Inmiddels is Elena al een paar weekjes een peuter, en dat is goed te merken. Ze zit vol in de peuterpuberteit, ze weet precies wat ze wel en niet wil en de enige keer dat ik haar nog ‘baby’ mag noemen, is wanneer ze wil spelen dat ze een baby is. Ze lijkt overal een mening over te hebben en ze vindt dat iedereen precies moet doen wat zij zegt. Doet iemand dat niet? Dan wordt ze boos, heel boos! Wat soms frustrerend is, maar ik moet toegeven dat het ook wel grappige momenten oplevert.

‘Ikke isses!’

De eerste keer dat ze riep ‘Ikke isses!’ had ik geen idee wat ze bedoelde. Ik dacht ‘zes? Nee, je bent nog maar 1!’. Even later maakte ze zichzelf wat duidelijker, door een verkleedjurk aan te wijzen en weer te roepen ‘Ikke isses!’. ‘Prinses?’ ‘Ja, ikke isses!’. Oh, dat bedoelde ze! Maar het bleek niet alleen om de verkleedjurken te gaan. Al snel besloot ze dat ze iedere dag perse een rokje of jurkje aan wil. Ook als ik een jurk aandoe, zegt ze ‘mama isses!’.

Ze gedraagt zich ook echt als een prinsesje, wat we wel een beetje te danken hebben aan Nomi en Lenn. Want als Elena iets vraagt, is er altijd wel iemand die dat voor haar wil doen. Als ze haar zin niet krijgt, krijst ze alles bij elkaar. En dan is Lenn al snel van ‘oké Elena, kom maar, ik wil je wel helpen’. Lekker verwend dus…

‘Neeeeeee!’

De ‘nee’ fase hoort er natuurlijk ook bij en volgens mij is ‘nee’ het woordje wat Elena momenteel het meeste zegt. ‘Wil je een appel?’ ‘Nee!’ ‘Wil je een banaan?’ ‘Nee! Ikke appel!’. Hm… Het is nu de derde keer dat ik deze fase meemaak met de kinderen en ik moet toegeven dat ik nu vaak het gevoel heb van ‘daar gaan we weer’. Maar ach, dit gaat ook wel weer voorbij.

‘Auw!’

Een nog minder fijn woordje is ‘auw’. Dit zegt ze heel vaak, terwijl ze dan helemaal geen pijn heeft. Als ik haar hand vast wel pakken omdat we gaan oversteken, roept ze heel dramatisch ‘aaauuuuwww!’ en gaat ze huilen. Dat levert wel eens vreemde blikken op. Of wanneer ze in de supermarkt haar schoenen uit wil doen en ik ze weer aandoe. ‘Auw mama!’, roept ze dan. Nou ja, laten we hopen dat deze fase snel voorbij is.

Lekker kletsen

Het leuke aan deze fase is dat ze zoveel meer aan het kletsen is. Ze leert iedere dag wel een nieuw woordje en ze begint echt een kletskousje te worden. Soms is het niet helemaal te begrijpen, maar ach. Over het algemeen kan ze vrij goed duidelijk maken wat ze wil vertellen. Ze gebruikt veel woordjes als ‘wiiiiii’, waarmee ze zowel de slee, de glijbaan als de schommel bedoelt. Honden en katten zijn allebei ‘mauw’, haren kammen is ‘aai’, haarknipjes zijn ‘pieuw’ (geen idee waarom) en zo heeft ze nog wat van dat soort woordjes.

Ik heb het al vaker gezegd, maar ik vind kinderen steeds leuker vinden als ze wat groter worden. Dus ik vind het hartstikke leuk dat Elena nu een peutertje is. De peuterpuberteit nemen we maar voor lief, want dat gaat ook wel weer voorbij.