Nooit meer een baby

nooit meer een baby

Elena is inmiddels 16 maanden. Ze is dus geen baby meer, maar een dreumes. Aangezien ze (ja echt) ons laatste kindje is, zullen we nooit meer een baby hebben. Hoe ik dat vind, vertel ik je vandaag.

Wat ik leuk vind aan baby’s

Baby’s, ze zijn ontzettend lief en schattig. Maar ik heb al eens toegegeven dat ik niet echt een babymoeder ben. Begrijp me niet verkeerd; ik vond het heerlijk dat ik hele dagen kon knuffelen met mijn baby’s en dat ze lekker bij mij lagen te slapen. Momenteel zouden ze best eens iets vaker mogen komen knuffelen, maar daar hebben ze niet zoveel zin meer in.

Verder vond ik al die mijlpalen erg leuk. Het eerste lachje, het eerste tandje, voor het eerst omrollen, voor het eerst kruipen… Lopen doet Elena nog niet, dus die mijlpaal zal nog komen, en dat zal vast ook weer ontzettend leuk worden.

Wat ik niet mis

Er zijn ook heel veel dingen die ik niet mis. Slapeloze nachten bijvoorbeeld, al die slaapjes die ze overdag deden en het huilen… Jullie weten wel dat Lenn vreselijk veel huilde als baby en als ik iets níet mis is dat het wel.

Het wordt steeds leuker

In veel updates van toen mijn kinderen baby’s waren, schreef ik dat ik ze steeds leuker vond worden. Kleine baby’s kunnen nog niet zoveel en om het heel cru te zeggen; je kunt er nog niet zoveel mee. Ze snappen je niet, ze vertellen je niks, ze doen nog niet zoveel, ze hebben nog niet echt een eigen persoonlijkheid…

Vooral die eigen persoonlijkheid is iets wat ik heel erg leuk vindt. Nomi en Lenn hebben inmiddels al een tijdje een erg duidelijke persoonlijkheid en ook die van Elena begint zich steeds meer te ontwikkelen. Qua karakter begint ze steeds meer op Lenn te lijken, ze is net zo’n boefje als hij.

Gek op peuters

Ik vind peuters geweldig. Het kletsen, het eigen willetje, de ‘ik ben boos dus ik gooi mezelf op de grond’ momenten. Oké, het zorgt ook wel voor frustraties, maar wat heb ik gelachen om Nomi en Lenn toen ze in de peuterpuberteit zaten.

Mis ik de babytijd?

Als ik heel eerlijk ben, mis ik eigenlijk alleen die knuffelmomentjes. En oké, baby’s zijn ook wel heel erg schattig. Ik vind baby’s van anderen ontzettend leuk om te zien, maar zelf hoef ik er echt geen meer. Ik ben stiekem wel blij dat we die fase gehad hebben!

Mis jij de babytijd?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.