Als tweede kind krijg je toch vaak een iets andere behandeling dan wanneer je de eerste bent. Met Nomi was ik wat voorzichtiger, we brachten sneller een bezoekje aan de dokter en ze hoefde haar speelgoed natuurlijk nog niet te delen. En dat is wel anders dan wanneer je het tweede kind bent.

Je weet dat je het tweede kind bent als…

• Je een jongen bent, maar toch in een roze slaapzak slaapt. Want mama vond het zonde om nieuwe te kopen.
• Je mama roept dat je ‘opeens’ vier hoektanden hebt, terwijl de eerste er al twee weken door is.
• Je regelmatig hoort wat je oudere zus allemaal al kon toen ze zo oud was als jij.
• Maar gelukkig ook wat ze niet kon.
• Je grote zus meerdere fotoalbums in haar kast heeft staan, en jij hebt er nog steeds alleen maar eentje van toen je heel klein was.
• Je wordt nog steeds ‘baby’ genoemd terwijl je toch echt al anderhalf bent.
• Je bent regelmatig je lievelingsknuffel kwijt, en dan ligt hij opeens bij je zus in bed.
• Als je helemaal onder de rode vlekjes zit, hoef je niet naar de dokter. Mama is namelijk al naar de dokter geweest toen je grote zus dat had, dus zolang je nog enigszins functioneert zegt mama dat het wel weer over gaat.
• Je vindt het heel gemeen dat je zus wel naar de peuterspeelzaal mag, en jij weer mee naar huis moet.
• Maar je vindt het wel heel erg leuk om je zus daar weer op te halen, want dan mag je van de glijbaan!
• Als je zus dan weer thuis is, wordt er opeens telkens speelgoed van je afgepakt.
• En je snapt ook niet waarom er soms iets anders op televisie gezet wordt dan de Teletubbies. Dat is toch het leukste wat er bestaat?
• Je bent regelmatig ergens te klein voor en dat vind je helemaal niet leuk.
• Je mag bijvoorbeeld niet de scherpe mesjes uit de vaatwasser pakken.
• Of met de lijm van je zus de hele tafel vies maken.
• Of Barbie schoentjes in je mond stoppen. Flauw hoor!
• Maar gelukkig heb je wel iedere dag een speelkameraadje in huis!