Over buikpijn, eczeem, bloed prikken en coeliakie

eczeem

Sinds Nomi heel klein was, heeft ze regelmatig last van eczeem. Vooral ’s winters is ze heel rood en schraal. Vorige winter ook, en toen het lente werd, verdween het langzaam. Ik had verwacht dat dat dit jaar ook zou gebeuren. Maar nu, halverwege mei, is het absoluut nog niet over. Het lijkt juist steeds erger te worden. En daarnaast klaagt ze steeds vaker over buikpijn.

Weer naar de huisarts

We waren al een paar keer bij de huisarts geweest voor Nomi’s eczeem. Daar werden we telkens naar huis gestuurd met een zalfje. De vorige keer hoefden we niet eens te komen, de assistente vond dat we maar gewoon weer moesten beginnen met de hormoonzalf. Dat helpt wel een beetje, maar het pakt de oorzaak natuurlijk niet aan. Daarom besloot ik maar weer eens te bellen.

Doordat Nomi ook buikpijn heeft, mochten we langskomen en we moesten haar urine inleveren. En daarna mochten we door naar de dokter. Gelukkig werden we heel serieus genomen, en de huisarts snapte dat ik niet te lang door wilde gaan met de hormoonzalf. Nomi’s eczeem is inmiddels ontstoken door al het krabben, dus het was weer tijd voor een nieuw zalfje.

Buikpijn

Nomi mocht gaan liggen en de huisarts vroeg waar ze buikpijn had. Ze wees haar navel aan. Ze heeft een navelbreukje, maar volgens de huisarts kan het daar niet door komen. Kinderen schijnen altijd hun navel aan te wijzen als je vraagt waar ze buikpijn, dus dat was heel normaal. Hij vond Nomi’s buik een beetje opgezet, maar verder niet zorgwekkend.

Coeliakie?

Ik gaf aan dat het me verstandig leek om een allergietest te doen. Dat kan vanaf 3,5 jaar, dus dat kon nu precies. Naast de standaard allergietesten wilde de huisarts ook laten testen op coeliakie (glutenintolerantie). Dat kan namelijk zorgen voor buikpijn en eczeem. Ik had er al wel aan gedacht, maar ik mag toch hopen dat het dat niet is…

Bloed prikken

We mochten meteen bloed laten prikken. Nomi zei doodleuk ‘Maar dat wil ik niet’, maar het moest toch gebeuren. Bij de huisarts prikken ze eigenlijk alleen kinderen boven de vier jaar, maar de huisarts zei dat ik het bij de prikpost maar gewoon even moest proberen. En ze wilden haar wel prikken. Dat scheelde weer een ritje naar het ziekenhuis.

Nomi snapte heel goed wat er ging gebeuren, en ze wilde absoluut niet. Logisch, natuurlijk. Ook Lenn merkte dat er iets ging gebeuren wat niet leuk was en hij zette het op een krijsen. En dat hield niet meer op. Nomi zat bij mij op schoot en toen kwam de naald eraan ‘Neeeee!’. Heel zielig, maar het moest toch… En het werd nog zieliger toen het in de eerste arm niet lukte. Gelukkig lukte het bij de andere arm wel.

Nomi kreeg twee mooie pleisters en ze mocht een cadeautje uitzoeken. Ze koos voor een fluitje (waar ik niet zo heel erg blij mee ben, mijn trommelvliezen hebben het bijna begeven), en ze was weer blij. ‘Ik was een grote meid hè? Maar ik moest wel heel erg huilen.’ Nou ja, het was ook wel heel zielig. Maar ik ben blij dat er nu eindelijk wordt doorgepakt.

En nu moeten we de uitslag afwachten. Ik hou jullie natuurlijk op de hoogte!

Een gedachte over “Over buikpijn, eczeem, bloed prikken en coeliakie

  1. Margreet schreef:

    Toen ik de klachten las dacht ik ook meteen aan coeliakie. Ik hoop voor jullie en haar dat dat het niet is! Maar dat er wel snel duidelijk wordt wat er aan de hand is! Dit soort zorgen zijn niet fijn. Sterkte!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.