Maandag was het zover; Elena mocht voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Van tevoren had ik haar natuurlijk al verteld dat ze daar naartoe zou gaan en we keken een paar filmpjes over de peuterspeelzaal. Het leek haar hartstikke leuk, maar ze snapte niet helemaal dat ik dan weer naar huis zou gaan, en dat zij op de peuterspeelzaal zou blijven. Dus ik was erg benieuwd hoe dat zou gaan!

De reactie van Nomi en Lenn

Toen ik Nomi en Lenn vertelde dat Elena naar de peuterspeelzaal zou gaan, keken ze me aan alsof ik iets heel raars zei. ‘Maar ze is toch nog veel te klein?’ ‘Mogen wij dan mee?’ ‘Blijf jij dan wel bij haar?’. Ze vonden het maar niks, dat hun kleine zusje al naar de peuterspeelzaal zou gaan. Nomi en Lenn waren trouwens maar een maandje ouder toen ze op de peuterspeelzaal begonnen. Maar ik moet toegeven dat ik Elena ook nog best klein vond om al te beginnen op de peuterspeelzaal, maar misschien komt dat omdat ze mijn derde kindje is, en ik haar nog steeds zie als een baby haha!

Voor het eerst naar de peuterspeelzaal

We liepen naar de peuterspeelzaal en Elena had er helemaal zin in, totdat we naar binnen gingen. Ik legde haar tas in haar vakje en daar was ze het totaal niet mee eens, ze wilde haar tas namelijk bij zich houden. Ook haar jas mocht niet aan de kapstok en toen ze de kindjes zag, begon ze te huilen en wilde ze opgetild worden.

Intakegesprek

Het was eigenlijk de bedoeling dat Elena naar het klasje zou gaan en dat ik dan een intakegesprek zou hebben met een van de leidsters. Maar ik besloot Elena maar even mee te nemen. Toen de leidster Elena vertelde wat ze allemaal zouden gaan doen die dag, kreeg ze er wel zin in. Ze werd steeds blijer en na het intakegesprek liep ze aan de hand van de leidster mee de klas in. Daar vond ze het weer even spannend, maar toen ze de poppen zag liggen, wilde ze daar wel mee spelen. Dat leek me een mooi moment om weg te gaan. Elena zei ‘oké doeg mama!’, ze zwaaide een keer, en toen wilde ze weer spelen.

Huilen

Het leek heel goed te gaan, maar zo’n eerste keer is toch altijd wel spannend. Daarom was ik wel blij dat ik haar weer op kon halen aan het einde van de ochtend. Elena kwam met de leidster naar buiten en toen ik haar vroeg of ze het leuk had gehad, zei ze meteen ‘ja!’. Van de leidster hoorde ik dat ze toch wel eventjes gehuild had. Elena vond het ook heel spannend om in de kring te zitten, maar toen ze bij de leidster mocht zitten vond ze het helemaal prima. Daarna heeft ze lekker gespeeld en ze vond alles leuk. Ze had heel vaak ‘wauw!’ gezegd en ze volgens de leidsters was ze een heel gezellig kind. Aan het einde van de ochtend hebben alle kindjes voor haar geklapt omdat ze het zo goed deed op haar eerste dag, en daar heeft Elena het nog steeds over.

Donderdag gaat ze weer, en volgens mij heeft ze daar wel zin in. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat, want nu weet ze natuurlijk dat ik wegga en dat het een tijdje duurt voordat ik haar weer ophaal. Hopelijk gaat ze gewoon weer lekker spelen en heeft ze een leuke ochtend.