Voor het eerst in mijn eentje voor drie kinderen zorgen – zo ging het

drie kinderen

Bart was na de keizersnede twee weken vrij. Heel fijn, want na de keizersnede mocht ik nog niet zoveel doen. Je mag de eerste zes weken maximaal 5 kilo tillen. Ik mocht Lenn dus niet tillen, geen volle wasmanden, niet stofzuigen, et cetera. Oh en eigenlijk ook zo min mogelijk trappen lopen. Ik probeerde me daar zoveel mogelijk aan te houden, want dan herstel je natuurlijk het snelst.

En toen moest Bart weer aan het werk

Precies twee weken na de keizersnede ging Bart weer aan het werk. Best spannend, want nu moest ik het alleen doen. Gelukkig helpt hij me tijdens de ochtendspits nog even, maar rond half 8 moet hij toch echt weg. Toen waren de kinderen allemaal aangekleed, Nomi en Lenn waren aan het ontbijten en Elena was net klaar met drinken.

Naar de basisschool

Nomi moest naar school, dus rond 8 uur begon ik ze klaar te maken om de deur uit te gaan. Nomi kan zichzelf gelukkig klaarmaken en aangezien Bart al schoenen had aangedaan bij Lenn, hoefde ik alleen zijn jas nog dicht te doen. Vervolgens legde ik Elena in de kinderwagen, ik deed haar jas aan, muts op, sloffen aan, dekentje over en we waren klaar om te gaan!

Voordat Elena was geboren, ging ik altijd even mee de klas in. Nu ik de kinderwagen bij me heb is dat niet handig. Ik had Nomi er al op voorbereid dat ik maar heel eventjes de klas in zou gaan en dat vond ze prima. En het ging perfect! Toen we bij de deur van de klas waren zei Nomi ‘Mama geef mij hier maar een kus, blijf jij maar bij Elena’. Super lief, en nadat ik haar een kus had gegeven, ging ze in de kring zitten. Ik stond er even van te kijken, want een paar weken geleden ging het afscheid nemen nog best moeilijk.

Door naar de supermarkt

Vervolgens ging ik met Lenn en Elena naar de supermarkt. Lenn wilde in de kinderwagen blijven zitten, dus ik kon heerlijk rustig boodschappen doen. We kwamen bij de kassa, ik wilde pinnen, en mijn pinpas bleek het niet te doen. Oh oh! Gelukkig had ik genoeg contant geld bij me. En toen ik de boodschappentas aan de tassenhaak van de kinderwagen wilde hangen, brak hij af… Ik dacht, ‘als dit maar geen voorbode is voor de rest van de dag…’

Is mijn rekening leeggehaald?

Onderweg naar huis dacht ik, ‘als mijn rekening maar niet is leeggehaald!’. Ik snapte niet waarom mijn pinpas het niet deed. Thuis zette ik Lenn voor de televisie en ik liet Elena in de kinderwagen liggen, want ze was in slaap gevallen.

Eerst maar eens op mijn bankrekening kijken. Ik kan niet internetbankieren met mijn telefoon, dus ik probeerde in te loggen via de computer. Eén keer een foutmelding, nog een keer een foutmelding… Ik wist zeker dat ik de code goed had ingevoerd. Ik zocht de foutmelding op en toen kwam ik erachter dat mijn pinpas was verlopen! En om een nieuwe aan te vragen, moet je inloggen op de site van mijn bank. Wat dus niet kon, omdat mijn pinpas was verlopen… Super handig!

Dan de bank maar bellen. Net toen ik iemand aan de telefoon had, werd Elena wakker en begon Lenn te zeuren om een koekje. Tuurlijk. Er werd me verteld dat er in oktober een nieuwe bankpas is verzonden… Naar ons oude adres! Oeps! Ik had ons nieuwe adres blijkbaar niet doorgegeven. Om een nieuwe bankpas aan te vragen, moest ik naar de bank toe. In verband met fraude kon dat niet telefonisch. Begrijpelijk, maar ik mocht dus niet autorijden. Ik baalde behoorlijk en uiteindelijk besloot ik de volgende dag, toen ik alleen thuis was met Elena, toch maar in de auto te stappen en naar de bank te rijden. Dat mocht dus eigenlijk niet en ik mocht eigenlijk ook geen maxi cosi tillen, maar ik had mijn bankpas toch wel echt nodig…

Terug naar waar het over ging

Maar goed, daar ging dit artikel helemaal niet over. Na het telefoontje naar de bank, vond Elena het weer tijd om te drinken. Net toen zij aan mijn borst lag, begon Lenn weer te zeuren over een koekje. Wat hij ’s ochtends trouwens niet krijgt, maar hij blijft het proberen. Gelukkig begrijpt hij heel goed dat hij even moet wachten als ik aan het voeden ben. Toen Elena klaar was met drinken pakte ik voor hem een banaan en na even gemopperd te hebben, at hij die toch maar op.

Rond 12 uur at Lenn een broodje en daarna ging hij naar bed. Hij klimt eerst via een stoel op de commode, vervolgens gaat hij weer op de stoel staan en duw ik hem naar zijn bed, waar hij ook zelf inklimt. Zo hoef ik hem niet te tillen.

Quality time met Elena

Eerst at ik even iets en toen was het tijd voor wat quality time met Elena. Ze lag lekker bij me terwijl k een serie keek. De tijd vloog voorbij en toen was het alweer tijd om Lenn uit bed te halen, want Nomi was bijna klaar op school.

‘mama ik wil spelen!’

We liepen weer naar de basisschool en toen Nomi naar buiten kwam, vroeg ze of een klasgenootje bij ons mocht spelen. Ik had haar al verteld dat we dat die week nog even niet zouden doen, maar ze wilde het toch. Bij haar klasgenootje spelen was geen optie voor Nomi, dat was nog even te spannend. Ik vond drie kinderen wel even genoeg, dus het spelen ging niet door. Met als gevolg dat ik een boze kleuter mee naar huis nam.

Weer thuis

Eenmaal thuis was het al snel weer goed. Ik maakte ranja en ik pakte een koekje voor ze en we zaten gezellig even op de bank. ‘Mag ik nu Mia kijken?’ Dat mocht, en Nomi en Lenn keken samen naar ‘Mia and me’.

Met drie kinderen was het druk, maar het ging prima. Elena sliep nog veel en ze lag ’s middags een hele tijd in de box te slapen. Nomi en Lenn wilden graag dat ik haar op het boxkleed op de grond legde, want ze wilden met haar ‘spelen’. Dus toen ze wakker was, deed dat. Lenn vindt dat altijd zo’n anderhalve minuut leuk vindt, en vervolgens komt hij erachter dat Elena toch niet zo’n geschikt speelmaatje voor hem is. Nomi houdt het wat langer vol, zij was lekker aan het kroelen met Elena.

Moe!

Om 17.15 uur kwam Bart thuis en ik was behoorlijk moe. Zo’n eerste dag alleen met drie kinderen was best vermoeiend, zo snel na de keizersnede. Het hielp ook niet mee dat Elena toen ’s nachts nog vrij slecht sliep. Bart kookte, ik voedde Elena en na het eten speelde Bart nog even met Nomi en Lenn. En stiekem was ik blij toen ze in bed lagen. Toen ben ik lekker op de bank gaan hangen en ik ging op tijd naar bed, want ik kon mijn ogen nauwelijks meer open houden!

2 gedachten over “Voor het eerst in mijn eentje voor drie kinderen zorgen – zo ging het

  1. Inge schreef:

    Heel herkenbaar. Onze drie kinderen zijn van dezelfde leeftijd als die van jullie. Papa helpt tot 7:30 u en daarna regel ik de rest. Nu nog verlof. Ben zo benieuwd hoe het gaat als ik weer ga werken.
    En tja soms nood breekt wet.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.