Twee weken geleden hadden we de 20 weken echo. In dit artikel hebben jullie al kunnen lezen dat alles er goed uitzag, maar van tevoren was ik behoorlijk zenuwachtig. Mensen wensten ons ‘veel plezier’ en ook Bart had zin om weer naar de baby te kijken. Natuurlijk vind ik het leuk om de baby te zien, maar ik was met totaal andere dingen bezig.
De 20 weken echo
Het gekke is, dat ik voor Nomi’s 20 weken echo helemaal niet zo zenuwachtig was. Ik vond het wel spannend, maar eigenlijk ging ik er wel vanuit dat alles goed was. Dat kwam deels doordat de echo die we met 16 weken hadden er goed uitzag, maar ik wist ook wel dat ze dan lang niet alles kunnen zien. Daarnaast wist ik nog wat minder over de 20 weken echo. Ik had me wel ingelezen, maar dat is toch heel anders dan wanneer je het echt meemaakt.
Tijdens Nomi’s 20 weken echo realiseerde ik me pas hoeveel er eigenlijk mis kan zijn en hoe bijzonder het is dat een kindje zich helemaal op de goede manier ontwikkelt. Natuurlijk wist ik daarvoor wel dat er iets mis kon zijn, maar op dat moment kreeg ik er toch wat meer een beeld bij.
En ik denk dat het komt doordat ik nu weet hoeveel er mis kan zijn, want ik was echt zenuwachtig voor de 20 weken echo. Een week van tevoren telde ik de dagen al af en ik kon niet wachten totdat het voorbij was. Veel mensen wensten ons van tevoren ‘veel plezier’, maar ik ging er echt niet met plezier naartoe. Het voelde niet alsof we even lekker naar onze baby zouden gaan kijken, voor mij was het het moment waarop we zouden horen of ons kindje straks buiten de baarmoeder zou kunnen overleven.
Een beetje dramatisch misschien, maar zo dacht ik op dat moment. Tijdens de echo was ik ook nog steeds zenuwachtig, maar bij iedere keer dat ze echoscopiste zei dat iets er goed uitzag, kreeg ik er een beetje meer vertrouwen in dat het goed was. Toen de echo klaar was en we te horen kregen dat er niks afwijkends was gevonden, viel er echt een last van mijn schouders af.
Natuurlijk weet je na een goede 20 weken echo ook niet zeker of je kindje gezond is. Je weet bijvoorbeeld niet of je kindje zal kunnen horen en zien. Maar voor nu geeft het me een heel fijn gevoel.
Was jij ook zo zenuwachtig voor de 20 weken echo?
Nee, ik was verre van zenuwachtig voor de 20 weken echo. Ik heb daar voor namelijk al erg veel echo’s gehad (8 weken, 10, 11, 14 en 16). Allemaal vanwege wat medische redenen. Dus ook ik had wel het idee dat het allemaal goed zat. Maar jouw redenering over de 20 weken echo bij een nieuwe (tweede) zwangerschap snap ik wel. Juist omdat je je nu zo goed bewust bent van wat er mis kan gaan.
Ja ik wel hoor, bij alle echo’s maar bij 20 weken het meest. Kon pas weer rustig ademhalen toen alle lichaamsdelen en organen waren gecheckt en goedgekeurd.
Het lijkt me ook een heel spannend moment en kan goed begrijpen dat je behoorlijk zenuwachtig was.
Ik ben eigenlijk wel blij dat de 20 weken echo er nog niet was toen ik zwanger was. Had ik ook al die stress niet. En ik had denk ik toch niet geweten wat ik met eventueel slecht nieuws aan moest.
Ik was zenuwachtig voor elke echo. En ik kreeg mijn laatste zwangerschap elke controle een echo vanwege lang bloedverlies en eerdere miskramen. Het blijft elke keer weer spannend hoor!
Wel een beetje ja, wat als.. dat spookte door mn hoofd, we hadden al zo veel moeite gedaan, ik wilde graag een gezond kindje op de wereld zetten. Gelukkig was alles goed
Nee, ik was volgens mij niet zenuwachtig, maar dat komt omdat ik toen al wist dat ik met welk nieuws dan ook alleen zou moeten dealen. Natuurlijk heb ik ook gehoopt dat alles in orde zou zijn, maar als er afwijkingen opgemerkt zouden worden, wist ik wel dat ik dit aan zou kunnen. Ik voelde me gewoon heel sterk.
Ik had precies hetzelfde. Ik dacht ook altijd dat ik uit zou kijken naar die 20 weken echo omdat je dan ook ging weten of je een jongetje of een meisje kreeg. Dit was toen ik zwanger was helemaal anders. Ik vond het zo spannend en of het jongetje of meisje was maakte me niet uit. Pas achteraf vond ik de echo leuk, toen alles goed was en toen vonden we het ook leuk dat we het geslacht wisten.
Ik was ook heel zenuwachtig, maar wij wisten het geslacht nog niet en dat kregen we toen te horen, dus daar keek ik dan wél naar uit. Gelukkig was de uitslag goed en is er niets afwijkends gevonden!
P.S. ik heb je getagd 😉
Ik was ook heel zenuwachtig. In mijn omgeving had ik al meerdere verhalen gehoord van vrouwen die hun zwangerschap hadden moeten afbreken na de 20 wekenecho. Ik was ook heel even in paniek toen ze bij het hartje bleef hangen. Ik dacht echt dat er wat mis was, maar ze zei niets. Ik heb er toen maar naar gevraagd, maar het zag er gelukkig goed uit. Ze zocht gewoon naar de goeie hoek om een foto te kunnen maken. Bij ons was het dus uiteindelijk ook goed, maar ik ben pas echt gerust als ik de kleine zo lekker vast mag houden 🙂
Nee zelf was ik helemaal niet zenuwachtig. Althans niet dat ik me eigenlijk kan herinneren. Ik had er alleen maar heel veel zin in.
Ik was ook behoorlijk zenuwachtig. Ik zat met klamme handjes in de auto. Maar iets in mij bleef mij gerust stellen. Het leek wel of Janna wilde zeggen rustig maar mama het gaat goed met mij. Vanaf dat moment werd ik rustiger. Mijn man was misschien wel het meeste zenuwachtig. Hij zei zelf dat hij zenuwachtiger was met de 20 weken echo als dat hij was op zijn eigen bruiloft!!!!
Ik heb volgende week mijn 20 weken echo. Ik ben nog niet zenuwachtig. De verloskundige heeft ons wel netjes gewaarschuwd, dat het soms spannend kan zijn omdat ze echt naar de ontwikkeling van het kindje gaan kijken en er soms wat gevonden wordt. Dat hoeft dan nog niets te betekenen, maar dat geeft dan wel de nodige spanning. Ik heb er nu gelukkig vooral zin in.
Snap wel dat je zenuwachtig was, het is toch super spannend om te horen hoe het met je kindje gaat en of er geen afwijkingen zijn. Je hoopt natuurlijk op een gezond kindje en de 20 weken echo geeft je daar net wat meer zekerheid over.
Ik was zo verschrikkelijk zenuwachtig dat ik s morgens zo misselijk was dat ik moest overgeven. Gelukkig bleek alles goed te zijn en kregen we ook te horen wat we kregen. Dus na de echo kon ik zeker genieten.
Het was bij ons het eerste kindje, maar ik vond het toch wel spannend. Mijn moeder is geboren met een vorm van schisis en dan hebben kindjes een grotere kans op bepaalde afwijkingen, zoals een open ruggetje. Ik kneep hem dus wel een beetje. Gelukkig was de kleine helemaal gezond. Ze hebben hier meteen naar gekeken en daarna de rest pas bekeken dat was fijn.