Nomi moest echt even wennen toen ze net op de basisschool zat. Ik heb zelfs even getwijfeld of het misschien nog een beetje te veel voor haar was en of we haar niet beter een dag in de week thuis konden houden. Op advies van haar juf is ze even alleen de ochtenden naar school geweest, maar na een week was Nomi daar zelf wel weer klaar mee.
Als hooggevoelig meisje naar de basisschool
Ik had het idee dat de basisschool erg overweldigend was voor Nomi. Het is natuurlijk een groot verschil met de peuterspeelzaal. Daar ging ze 2 ochtenden in de week naartoe en daar waren niet zoveel kindjes. Nu zit ze in een volle klas en ze gaat iedere dag van 8.30 tot 14.00 uur. Een hele verandering en in het begin ging dat even niet zo goed.
Alleen de ochtenden naar school
Nomi had vaak buikpijn en ik denk dat dat met de spanning te maken had. Het afscheid nemen ging niet altijd goed en ze zat vaak bij haar juf op schoot te huilen als ik wegging. En het is natuurlijk helemaal niet leuk om op die manier weg te gaan. Vervolgens was ze erg stil en afwachtend. Zelfs het kiezen wat ze wilde doen was te veel, dan bleef ze gewoon aan de zijkant van de klas staan.
Gelukkig dacht Nomi’s juf met ons mee en ze vertelde dat het rond het middaguur echt te veel begon te worden voor Nomi. Ze adviseerde om haar om half 12 weer op te halen, zodat ze thuis kon lunchen. Dat deden we en Nomi vond dat erg fijn. Maar ongeveer een week later vroeg ze ‘mag ik nu weer op school een broodje eten? Ik vind dat gezellig!’. Ik vond het wel erg snel, maar ik dacht, ‘laten we het maar proberen’. En het bleek ontzettend goed te gaan!
‘Soms wil ik gewoon niet spelen, maar even kijken’
Nomi is erg gevoelig, maar ze kan er vrij goed mee omgaan. Niet altijd, ze kan ook behoorlijk uit haar slof schieten. Thuis dan, op school gebeurt dat eigenlijk nooit. Ze kan voor een kleuter vrij goed verwoorden wat ze voelt. Zo vertelde ze me dat ze soms gewoon even niet wil spelen, maar even wil kijken. Ze vindt het dan zo druk in de klas dat ze liever eerst even wil kijken. Andere mensen denken dan snel dat ze niet durft, maar Nomi vindt dat op dat moment gewoon fijner. Uiteindelijk gaat ze dan meestal wel spelen, op het moment dat het voor haar goed voelt.
Omgaan met andere kinderen
Aan het einde van de peuterspeelzaal was ze het grootste kindje, en op de basisschool was ze opeens weer het kleinst. En dat vond ze best even spannend. En als die kinderen dan ook nog eens niet altijd lief tegen je zijn, is dat best veel voor een gevoelig meisje. Laatst vertelde ik jullie al dat ze een paar keer geslagen was door klasgenootjes en dat maakte behoorlijk veel indruk. Nadat we hadden afgesproken dat ze terug mocht slaan, was dat gelukkig snel afgelopen.
Met plezier naar school
Ik vind het ontzettend belangrijk dat Nomi met plezier naar school gaat. Gelukkig heeft ze bijna iedere ochtend zin om naar school te gaan. Ze is erg leergierig en laatst was ze zelfs een beetje boos op haar juf omdat ze ‘alweer’ geen nieuwe letter had geleerd. Ze kan erg goed opschieten met haar klasgenootjes. En als ze een kind ‘niet lief’ vindt, speelt ze er gewoon niet mee.
Na schooltijd
Nomi zit vaak vol met verhalen als ze uit school komt, maar meestal wil ze eerst even tot rust komen. Vervolgens is ze een echte spraakwaterval en vertelt ze me tot in detail wat er die dag gebeurt is. ‘Wat weet je mam? Toen deed *naam klasgenootje* stiekem toch zijn jas uit. Stiekem! Dat mag toch helemaal niet?!’ Dat soort dingen maken behoorlijk veel indruk op haar.
Na een paar weken wilde ze na schooltijd graag met een klasgenootje spelen. Hartstikke leuk, en ik was erg benieuwd hoe dat zou gaan. Meestal gaat ze na schooltijd namelijk eerst even lekker op de bank hangen, en dat ging nu even anders. Het klasgenootje speelde bij ons thuis (want bij een ander kindje thuis spelen vond ze nog te spannend) en ze hadden het hartstikke leuk. Toen haar klasgenootje weer opgehaald werd, was ze wel echt heel moe.
‘Dat vind ik nog te spannend’
Het is ontzettend fijn dat ze haar eigen gevoel zo goed kan benoemen. Zo zei ze de eerste maanden regelmatig dat ze het ‘nu nog te spannend’ vond om bij een ander kindje thuis te spelen. ‘Maar als ik een beetje groter ben, durf ik dat wel.’ En dat bleek te kloppen!
Een tijdje geleden vroeg ze opeens of ze bij haar klasgenootje mocht spelen. Ze wist al waar ze woonde en dat is vlakbij ons huis, waardoor ze het wel durfde. Ze ging mee en waarschijnlijk vond ik het spannender dan zij! Toen ik haar weer ophaalde bleek ze heel leuk gespeeld te hebben en ik was hartstikke trots op haar. De week erna ging ze bij een ander klasgenootje thuis spelen en toen ik haar ophaalde, wilde ze eigenlijk helemaal niet meer mee naar huis!
Hoe het nu gaat
Nomi is nog best een beetje afwachtend, maar ze voelt zich steeds meer op haar gemak. Iets vertellen in de kring vindt ze wel erg spannend, maar ze kletst nu wel veel met haar klasgenootjes. Als ze spullen mogen pakken, zal ze niet met haar neus vooraan staan. Maar als de andere kinderen het hebben gepakt, doet zij dat ook.
Uitjes
Iets wat ze nog wel een beetje eng vindt, zijn de uitjes. Laatst ging ze met school naar een voorstelling en van tevoren wilde ze álles weten. ‘Waar is dat dan? Wie gaan er dan mee? Moet ik dan ver lopen? Waar kom je me dan weer ophalen? Waar is dan de wc?’. Ik snap best dat ze het spannend vindt, maar ik kan natuurlijk niet altijd haar handje vasthouden. Daarom gaf ik me niet op als hulpmoeder (wat ook niet handig was met Elena) en uiteindelijk had ze het heel leuk!
Gelukkig gaat het nu dus veel beter op school dan een paar maanden geleden. Ze blijft nog wel een beetje op de achtergrond, maar dat is gewoon hoe ze is. Het belangrijkste is dat ze met plezier naar school gaat, en dat gaat ze nu absoluut!
Wat fijn dat het nu zoveel beter gaat met Nomi op school! Zo te merken heeft ze het steeds meer naar haar zin op school.
Ik vind het wel heel goed dat ze op die leeftijd al zo goed kan aangeven wat ze wil, niet wil en voelt. Dan kun je veel beter actie ondernemen en reageren!
Wat goed dat ze op haar leeftijd al zo goed kan aanvoelen wat ze wil en dat ook aangeeft,.
Wat herken ik dit van de verhalen van mijn ouders over mij. Thuis was ik heel druk en vrolijk, terwijl ik op school juist heel afwachtend en rustig was. En inderdaad ik ben ook erg hooggevoelig. Gwlukkig heefr ze het wel naar haar zin!
Fijn dat het nu de betere kant op gaat met haar. Vind het een heel mooi meisje!
Mooi dat ze haar eigen kan uiten, ideaal om bij te sturen waar nodig in het geval dat het echt nodig is.