Als je aan kinderen begint, heb je eigenlijk nog geen idee wat je te wachten staat. Toen wij besloten om te proberen om zwanger te raken, dacht ik er nog niet bij na dat we misschien wel een herfstkindje zouden krijgen en we zouden moeten beslissen of ze lang of kort gaat kleuteren. Of dat we misschien wel een zoon zouden krijgen die zich fijner voelt in meisjeskleding. Of dat het maanden duurde totdat we eindelijk een beetje duidelijkheid zouden krijgen over waar het eczeem vandaan komt. Van tevoren weet je dat soort dingen niet, maar je krijgt het er allemaal gratis bij.

Dingen waar je niet aan denkt

Je kunt niet alles van tevoren weten. Natuurlijk wisten we wel dat niet alles altijd makkelijk zou zijn en dat je vast wel een keer met je kind bij de huisarts terecht zou komen, of misschien zelfs in het ziekenhuis. Maar hoe en wat, nee, dat weet je niet.

Als dingen opeens niet goed gaan

De eerste keer dat iets niet ging zoals ik het gehoopt had, was in onze eerste kraamweek. Ik had besloten om borstvoeding te geven en als dat niet zou lukken, zouden we gewoon over gaan op kunstvoeding. Maar toen het moment daar was en de borstvoeding niet goed op gang leek te komen, wilde ik eigenlijk helemaal niet meteen stoppen. Daarom moest ik iedere 3 uur kolven en jeetje, dat was toch niet hoe ik me de kraamweek had voorgesteld. Doordat de borstvoeding niet goed op gang kwam, viel Nomi te veel af. We moesten langer in het ziekenhuis blijven dan eigenlijk de bedoeling was, en ook thuis lag de focus heel erg op haar gewicht. En als kers op de taart kreeg ik flinke overproductie door het vele kolven… Dat was totaal niet hoe ik me mijn kraamweek had voorgesteld.

Terwijl ik van tevoren natuurlijk wel wist dat niet alles altijd gaat zoals je het graag wil, viel het me toch wel tegen. Als kersverse moeder is dat gewoon niet hoe je het moederschap voor je zag. Ook toen haar navelbreuk niet over bleek te gaan, ze eczeem kreeg waar we maar niet vanaf kwamen en toen het in het begin niet zo goed ging op de basisschool, baalde ik wel. Toen ze  3 en een half was, bleek ze allergisch te zijn voor onze katten. En toen ze op de basisschool zat, kwamen we erachter dat ze niet gewoon gevoelig is, maar waarschijnlijk hoogsensitief. Dat laatste zorgt nog steeds regelmatig voor lastige situaties, maar nu we een beetje weten wat het is, kunnen we er toch wat beter mee omgaan.

En dan krijg je opeens een huilbaby

Over het algemeen was Nomi best een makkelijke baby. Ze was tevreden en vrolijk en ik dacht, ik wil er nog wel zo eentje. Nou, die kreeg ik niet. Lenn was een huilbaby en ik heb hem heel wat nachten zitten troosten, wat maar niet lukte. Volgens het consultatiebureau en ook volgens de huisarts hoorde het huilen er gewoon bij. Nou, wat mij betreft hoort een baby echt niet urenlang te krijsen. Uiteindelijk kwamen we erachter dat Lenn niet tegen koemelk kon. Omdat we nog steeds geen doorverwijzing hadden gekregen naar de kinderarts, kochten we zelf dieetvoeding. Vervolgens was hij een hele andere baby. Hij was vrolijk, tevreden, en gewoon heel makkelijk.

Ongeveer een jaar later kreeg ik het idee dat hij niet goed zag. Zelf zie ik op afstand vrij slecht en dingen die ik niet zag, zag hij ook niet. Blijkbaar hebben wij een consultatiebureau die kinderen niet snel doorstuurt, want na de eerste ogentest moest hij de test eerst nog twee keer doen voordat we een doorverwijzing kregen. Inmiddels heeft hij een bril die hem hartstikke schattig staat, maar die hij liever niet op heeft…

En dan is er nog het meisje willen zijn. Het is iets wat eigenlijk al heel lang speelt, Lenn heeft  namelijk nooit gezegd dat hij een jongen is. Eerst was hij altijd ‘gewoon Lenn’ volgens hem en later zei hij dat hij toch echt een meisje is. We laten hem nu lekker zichzelf zijn en we zullen vanzelf zien of het een fase is. Zo niet, dan zullen we daar in de toekomst wel iets mee moeten, maar dat zien we dan allemaal wel.

Toch een derde kindje?

Ik zei heel lang dat er geen derde kindje zou komen. Dat kwam vooral omdat ik bang was om weer een huilbaby zou krijgen en dat wilde ik niet nog een keer meemaken. Uiteindelijk won mijn gevoel het toch van mijn angst en gingen we voor een derde.

Gevoel dat er iets mis was

Het zou ook mijn derde keizersnede worden en wat was ik zenuwachtig zeg… Iets in me zei dat er iets niet goed zou gaan. Ik was nog niet eerder zo zenuwachtig geweest voor een keizersnede. En ja hoor, toen Elena net geboren was, had ze moeite met ademen. Ze kreeg wat extra zuurstof en even werd er gesproken over een opname op de couveuse-afdeling… Gelukkig ging het snel daarna beter en mocht ze toch bij me blijven.

Verder ging alles hartstikke goed met Elena, totdat ze eczeem kreeg. Weer ging ik naar de huisarts en weer kregen we een zalfje. Daar werd het alleen maar erger van en even later kreeg ze een allergische reactie waarbij ze dikke ogen kreeg en benauwd werd. Toen ik dat aan de huisarts vertelde, kregen we eindelijk een doorverwijzing naar de kinderarts. Achteraf dacht ik; dat had ik bij Lenn ook moeten zeggen… Maar goed, dat is achteraf praten…

De rest van het verhaal over Elena’s eczeem en allergie hebben jullie op mijn blog kunnen lezen. Momenteel zijn we nog onder behandeling van de kinderarts en weten we nog steeds niet alles, maar het gaat in ieder geval een stuk beter.

Je krijgt het er gratis bij

Eigenlijk valt het allemaal best mee, maar het zijn wel dingen waar je eigenlijk helemaal niet op zit te wachten en wat je van tevoren niet weet. Als moeder zit je daar natuurlijk helemaal niet op te wachten. Want wanneer je merkt dat je kind ergens last van heeft, is dat gewoon niet fijn. En als de huisarts en het consultatiebureau je dan ook nog eens niet serieus nemen, kun je daar behoorlijk chagrijnig van worden. Gelukkig gaat alles nu redelijk goed en achteraf zou ik ervoor tekenen als dit alles is waar we mee te maken krijgen!

Welke dingen kreeg jij er gratis bij?