Het is al een hele tijd geleden dat ik een update heb geschreven over Lenn. Gek eigenlijk, want ik kan we een boek volschrijven over mijn peutertje. Dat zal ik jullie besparen, maar vandaag klets ik jullie even bij.

Hoe gaat het nu met…. de peuterpuberteit

Ongeveer een jaar geleden begon Lenns peuterpuberteit. Zo nu en dan heeft hij driftbuien en ligt hij krijsend op de grond in de supermarkt. Maar over het algemeen valt het allemaal wel mee. Meestal is het vrij snel weer over en dan is hij gewoon weer vrolijk.

Zijn zin krijgen

Verder doet Lenn er álles aan om zijn zin te krijgen. Echt, hij heeft talloze manieren om te proberen om te krijgen wat hij wil. Doorzeuren, op de grond gaan liggen, huilen, ‘mama ik vind jou lief!’, knuffelen, kusjes geven… Hij doet er heel erg hard zijn best voor.

Aandacht

Eén van de dingen die hij dan graag wil, is aandacht. Thuis krijgt hij dat wel en hier hoeft hij daar niet zo hard zijn best voor te doen. Maar als er meer mensen bij hem zijn, gaat hij heel erg zijn best doen om aandacht te krijgen. Vaak gaat hij grapjes maken, laat hij zich vallen, of wil hij lekker knuffelen. Prima, maar soms kan even niet alle aandacht naar hem gaan.

Op de peuterspeelzaal bijvoorbeeld. Daar zijn namelijk nog 15 kindjes in de klas en de leidsters moeten hun aandacht dus verdelen. Maar als het aan Lenn ligt, krijgt hij continu alle aandacht van beide leidsters tegelijk. Lukt dat even niet, dan gaat hij heel zielig doen. Dat zal vanzelf wel weer overgaan, maar momenteel hebben ze op de peuterspeelzaal hun handen nogal vol aan hem.

‘Papa zegt mag wel!’

Een andere manier om zijn zin te krijgen is de uitspraak ‘Papa (of mama) zegt mag wel!’ Als hij om 9 uur ’s ochtends een koekje wil en ik zeg dat het niet mag, roept hij ‘Papa zegt mag wel!’. Ik stond de eerste keer nogal verbaasd te kijken, dit had ik namelijk nog niet verwacht van een jongetje van 2 en een half. En op zich is het best lachwekkend!

Slecht eten

Wat minder goed gaat, is het eten. Lenn heeft een hele tijd echt bijna niks gegeten en het gaat nu heel langzaam iets beter. Hij wilde geen brood, geen avondeten en ook de rest ging er erg moeizaam in. Inmiddels eet hij weer een paar happen brood en het avondeten gaat steeds beter, maar zijn bordje gaat bijna nooit leeg (tenzij we pannenkoeken eten). Hopelijk is het een fase en gaat het vanzelf weer over. Dat zou voor zijn groei ook niet verkeerd zijn, hij weegt namelijk nog steeds maar 13 kilo.

Grappenmaker en knuffelkontje

Ik lig regelmatig in een deuk om Lenn! Hij is ontzettend grappig en echt een heerlijk kind. Aan de andere kant is hij ook wel echt een knuffelkontje. Hij vindt het heerlijk om gedragen te worden of lekker tegen me aangeplakt te zitten. Soms een hele tijd, soms is hij er vrij snel klaar mee en wil hij weer gaan spelen. En dat is allebei natuurlijk prima!