ik ongeveer halverwege mijn zwangerschap was, kwam inleiden nog helemaal niet in me op. Ik ging er vanuit dat de bevalling spontaan zou beginnen en dat we dan in de auto zouden stappen om naar het ziekenhuis te gaan.
De termijn
Vanaf een week of 36 had ik regelmatig voorweeën, en soms waren het er zoveel dat ik ze maar eens ging timen. Maar iedere keer verdwenen ze weer. Eerst dacht ik nog dat het vast niet lang meer ging duren, maar toen ik in de buurt kwam van de 40 weken had ik er weinig vertrouwen in dat Lenn nog uit zichzelf ging komen. En na 41 weken vond hij het blijkbaar nog steeds prima in mijn buik.
De ballon
Ik werd ingeleid door middel van een ballon en dat was ook niet wat ik ervan verwacht had. Van tevoren had ik wel wat informatie opgezocht, maar het viel toch tegen. Het zetten was pijnlijk en ook daarna bleef het pijn doen. Ook bloedde ik als een rund (sorry, too much information), maar dat was volgens de verpleegkundige juist een goed teken.
De weeën
Meteen na het plaatsen van de ballon kreeg ik harde buiken en die gingen al vrij snel over in weeën. Eerst buikweeën die prima te doen waren, maar vanaf het moment dat de buikweeën overgingen in rugweeën was het niet bepaald fijn mee (en dat is nogal een understatement) en ik had niet verwacht dat het zo pijnlijk zou zijn. De rugweeën kwamen al snel om de 2 a 3 minuten en ik kon niet wachten totdat ik een ruggenprik zou krijgen. Helaas duurde dat nog een uur of 8.
De ontsluiting
Dat was de grootste tegenvaller. Toen ze het ballonnetje eruit wilden halen, bleek ik nog steeds maar 1 cm ontsluiting te hebben. Ik had gehoopt dat ik minstens op 3 cm zou zitten, maar helaas. De weeën hadden nauwelijks iets gedaan en ik was op het ‘snij hem er maar uit’ punt beland.
De ruggenprik
Over de ruggenprik was ik positief verbaasd. De eerste weeën na het zetten voelde ik nog een beetje, maar even later voelde ik helemaal niks meer. De volgende 2 cm ontsluiting kreeg ik er op een heerlijk relaxte manier bij.
Toch een keizersnee
Voor mijn gevoel waren we al een heel eind. Ik had de weeën overleefd en ik had 5 cm ontsluiting, dus ik was al op de helft. Maar toen ging het allemaal toch anders. De gynaecoloog vroeg zich af of Lenn het nog wel fijn had, de ontsluiting ging niet snel genoeg, ze durfden het niet aan om weeënopwekkers te geven i.v.m. het litteken van de vorige keizersnee en een keizersnee was de beste optie.
Hoe snel het opeens ging
Ze noemden het een spoedkeizersnee, maar er was eigenlijk weinig spoed bij. Toch ging het opeens heel snel. Bart en ik dachten dat het nog wel even zou duren, maar 10 minuten nadat we gehoord hadden dat het een keizersnee zou worden lag ik al op de operatietafel. Bart kon nog net op tijd de camera pakken en terwijl we om 13.00 uur nog niet wisten hoe de bevalling verder zou gaan, werd Lenn om 13.36 uur al geboren.
Veel dingen gingen dus heel anders dan ik het me had voorgesteld, maar toch kijk ik er niet echt negatief op terug. Uiteindelijk is alles goedgekomen en dat is het belangrijkste.
Verliep jouw bevalling zoals je het verwacht had?
Lijkt me heel vreemd als het allemaal zo anders gaat dan je je had voorgesteld. Ik had vooraf niet echt een voorstelling gemaakt omdat ik niet wist wat ik kon verwachten. Maar kijk ook met een goed gevoel terug op mijn bevalling. Denk dat ik nu onbewust wel een verwachting zal hebben voor mijn tweede bevalling haha
Leuk om jouw ervaring te lezen. Mijn bevalling is ook totaal niet gelopen zoals ik had verwacht. Ten eerste braken mijn vliezen op een openbare plek, ging het allemaal ontzettend snel en was Fedde al met 36 weken geboren.
Liefs
Vooral het einde lijkt me bizar. Hoe snel het dan ineens kan gaan
Mijn bevalling verliep niet als verwacht, maar ik was er wel redelijk open in gegaan, dus liet ik het me maar overkomen. Ik vond vooral de eerste 4 weken met ons kindje heel zwaar en niet wat ik had verwacht. Ik had verwacht over te lopen van liefde en daardoor de hele tijd blij en gelukkig te zijn, maar helaas was ik moe, emotioneel en verward. Gelukkig is het nu helemaal goed en liep ik na 6 weken alsnog op roze wolkjes.
Nee, totaal niet. Maar dat is volgens mij ook wel kenmerkend van bevallingen: je weet gewoon nooit hoe het gaat lopen.
Zo zie je maar weer, je kunt zoiets echt niet voorspellen of een verwacht bij maken. Bij iedereen is het ook totaal anders. Zelf ben ik er echt heel blanco ingegaan omdat ik eerlijk gezegd totaal geen idee hadden!
O nee dat was ook alles behalve wat ik me ervan had voorgesteld. Dat bloeden was bij mij ook een drama, ik ben meer dan een liter kwijt geraakt. Daar begon bij mij de bevalling mee, met een plons bloed… PFFF. En rugweeen zouden verboden moeten worden!
Ook het uitblijven van persweeen en het vast blijven zitten van de placenta (joepie, ik mocht naar de OK) was niet echt wat ik me ervan had voorgesteld. Maar goed, de kleine is er gekomen, hij was gezond en na 24 uur mochten we samen naar huis. Het kan erger…
Mijn bevalling was totaal onverwacht. Met 34 weken en 2 dagen is 2,5 week geleden ons kleine meisje geboren. Het begon in de nacht met een spontane bloeding en harde buiken, deze gingen in de loop van de dag over in weeën, daarna een weeën storm heftige bloeding en ook ik lag toen binnen no time op de operatietafel voor een spoedkeizersnee. Gelukkig is alles goed gegaan en morgen mogen we naar huis!
Bizar he hoe je een verwachting hebt en het toch heel anders loopt. Bij mij hetzelfde: ik dacht wel dat ik ver over tijd zou gaan, maar dat het 42 weken werd en een inleiding… nee dat niet. Alles waarvoor ik ter voorkoming het bevallingsplan had geschreven, gebeurde. Ik wilde alles natuurlijk en het is het tegenovergestelde geworden. Jammer! Maar gelukkig wel een vaginale bevalling, een keizersnede lijkt me heel heftig. Petje af dat je dat nu al twee keer gedaan hebt!
Hier liep het ook allemaal anders van verwacht, kan er wel een boek over schrijven.,
Hier liep het ook allemaal anders en heftig. Ik ben er nog niet aan toe om er een blog over te schrijven. Ben blij dat het achter de rug is. Maar loop nu bij een psycholoog om dit ‘medische trauma’ te verwerken.
Gelukkig gaat het tegenwoordig weer redelijk goed met me en is de kleine helemaal in orde!