Zoals jullie misschien wel weten, hadden wij tot vorig jaar katten. Eerst eentje; Guusje. Guusje kwam in 2013 bij ons wonen. In 2017 adopteerden we Pablo en Mateo uit het dierenasiel. Het was ontzettend gezellig in huis met drie katten, maar helaas bleek Nomi kattenallergie te hebben en daarom hebben we een ander huisje voor ze moeten zoeken. Momenteel hebben we dus geen dieren meer in huis, maar nog steeds vind ik kinderen en dieren een perfecte combinatie en zoeken we regelmatig dieren op. Waarom? Dat vertel ik je in dit artikel!

Kinderen en dieren

Nomi groeide op met Guusje in huis en dat ging altijd heel goed. Nomi was niet bang voor Guusje en ook niet voor andere katten. Toen Lenn geboren werd, ging het tussen Lenn en Guusje ook altijd erg goed. Guusje was niet zo’n knuffelkat (of nou ja, knuffelen deed ze alleen met Bart), maar de kinderen en de kat konden prima met elkaar.

Twee kittens erbij

In 2017 besloten we twee kittens te adopteren uit het asiel. Dat werden Pablo en Mateo. Nomi was toen 2,5 en ze vond het geweldig dat er twee kittens bij ons kwamen wonen. Maar de grootste dierenvriend bleek Lenn te zijn. Hij was nog maar net een jaar, maar hij bouwde een hele goede band op met de kittens. Vooral met Pablo, die twee waren onafscheidelijk. Pablo vond álles goed wat Lenn deed en vertrouwde hem volledig. En Lenn, die toen al een kleine onbenul was, deed altijd zachtjes met Pablo. Ze lagen regelmatig met elkaar te knuffelen en ze waren echt vriendjes geworden.

Helaas moesten we een jaar later een nieuw huisje voor ze zoeken. Gelukkig konden Pablo en Mateo bij elkaar blijven en Guusje ging naar een huis waar ze lekker veel buiten kon spelen. Nomi vond het heel erg dat de katten weggingen, maar door haar allergie (ze had echt heel veel last van eczeem) leek ons dat toch het beste.

Hoewel het soms best veel werk is om huisdieren te hebben, vond ik het ontzettend jammer dat ze weg moesten. Oké, de kattenharen stofzuigen, het schoonmaken van de kattenbak en alle uitgaven (kattenvoer, kattengrit, ontwormingsmiddel van drontal bijvoorbeeld) mis ik niet, maar de gezelligheid absoluut wel!

Toch contact met dieren

Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen toch contact hebben met dieren. Want naast dat dat leuk is, is het ook erg goed voor ze. Zo leren ze goed met dieren om te gaan en ze zullen minder snel bang zijn voor dieren. Daarnaast schijnt het ook nog eens stress te verminderen en kinderen raken minder snel overprikkeld als ze contact hebben met dieren.

Hoe doen we dat?

Honden aaien

Bij Lenn hoef ik mijn best niet te doen, hij komt regelmatig in contact met dieren. Op het schoolplein bijvoorbeeld. Als hij een hond ziet, vraagt hij al snel ‘ikke hondje aaien?’. Inmiddels niet eens meer aan mij, maar aan de eigenaar van de hond. Ik wil namelijk dat hij het eerst vraagt, want niet alle honden zitten te wachten op een drukke peuter die ze komt aaien.

Als Lenn een hond aait, gaat dat eigenlijk altijd heel goed. Hij is heel erg goed met dieren en laatst kreeg ik de vraag of we zelf ook een hond hadden, omdat Lenn zo lief met een hond op het schoolplein omging.

Ook Nomi wil wel eens een hond aaien, maar zij is wat banger aangelegd. Als ze Lenn een hond ziet aaien, durft ze het soms ook wel. En als we bij mijn ouders zijn, kunnen ze daar ook altijd de hond aaien.

Kinderboerderij

We gaan ook regelmatig naar de kinderboerderij om even dieren te zien en te aaien. Nomi en Lenn zijn gek op de jonge geitjes en ook de konijnen vinden ze erg leuk. Lenn raakt regelmatig een beetje gefrustreerd omdat de kippen zich niet laten aaien, maar zo leert hij natuurlijk wel dat niet alle dieren geaaid willen worden.

Verder komen we ook regelmatig op plekken waar dieren zijn. Laatst gingen we bijvoorbeeld naar de Apenheul en we zijn naar de Open Boerderijendag geweest. Hartstikke leuke uitjes, en ook meteen een goede manier om dieren te zien!