Tijdens de intocht van Sinterklaas was Nomi 5 jaar en 2 weken oud. Doordat ze vorig jaar al een paar kritische vragen stelde en er een tijdje geleden achterkwam dat de Kerstman niet echt is, had ik al het vermoeden dat ze niet zo heel lang meer in Sinterklaas zou geloven. Maar dat ze er dit jaar al achter zou komen dat Sinterklaas niet echt is, had ik niet verwacht. Maar het is toch echt zo…

‘Mam, ik heb het gevoel dat Sinterklaas en de Pieten gewoon verklede mensen zijn’

Na de intocht gingen we naar een Sinterklaasfeest waar de kinderen konden dansen met de Pieten. Toen we terug liepen naar de auto, zei Nomi opeens ‘Mam, ik heb het gevoel dat Sinterklaas en de Pieten gewoon verklede mensen zijn’. Dat zag ik nog totaal niet aankomen. Ik zei iets over dat alle Pieten gewoon dezelfde kleren aanhadden, maar daar trapte ze niet in. Ze vertelde dat ze dacht dat het ‘gewone mensen’ waren.

‘Daar hebben we het thuis wel over’

Lenn was erbij, en ik wilde niet dat Nomi hem ging vertellen waar ze allemaal aan twijfelt. Dus ik zei tegen haar dat we het er thuis wel even over zouden hebben. Zo had ik nog een beetje tijd om te bedenken wat ik tegen haar zou zeggen, en dan kon ik het er even met haar over hebben zonder dat Lenn erbij was.

Thuis besloot ik haar te vragen hoe ze dacht dat het zit. Laatst werkte dat heel goed, toen ze vroeg waarom sommige Pieten roetvegen hebben, en sommige Pieten helemaal zwart zijn. Toen ik vroeg hoe ze dacht dat dat kwam, zei ze dat ze dacht dat de zwarte Pieten heel vaak door de schoorsteen waren geweest en niet wilden douchen.

Nu was ze wat kritischer. Ze had door dat er van alles niet klopte, maar hoe dat nou kon, wist ze niet. Ze vroeg waarom Sinterklaas er op televisie anders uitzag dan in onze woonplaats, waarom de Pieten in onze woonplaats bruine schmink op hun gezicht hadden, waarom ze neppe oorbellen hebben… Even later kwam de vraag hoe Pieten binnen konden komen om een cadeautje te brengen, en of inbrekers dan ook binnen kunnen komen. Ze zat helemaal vol met vragen en ze zei regelmatig ‘maar het klópt gewoon niet mam!’.

Vertellen hoe het zit

Ik had misschien nog iets kunnen vertellen over hulpsinterklazen, maar daarmee kon ik nog niet al haar vragen beantwoorden. Daarnaast voelde het ook niet goed om nog meer leugens te vertellen. Nomi had het er later weer over dat als de Pieten binnen kunnen komen, inbrekers dat misschien ook wel kunnen. Ik had haar al eens verteld dat Sinterklaas een speciale sleutel heeft, waarmee hij bij alle huizen naar binnen kon, maar dat vond ze nu ook een gek verhaal. ‘Wat nou als een inbreker die sleutel steelt?’ Tja, goed punt.

Ik besloot haar te vertellen hoe het zit. Dat Sinterklaas en de Pieten inderdaad verklede mensen zijn, en dat ze een verhaal naspelen. Ik vertelde dat Sinterklaas vroeger heeft bestaan en dat we nu zelf de cadeautjes kopen. ‘Dat dacht ik eigenlijk al’, zei ze.

‘Dat is wel een geheimpje hoor!’

Nu is het natuurlijk de bedoeling dat ze dit voor zich houdt, zeker op school. ‘Maar, ehm, ik heb het op school al gezegd…’, zei ze. Ze vertelde dat ze al langer dacht dat Sinterklaas een verklede man was, want dat zag ze tijdens het Sinterklaasjournaal. Dat had ze tegen een klasgenootje gezegd, maar die zei dat dat niet waar was.

Ik zei tegen Nomi dat dat niet erg was, maar dat ze het nu wel geheim moet houden. Ik legde uit dat het een geheimpje is van grote kinderen en grote mensen, en ze vond het wel heel leuk dat ze het weet. We spraken af dat ze het niet zou vertellen aan andere kinderen, en ook niet tegen Lenn.

Tijdens het avondeten begon Lenn over Sinterklaas en Nomi ging er helemaal in mee. Zo erg, dat ik me afvroeg of ze nog wel wist wat ik haar ’s middags verteld had. Totdat ze me aankeek en stiekem moest lachen, toen zag ik dat ze het verhaaltje meespeelde.

‘Ik doe gewoon alsof Sinterklaas echt bestaat’

Voordat Nomi naar school ging, had ik het er nog even over met haar. Ze zei dat ze op school gewoon zou doen alsof Sinterklaas echt bestaat, omdat het een geheimpje is. En gelukkig ging dat helemaal goed!