
Inmiddels is Elena al een paar weekjes een peuter, en dat is goed te merken. Ze zit vol in de peuterpuberteit, ze weet precies wat ze wel en niet wil en de enige keer dat ik haar nog ‘baby’ mag noemen, is wanneer ze wil spelen dat ze een baby is. Ze lijkt overal een mening over te hebben en ze vindt dat iedereen precies moet doen wat zij zegt. Doet iemand dat niet? Dan wordt ze boos, heel boos! Wat soms frustrerend is, maar ik moet toegeven dat het ook wel grappige momenten oplevert.



