Soms is een blog de ideale plek om je ei kwijt te kunnen. Zeker nu ik 37 weken zwanger ben vind ik het heerlijk om wat dingen van me af te schrijven. Voor mijn gevoel zijn we nu wel echt begonnen aan de laatste loodjes en gelukkig zal het niet langer dan vijf weken meer duren totdat de baby er is. Want inmiddels ben ik het wel een beetje zat. Gisteren heb ik zo ongeveer de hele middag in het ziekenhuis gelegen en nu kan ik echt niet meer wachten totdat de baby er is.
Ik voelde de baby gisteren nauwelijks. Normaal is hij heel druk en voel ik zo ongeveer de hele dag door geduw in mijn buik, maar gisteren opeens een paar uur niet. Ik belde het ziekenhuis en ik mocht meteen komen. Deze keer hoefde ik niet op een behandeltafel te liggen, ik kreeg een luxe kraamsuite. En naast het bed stond een wiegje, zo eentje waar Nomi de eerste dagen ook in heeft gelegen. Daardoor kreeg ik natuurlijk nog meer zin om deze baby te ontmoeten.
Maar goed, daar kwamen we niet voor. Ik werd aan de ctg gelegd, in eerste instantie voor een half uurtje. Na een half uur werd me verteld dat ze me nog iets langer aan de ctg wilde houden, want de hartslag van de baby was te constant. Waarschijnlijk doordat hij sliep, maar ze wilden het zekere voor het onzekere nemen. En daar was ik het natuurlijk mee eens.
Uiteindelijk heb ik zo’n twee uur aan de ctg gelegen, in verschillende houdingen. De baby lijkt het toch nog wel fijn te hebben in mijn buik en ook op de echo zag alles er goed uit. Hij ligt met zijn rug naar mijn buik toe en het kan zijn dat ik hem daardoor minder voel. Maar.. Hij blijkt qua groei nu zo’n drie weken voor te liggen. Een tijdje geleden zat hij nog ‘net iets boven gemiddeld’, nu schijnt het toch wel een flinke baby te worden. Dit is trouwens geen reden om in te leiden of om de baby eerder te halen, doordat hij nog steeds binnen de curves groeit.
Mijn eigen bloeddruk en hartslag waren wat aan de hoge kant. Ik had een bloeddruk van 150/80 (terwijl die een week ervoor nog 110/60 was) en mijn hartslag zit regelmatig richting rond de 100. Geen reden tot paniek, maar ik moet wel proberen om het een beetje rustig aan te doen. Wat erg lastig is met een dreumes van anderhalf in huis en nesteldrang die behoorlijk opspeelt..
Maar goed, voor nu ziet alles er goed uit. Ik moet alles wel goed in de gaten houden en ik moet bij ieder wissewasje bellen. Maar het is natuurlijk allemaal voor een goed doel.
Hoop voor je dat hij niet meer lang op zich zal laten wachten. Misschien word het toch nog een juni baby.
Jeetje; wat lijkt me dat ff eng! Gelukkig maakt de baby het nog goed in je buik. Ik hoop voor je dat ’t niet meer zo lang duurt.
De laatste loodjes ja… Hoe vaak ik niet aan de CTG gelegen heb. Maar beter een keer teveel dan een keer te weinig! 🙂 Ik begreep toen ook van de verpleegster dat ze willen dat de baby wakker is als ze je los koppelen. Daardoor moest ik wel eens langer blijven liggen. Ik werd zelf wel rustig van het geluid van zijn hartje. Ik heb het een paar keer opgenomen met mijn mobieltje om later naar te luisteren. <3
Nog even volhouden meid! Je komt er wel, gewoon rustig afwachten. Fijn in elk geval dat baby er zo relaxed onder is. 😉
Ach, je kan beter te vaak bellen, dan te weinig!
De laatste loodjes meis.
Dat is even schrikken als je hem niet meer voelt, gelukkig niks bijzonders aan de hand. Sterkte met de laatste loodjes! Even doorzetten nog! Het is allemaal voor een goed doel inderdaad.
Oow :-/ ik lag van de week ook 2 uur aan de ctg omdat de hartslag van de kleine juist te hoog bleef… Succes nog even!
Succes nog even! Hopelijk duurt het niet te lang meer voor je. 🙂
Gelukkig dat je op controle kon komen en er niks mis is. Er groeit een mannetje in je die het maar al te goed heeft volgens mij. Ik hoop voor je dat het niet meer te lang duurt en dat jullie jullie zoontje en broertje snel in de armen mogen houden.
Gek klinkt dat, dat ze een constante hartslag juist langer willen volgen. Leek mij juist iets positiefs. Fijn dat je meteen kon komen en dat er verder niets aan de hand is. Ik wens je nog heel veel succes met de laatste dagen/weken.
Het gaat nu wel spannend worden en bij elke seintje ga je gelijk al denken dat er wat mis is. Heel veel succes!
Eens, beter een keer te veel bellen en/of ctg.
Succes met de laatste loodjes.
Ik weet dat ik het niet zo zeer lichamelijk zwaar vond op het eind, maar meer het wachten op een teken dat het zou kunnen beginnen!
Uiteindelijk met 42 weken ingeleid, omdat meneer nog steeds veel te lekker zat daarbinnen!
Spannend! Ik hoop dat je geen vijf weken meer hoeft te wachten en jullie kleintje sneller in je armen mag hebben!