Nog eventjes, en dan is het schooljaar alweer afgelopen. Het was een raar schooljaar door de lockdown en de coronamaatregelen. In het begin ging het allemaal een beetje lastiger dan ik had gehoopt, want Lenn wilde vaak niet naar school. Hoe het nu gaat, vertel ik je in dit artikel.

Het begin

Vanaf de eerste schooldag moest Lenn zonder mij naar binnen, door de coronamaatregelen. Dat vond hij best even spannend en het kostte me regelmatig heel veel moeite om hem naar binnen te krijgen. Hij zei regelmatig dingen als ‘ik wil niet naar school‘ en ‘ik wil bij jou blijven’. Ik dacht, als ik daar aan toegeef, wil hij straks helemaal niet meer naar school. Als hij eenmaal op school was, vond hij het hartstikke leuk. Hij kwam iedere dag vrolijk uit school en hij vertelde altijd dat hij het leuk had gehad. Ook de juffen gaven aan dat het prima ging als Lenn eenmaal in de klas zat. Ik denk dat hij het in het begin gewoon nog spannend vond en dat hij daarom zei dat hij niet naar school wilde.

Hoe het nu gaat

Langzamerhand ging het steeds beter. De kinderen moesten toen nog buiten wachten en ze ging met zijn allen tegelijk naar binnen. Als Lenn te vroeg in de rij ging staan, bedacht hij zich nog wel eens, en rende hij weer naar me toe. Maar meestal ging het goed.

Even later werden de regels veranderd op school; de kinderen mochten zelf naar binnen gaan. Eerst baalde ik daar behoorlijk van, want ik was bang dat Lenn dat niet zou doen. Maar het bleek juist perfect te werken voor Lenn. Vanaf de eerste keer ging hij gewoon zelf naar binnen en hij vond het helemaal niet erg! Hij ging met steeds meer plezier naar school en hij vond het zelfs jammer toen ze een studiedag hadden, want dan zou hij zijn juf zo missen, zei hij.

Met plezier naar school

Sinds november gaat het eigenlijk hartstikke goed. Lenn heeft ’s ochtends zin om naar school te gaan en komt vrolijk uit school. Soms zijn er ook wel eens dagen waarop hij het minder leuk vindt op school, maar ik denk dat ieder kind dat wel heeft. Hij speelt leuk met andere kinderen, maar hij kan ook goed alleen spelen. Soms heeft hij even geen zin om met andere kinderen te spelen en kiest hij bewust voor iets wat hij alleen kan doen. En dat is ook prima, want dat is gewoon zijn karakter.

Zijn bril…

Het enige wat even een dingetje bleek te zijn, was zijn bril. Vaak wilde hij hem ’s ochtends niet op, want hij vond dat hij alles wel kon zien zonder bril. Of hij deed hem op school meteen in zijn tas. Eerst leek het me niet zo’n probleem, totdat ik tijdens een gesprekje met zijn juf hoorde dat Lenn de getallen nog helemaal niet kan lezen. Dat verbaasde me, want thuis zegt hij regelmatig dingen als ‘kijk, dat is een 6’. Ik besloot thuis een beetje met hem te oefenen, maar hij bleek bijna alle getallen wel te kennen. Even later kwam de aap uit de mouw; hij kon de getallen niet goed zien in de klas en als de juf dan vroeg welk getal het was, zei hij ‘weet ik niet’. Nu hebben we met hem afgesproken dat hij zijn bril gewoon iedere dag op doet en ook op laat. En dat hij niet ‘weet ik niet’ zegt als hij iets niet kan zien, maar dat hij dan gewoon vertelt dat hij het niet goed kan zien. En sindsdien gaat het hartstikke goed!