Jaa! We gaan in de auto! Geen idee wat we gaan doen, maar over het algemeen is dat wel leuk. Als mama de auto stopt en uitstapt ben ik even bang dat ze me vergeet, dus ik help haar even herinneren dat ik ook mee wil. ‘Mag ik uit? Mag ik uit? MAG IK UIIIIIIT?!’. Ah, ze hoort me, ik mag eruit. Mama tilt mij naar de supermarkt. Ze zet mij in een karretje en mama vertelt me dat ik moet blijven zitten. Haha, wat denk je zelf?

Samen boodschappen doen

Even kijken of ze het echt meent hoor, dus ik ga meteen staan. Oh, ze meent het echt. Mama zegt dat ik moet gaan zitten. Als ik nou heel schattig ga lachen, mag ik misschien wel staan. Oh nee, dat werkt niet, mama zet me weer neer.

Wat veel spulletjes hebben ze hier zeg. Ik heb geen idee wat het is, maar het ziet er zo mooi uit dat ik het allemaal wil hebben. ‘Mag ik die?’ vraag ik aan mama. Nee, die mag ik niet. Iets anders dan. ‘Mag ik die?’. Hm, ook niet. Weet je wat, ik blijf gewoon net zo lang ‘mag ik die’ roepen totdat ik iets krijg.

‘Mag ik die? Mag ik die? Mag ik die? Mag ik zie?’ Zie je wel, het werkt. Ik mag iets vasthouden. Volgens mij kun je het eten. Ik weet niet hoe ik moet vragen wat het nou precies is, dus ik stop het gewoon in mijn mond. ‘Hap?’. Mama vertelt me dat ik dat thuis mag eten. Dan zegt ze dat ik het in de kar mag doen. Leuk zeg, ik mag ermee gooien. Ik gooi het achter me in de kar, wat leuk zeg!

Aandacht vragen

Ik ga weer even verder met ‘mag ik die?’, totdat ik oogcontact maak met een mevrouw. Ze zegt ‘hallo’ tegen me. Hartstikke grappig en ik moet heel hard lachen. Hé, als ik lach, krijg ik ook aandacht van andere mensen. Dat ga ik vaker doen. Oh, maar ik wil wel weer iets in het karretje gooien. ‘Mag ik dieeeee?’

Mama geeft mij iets wat er wel interessant uitziet. Volgens mij kan het open. Ja, het dekseltje kan eraf! Mama vindt dat niet zo’n goed plan en legt het in de kar. Nou ja, dan maar weer iets anders proberen. ‘Mag ik die? Mag ik die? Mag ik die?’.

Bij de kassa

Als we bij de kassa zijn heb ik niks meer te doen, dus ik ga de andere mensen in de rij eens even bekijken. Als ze naar mij kijken ga ik lachen, want dan krijg ik aandacht. ‘Oooh!’, de boodschappen bewegen! En ze gaan weg! ‘Oh jee! Mama! Oh oh!’ Volgens mij heeft mama niet door wat er gebeurt, dus ik probeer het haar nog even duidelijk te maken. ‘Mama oh jee!’

Mama zegt dat ze boodschappen even gescand moeten worden en dat we ze zo weer terugkrijgen. Geen idee wat ze bedoelt, maar ik vindt het allemaal niks. ‘Oh jee!’, roep ik nog maar eens, als de spulletjes nog verder weg zijn. Oh kijk nou, mama gaat achter de spulletjes en ze pakt ze weer. Wat een raar gedoe zeg, ze had ze toch beter meteen in de tas kunnen doen.

De mevrouw achter de kassa praat tegen me, dus ik ga weer lachen. Opeens heeft ze een papiertje in haar hand die ze aan mama wil geven. Daar moet ik gauw een stokje voor steken, want dat papiertje is natuurlijk voor mij. Ik pak hem snel uit mama’s handen. Vervolgens zegt de mevrouw achter de kassa nog iets tegen me, maar daar reageer ik niet meer op. Ik ben namelijk veel te druk met mijn papiertje!

Dat was weer een leuk uitje, hier wil ik nog wel vaker naartoe!