Lisa vertelt; mijn ex was drugsverlaafd

drugsverslaafd

Lisa was 15 jaar toen ze haar ex ontmoette. Toen ze een tijdje samen waren, raakte hij verslaafd aan drugs. Dit werd steeds erger en uiteindelijk is Lisa zelfs door hem gedrogeerd. Vandaag vertelt ze haar verhaal.

Ik was 15 jaar en een onzeker meisje dat gepest werd op school. Ik had wel eens een vriendje, maar die waren het snel zat en lieten mij dan met een gebroken hart achter. Op een zomerdag zag ik hem lopen. Wout. Hij zag er stoer gekleed uit, niet heel knap maar wel leuk.
Mijn toenmalige beste vriendin sprak hem voor mij aan en vroeg zijn msn, iets wat in die tijd helemaal in was.
Zo begon het contact. We chatten hele avonden en na enkele weken spraken wij voor het eerst af. We kregen verkering en we hadden het gezellig samen. In de weekenden reisden we met de trein naar elkaar toe en verbleven we bij mijn ouders of bij zijn ouders die gescheiden waren.
Tegelijkertijd behaalden wij onze diploma van de middelbare school en startten wij aan onze vervolgopleidingen. Bij mij ging het goed, bij Wout niet. Al snel stopte hij met zijn opleiding en ging hij op zoek naar alternatieven. Zo begon hij meerdere opleidingen, had korte baantjes en zat ook grotendeels thuis. Rond zijn zeventiende werd de diagnose PPD-nos gesteld. Ik merkte wel dat hij moeite had met communiceren, maar dat hij een autisme verwante stoornis had, zag ik toen niet echt in.

Rond mijn achttiende ging ik van het MBO naar het HBO. Wout was nog steeds zoekende naar wat hij wilde en had opnieuw baantje naar baantje. Rond die periode ging ik mij ook afvragen of deze relatie was wat ik de rest van mijn leven wilde. De jeugdliefde was er inmiddels wel af en het werd tijd om serieuzer na te denken over mijn toekomst. Wout veranderde. Hij werd vrolijker, enthousiaster, gepassioneerder en socialer. Even heb ik gedacht of hij misschien een ander zou hebben, maar daar had ik geen andere signalen voor. Op een dag kwam het hoge woord eruit: ‘ik ben verslaafd aan drugs, aan GHB’, vertelde hij mij op een dag. Na enige research kwam ik erachter dat de drugs vooral in het uitgaansleven werd gebruikt om mensen te drogeren. Wout vertelde dat hij er veel losser van werd en er makkelijker door kon solliciteren. “Het was een fout, die kon iedereen maken”, dacht ik op dat moment, “morgen laten we dit weer achter ons.”  Als iemand mij op dat moment zou vertellen dat de verslavingsstrijd nog jaren zou duren en ik bij hem zou blijven, had ik degene voor gek verklaard.

Ik besloot samen met Wout dat hij cold turkey moest stoppen, niet wetende dat het heel gevaarlijk was. Het was bijna zomervakantie en op mijn HBO -opleiding ging het goed. Inmiddels was ik aan het einde van mijn eerste jaar en moest nog twee toetsen halen om mijn propedeuse te behalen. Vlak voor een van deze toetsen belde Wout mij op. ‘Ik ga dood, ik ga dood!’. Ik heb als een gek mijn toets gemaakt, waar ik achteraf nog een hoog cijfer voor had, en racete naar hem toe. Daar zat hij, trillend met koude klamme handen en angst in zijn ogen. We gingen naar het ziekenhuis, maar ik durfde niet te vertellen dat dit kwam doordat hij aan het afkicken was . In het ziekenhuis leerde ik voor mijn tweede toets terwijl Wout aan de monitoren lag. Het ziekenhuis ontsloeg hem na enkele uren.
Ik had veel vragen en mijn wereld stond op zijn kop. Hoe kwam hij in aanraking met die drugs? Had hij ook gebruikt op mijn verjaardag? Toen wij vreeën met elkaar? Tijdens het sollicitatiegesprek de week ervoor?
Wout vertelde dat hij een flesje GHB in de koelkast vond dat van zijn vader was. Ik was woest, wie laat zijn kinderen nou in aanraking komen met drugs!? Wout is gaan googlen en besprak het met zijn vader, die behoorlijk wat geld had betaald voor een kleine hoeveelheid. Wout vertelde zijn vader dat hij het zelf wel wilde proberen te maken voor hem, en in de weken daarna hadden ze samen in de keuken gestaan. Ik wist niet wat ik hoorde en stond te trillen op mijn benen.
Het begon bij een keer gebruiken, maar na enkele maanden kon hij niet meer zonder. Zowel geestelijk als lichamelijk. Wout beloofde verbetering. Hij zou er vanaf blijven en op eigen kracht zoeken naar een baan en/of opleiding.

Al snel merkte ik dat Wout niet gestopt was met de drugs. Wanneer ik bij hem aankwam, zag ik het aan zijn ogen. Verwijde grote pupillen, een ongecontroleerde lichaamshouding en afwezigheid. Al snel begon ik te zoeken in zijn slaapkamer en vond in een kast 2 grote flessen met GHB. Ik spoelde de 3 liter direct door de gootsteen en zei dat dit echt de laatste keer was dat hij dit moest doen, anders zou ik hem verlaten. Toch bleef hij gebruiken. Inmiddels waren zijn ouders ook op de hoogte van zijn verslaving, maar die steunden hem weinig in zijn strijd. Wanneer zijn vader opnieuw een flesje met drugs vond, nam hij dit mee naar zijn eigen slaapkamer voor eigen gebruik. Hoe vaak ik flesjes met GHB heb gevonden, durf ik niet te zeggen. Maar dat hij wekelijks was, is een feit. Na enkele maanden wist ik zijn verstopplekken te vinden en deed ik dagelijks mijn ronde door het huis. Hij verstopte kleine porties in kleine flesjes: van oude sterilonflesjes tot schoongemaakte nagellakflesjes. Deze stopte hij vaak in een bolletje sokken en gooide dit onder een kast of zijn bed. De grote hoeveelheden lagen in zijn auto of in de garage, verstopt in een tas of een gereedschapskoffer. Wout werd steeds creatiever in het verstoppen van de GHB. Hij maakte capsules die hij verstopte in shampooflessen of deed flesjes in het reservoir van het toilet.  Dat hij door de drugs in de problemen kwam, was na ongeveer een jaar in zijn verslaving. Hij gebruikte steeds meer en meer en regelmatig ook teveel. Hij ging dan knock out voor een paar uur en ik kreeg hem dan niet wakker. Ik belde Wout ieder half uur als ik aan het werk was of op school. Wanneer hij niet opnam, belde ik zijn ouders om te kijken of het goed ging. Vaak namen zij niet eens de moeite om te kijken hoe het ging. Een paar keer per week pakte ik de trein of de auto om hem te gaan zoeken. 90 procent van de tijd zat hij thuis of zwerfde hij op straat, onder invloed en volledig van de wereld. Soms had hij een baan, maar dit was vaak niet langer dan een week. Zo heeft hij het gepresteerd om op zijn eerste werkdag knock out te gaan en zijn baan direct weer te verliezen. Aan de ene kant was het een geluk dat de drugs relatief goedkoop te maken is. Hierdoor kwam hij niet in de ernstige geldproblemen. Tevens woonde hij nog bij zijn ouders waardoor hij weinig vaste lasten had.  Toch gaf hij al zijn geld uit een de drugs en impulsaankopen wanneer hij onder invloed was. In mijn omgeving wist niemand van zijn verslaving. Iedereen dacht dat hij een slaapprobleem had (narcolepsie) en ik liet hem zo min mogelijk nog naar mijn huis komen. Mijn ouders, naaste familie en zelfs beste vriendin hebben nooit geweten dat ik zo ongelukkig was in mijn relatie. Mijn hele leven stond in het teken van zijn verslaving. Ik sliep slecht, was afwezig en angstig. Ieder moment van de dag was ik op mijn hoede voor een telefoontje of had ik een kloppend hart als ik even niets van hem had gehoord. Mijn leven bestond uit het ruiken aan plastic flesjes, het blokkeren van telefoonnummers van dealers in de telefoon van Wout en het verzorgen van mijn drugsverslaafde vriend.

In de jaren die volgden, zijn er veel dingen gebeurd. Zo heb ik hem moeten zoeken op Amsterdam Centraal en heb ik ieder perron afgerend met de politie. Uiteindelijk was hij een trein ingestapt en is uren later wakker geworden. Ook heb ik de politie aan de telefoon gehad omdat hij in de auto was aangehouden door opvallend rijgedrag en het onder invloed zijn van verdovende middelen. Zijn rijbewijs werd per direct afgenomen. Deze is hij ook meer dan 2 jaar kwijt geweest. Het ergste vond ik als ik hem midden in de nacht weer moest zoeken omdat hij niet thuis was en zijn telefoon niet opnam. Vaak reed ik dan vroeg ik de ochtend weer naar huis, om twee uur later weer op school of stage te staan.

De drugs bracht op een gegeven moment het slechtste in hem naar boven. Omdat ik walgde van zijn drugsgebruik, was er al een hele lange tijd geen intimiteit meer tussen ons. Al snel merkte ik dat hij via sites op zoek ging naar mannen, vrouwen en stellen om seksueel getinte gesprekken mee te voeren. Er werden heen en weer diverse foto’s gestuurd en werden er afspraken gemaakt. Uit het mailcontact haalde ik dat hij dan niet kwam opdagen bij de afspraak, maar of hij werkelijk nooit heeft afgesproken, weet ik niet. Door dit soort situaties begon ik steeds meer afkeer te krijgen en haat. Het klinkt bizar, samen zijn met iemand die je haat. Ik kan ook niet omschrijven hoe dat voelt. 4 jaar lang nam ik mezelf iedere dag opnieuw voor: bij nog één keer gebruik verlaat ik hem. Maar ik kon het niet. De steun van zijn ouders was er niet, en ik wist wanneer ik hem zou verlaten hij in de goot zou belanden. Toch kon ik hem niet meer in zijn ogen kijken zonder woede en haat te voelen.
Op een dag vond ik een spiegel met wit poeder erop. Hij zei dat het schoonmaakmiddel was dat opgedroogd was. Na een korte zoektocht vond ik een grote tas. Wat er in die tas zat, was voor mij niet te geloven. Naast de flesjes GHB, vond ik ook materiaal om drugs mee te verhandelen. Zo vond ik een weegschaal, kleine zakjes, een prepaid telefoon en een groot pakket met wit poeder. Speed, zei Wout dat het was.
Zonder na te denken heb ik het weggespoeld door de gootsteen. Achteraf begreep ik dat het 800 euro had opgebracht. Ik heb alle mensen uit de telefoon een sms gestuurd uit de naam van Wout dat hij gestopt was met verhandelen en geen contact meer wenste.
Enkele dagen later vond ik opnieuw een telefoon.  Wat ik ook deed, het hielp niets. Wout gebruikte met de dag meer en begaf zich nu ook in het verkeerde circuit. De steun van zijn ouders was nog steeds miniem. Zijn moeder haalde haar handen van haar zoon af. Ze gaf hem onderdak maar verder moest hij het zelf regelen. Zijn vader gaf nog steeds het verkeerde voorbeeld door open en bloot te experimenteren met verschillende soorten drugs.

Dat de drugs echt het allerslechtste in hem naar boven haalde, ondervond ik ongeveer in het vierde jaar van zijn verslaving. Het was zondag en ik voelde mij niet lekker. Ik lag op bed en Wout stelde voor een kop thee te halen. Dit dronk ik op en ik voelde mij niet goed worden.
Het gevoel kan ik nog steeds voor mij halen. Alsof ik heel diep wegzakte en dan weer even terugkwam. Het ene moment was mijn geest sterker dan mijn lichaam, het andere moment andersom. Ik voelde dat ik werd uitgekleed en er dingen met mij werden gedaan. Of dit 10 minuten of een uur heeft geduurd, weet ik niet. Op een gegeven moment merkte ik dat er foto’s werden genomen. Met al mijn kracht ben ik bijgekomen en heb ik het fototoestel af kunnen pakken. Als ik terugdenk aan dit moment, staat het kippenvel weer op mijn armen. De foto’s heb ik direct verwijderd.  Ik was zo ontzettend boos op hem dat ik mijn nagels in zijn vel heb gezet en hem met al mijn kracht heb geslagen. Het is haast niet te geloven dat het enkele weken later nog een keer gebeurde. Ik heb me er zo ontzettend vies door gevoeld. Wout zei dat het kwam door de drugs dat hij dat soort dingen deed. Hij was van zichzelf niet zo. Ik ben blij dat ik de foto’s hebben kunnen verwijderen, want ik weet niet wat hij met de foto’s had gedaan als hij deze nog in zijn bezit had gehad.
Iedere keer als ik hem zag, voelde ik zoveel haat. Als ik hem weer knock out op bed aantrof of hij onder invloed op straat liep en mensen hem nakeken.  Soms hoopte ik dat hij echt teveel had genomen, en hij gewoon stopte met ademen. Dit leek mij op dat moment voor iedereen beter. Ik heb meerdere keren getwijfeld om aangifte van drogeren en verkrachten te doen, maar ik kon dit niet.

Inmiddels merkte ik dat ik er verder alleen in stond. Zijn moeder kocht een woning met haar nieuwe vriend 1.5 uur verderop. Er waren geen extra slaapkamers, dus Wout zou niet mee kunnen verhuizen. Zijn vader had vriendin na vriendin waarmee hij weekenden op bed doorbracht. In zijn kamer had hij inmiddels een kluis geïnstalleerd waar hij zijn drugs in bewaarde. Er werd vanuit gegaan dat ik Wout de rest van zijn leven verder op sleeptouw zou nemen en eerdaags wel zouden samenwonen.
Iedere keer als ik tegen Wout zei dat ik hem zou verlaten, stortte hij in. Hij zei dat hij niet zonder mij kon leven.

Toch heb ik op een dag de stap genomen, ruim vijf jaar nadat hij voor het eerst vertelde verslaafd te zijn. Ik was op een vrijdag naar hem toegegaan en hem voor de zoveelste keer knock out aangetroffen op bed. Ik heb mijn spullen die ik daar had liggen bij elkaar geraapt en ben weggegaan. Pas de volgende dag ontwaakte Wout en heeft zijn moeder hem verteld dat ik weg was gegaan, definitief.  Het eerste wat ik deed, was naar mijn beste vriendin rijden en haar alles vertellen. Over de hele verslaving, de verkrachtingen en over de jaren dat ik vol woede, angst en verdriet heb geleefd. Ik wist dat zij mij aan mijn haren zou terugtrekken als ik nog ooit terug zou gaan naar hem.
De eerste dagen belde en whatsappte Wout mij een paar keer per dag. Ik bleef afstandelijk en kortaf. Hij bleef de hoop erin houden dat we wel weer samen zouden komen en ik opnieuw in zijn loze beloftes zou geloven.
Na enkele weken werd het volledig stil en belde zijn moeder mij. De reden, de angst waarom ik hem niet kon verlaten, was waarheid geworden. Wout was weer onder invloed achter het stuur door de politie aangehouden. In zijn auto troffen zij een grote hoeveelheid drugs aan. Wout werd vastgezet in de gevangenis en er werden huiszoekingen gedaan. Daar vonden zij vele liters GHB en andere soorten drugs. Daarna belde Wout mij 1 keer per week vanuit de gevangenis. Ik nam niet op. Voor mijn gevoel was ik duidelijk geweest: het was over en uit en ik wilde nooit meer iets met hem te maken hebben. Ook kreeg ik wekelijks brieven waarin hij beschreef dat hij er nu echt iets van had geleerd en mij zo miste. Hij vertelde over zijn gevangenisleven en zijn toekomstplannen. Ik las de brieven en gooide deze daarna direct weg.
Na vier maanden ben ik langsgegaan in de gevangenis om hem nog één keer duidelijk te maken dat ik vijf jaar lang heb geleden onder zijn drugsverslaving.
Zelf leefde ik volgens de regeltjes: had na mijn afstuderen een vaste baan gevonden, deed aan vrijwilligerswerk en mantelzorg, betaalde netjes mijn rekeningen en had zelfs nog nooit een verkeersboete gehad. Mijn hart zat in mijn keel toen ik de gevangenis in stapte, werdgefouilleerd en daarna naar de bezoekersruimte ging. Het leek alsof ik in een slechte film leefde. Na enige tijd kwam hij binnen, opnieuw voelde ik zoveel woede.
Toch heeft hij mij in de maanden daarna nog regelmatig proberen te bellen of te mailen. Ik heb hier nooit meer op gereageerd.
Het was best raar om weer vrijgezel te zijn, en weer zorgeloos te kunnen leven zonder de spanning en stress iedere dag. Uiteindelijk zijn wij bijna acht jaar samen geweest, waarvan de laatste vijf jaar bestond uit zorgen vanwege de verslaving. Ik merkte dat ik in een heel ander ritme moest komen. Zo hoefde ik niet ieder half uur mijn telefoon te checken, kastjes na te kijken en in angst te leven. Het heeft een tijd geduurd voordat ik deze bepaalde gewoontes kon loslaten.

Ik stortte mij daarna flink op mijn vrijgezellenleven. Iedere week had ik een date of ging ik uit. In een paar maanden heb ik redelijk wat mannen verslonden. Ik voelde mij weer mooi en was blij dat ik weer kon genieten van intimiteit. Ik was namelijk bang dat ik dat nooit meer zou kunnen na wat ik had meegemaakt. Na een tijd was ik dat gescharrel meer dan zat en op dat moment ontmoette ik mijn man. Het was liefde op het eerste gezicht en ik heb hem snel mijn verleden verteld. Het was fijn om bij iemand open te zijn over de situatie, in plaats van mij voor te doen als een femme fatale, zoals bij de andere mannen die ik had ontmoet en waarmee ik kortstondige affaires had. Onze liefde groeide en al snel namen wij de stap van het samenwonen.Inmiddels ben ik een mama van een hartstikke lief en mooi kindje en vormen wij een gelukkig gezin waar ik mij helemaal mezelf voel.

Natuurlijk denk ik nog wel eens na over mijn verleden, maar ik kan het steeds meer loslaten. Ik neem het mezelf kwalijk dat ik vijf jaar lang mijn leven heb laten beheersen door een drugsverslaafde en dat ik niet veel eerder uit de relatie ben gestapt en veel eerder voor mezelf heb gekozen. Maar aan de andere kant ben ik er ook trots op. Dat ik in die vijf jaar tijd er alles aan gedaan heb om iemand te helpen, ook al ben ik erachter dat mijn aanpak niet altijd de goede manier was. Trots dat ik mijn HBO diploma heb gehaald, een vaste baan heb gevonden. En trots dat ik uiteindelijk toch nog voor mezelf heb gekozen.

Ik heb dit geschreven omdat ik het fijn vond om een keer mijn verhaal te vertellen. Ik heb misschien maar 1 procent van het hele verhaal kunnen vertellen. Je kunt je voorstellen dat in vijf jaar tijd een heleboel foute keuzes met grote gevolgen worden genomen door iemand die zo volledig gericht is op het hebben en gebruiken van drugs. Ik hoop dat het andere vrouwen doet nadenken over hun relatie en hun keuzes.
Hoe moeilijk het ook is, het is nooit te laat om voor jezelf te kiezen, ook al doe je daar een ander te kort mee!

De namen in dit verhaal zijn in verband met privacyredenen veranderd. 

Wil jij ook je verhaal vertellen? Stuur dan een mailtje naar malou@madebymalou.nl.

7 gedachten over “Lisa vertelt; mijn ex was drugsverlaafd

  1. Lilian schreef:

    Jeetje heftig zeg! Wat goed dat je uiteindelijk toch voor jezekf hebt gekozen, hoe moeilijk dat ook was! Je mag ontzettend trots zijn op jezelf. Ik wens jou alle geluk van de wereld toe.

  2. Kelly schreef:

    Wat ontzettend goed dat je de moed had gevonden om voor jezelf te kiezen. Wat een bizarre en verschrikkelijke periode in je leven moet dat geweest zijn zeg, wow. Fijn te lezen dat je nu geniet van je man en kind!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.