Lenn eet vanaf dat hij een half jaar was al zelf. We gebruikten voor een groot deel de Rapley methode en dat ging altijd heel goed. Hij verslikte zich wel eens, maar eigenlijk nooit heel erg. Tot vorige week. Opeens kwam hij in paniek naar me toe en hij kreeg geen lucht meer!

Hij krijgt geen lucht!

Lenn en Nomi hadden een dropje gekregen van Bart. Vervolgens ging hij even naar de bouwmarkt, waardoor ik niet wist dat ze iets aan het eten waren. Lenn liep naar me toe en ik zag de paniek in zijn ogen, maar ik wist niet wat er aan de hand was. ‘Wat is er Lenn?!’ Lenn wees naar zijn mond en ik zag dat hij probeerde te hoesten, maar dat lukte niet.

Toen viel het kwartje, hij kreeg geen lucht! Hij probeerde te hoesten en te ademen, maar dat lukte niet. Ik ging zitten, strekte mijn benen en gooide hem over mijn benen, met zijn hoofd naar beneden. Ik klopte op zijn rug en al snel kwam het dropje eruit. Hij kotste heerlijk over mijn sokken en toen lukte het hem pas om te hoesten.

‘Wij kregen een dropje van papa’

In wat er op de grond lag, herkende ik helemaal geen dropje meer. Eerst dacht ik even dat het een kraal was en toen Lenn een beetje bijgekomen was, vroeg ik hem wat hij in zijn mond had gestopt. Nomi kwam toen ook eens kijken wat er allemaal gebeurde (ze was zo diep verzonken in de televisie dat ze er nauwelijks iets van mee had gekregen) en vertelde dat zij en Lenn een dropje hadden gekregen.

Normaal gesproken gaat dat altijd goed, dropjes eten. Nomi en Lenn kauwen over het algemeen vrij goed op hun eten. En als ze zich toch een keer verslikken, lossen ze dat perfect zelf op. Vooral Lenn, ik dacht altijd dat hij daar beter in was dan Nomi.

Dat was schrikken zeg

Ik ben me helemaal lam geschrokken. Nomi gelukkig niet, en Lenn vroeg even later of hij nog een keer op mijn benen mocht liggen. Volgens mij heeft het op mij dus de meeste indruk gemaakt.

Hierdoor ben ik meteen een stuk voorzichtiger geworden. Ik merk dat ik de hele tijd naar Lenn aan het kijken ben als hij iets eet. Ik bleef sowieso altijd al in hun buurt als ze iets aan het eten waren, maar nu blijf ik toch nog maar iets dichterbij.

Een EHBO cursus?

Gelukkig wist ik enigszins wat ik moest doen. Ik lees er wel eens dingen over op internet, maar verder heb ik eigenlijk totaal geen verstand van EHBO. Toen ik zwanger was van Nomi zeiden Bart en ik allebei al dat we een cursus kinder-EHBO wilden gaan doen, maar dat is er nooit van gekomen. Maar nu ben ik er toch wel weer wat serieuzer over aan het denken…