Elena brabbelt er wat af, en inmiddels is het brabbelen aangevuld met een paar woordjes. Haar eerste woordje was ‘papa’ en haar favoriete woordje is ‘eten’. Wat ze nog meer zegt en wat ze ermee bedoelt, vertel ik je in dit artikel.

Papa

Terwijl Nomi en Lenn als eerste ‘mama’ zeiden, was Elena’s eerste woordje toch echt ‘papa’. Ze heeft een tijdje alleen maar papa gezegd. Dat zei ze tegen Bart, tegen mij, en soms ook tegen Nomi en Lenn.

Mama

Even later kwam er toch ook ‘mama’ uit haar mondje, en sindsdien wordt dat heel vaak gebruikt. Als ik haar ’s ochtends uit bed haal roept ze ‘mama!’ en ze gebruikt het ook om aan te geven dat ze wil drinken.

Anna

Nomi en Lenn worden allebei ‘Anna’ genoemd. Ik weet niet helemaal waarom, misschien komt het doordat ze regelmatig ‘Anna en Elsa’ spelen. Inmiddels reageren Nomi en Lenn ook allebei op Anna haha!

eten

Elena is gek op eten en dat woord gebruikt ze regelmatig. Sinds kort zelfs als ze wakker wordt na haar ochtend- of middagslaapje. Haar manier om duidelijk te maken dat ze uit bed wil is door ‘ete!’ te roepen. Het was ook het eerste woordje dat ze gebruikte in combinatie met een ander woordje. Laatst zei ze opeens ‘Mama, ete!’

Daaa!

Iets anders wat Elena heel leuk vindt, is zwaaien. Voordat ze naar bed gaat, als iemand weggaat, als iemand binnenkomt, als ik haar uit bed haal, et cetera. En altijd zegt ze dan ‘Daaa!’.

nanaan

‘Elena wil je een banaan eten?’ ‘Nanaan!’ Daar is ze gek op, en daardoor is het niet zo gek dat het een van haar eerste woordjes is.

nee

Iets minder gezellig is het woordje ‘nee‘. Ze weet vrij goed hoe ze het moet gebruiken en ze zegt het nu bijvoorbeeld als ik haar iets te eten wil geven wat ze niet lekker vindt. Toen ik haar laatst een hapje bietjes wilde geven, zei ze meteen ‘nee!’. En ze vertikte het ook om te eten.

Ja

Ook ‘ja’ gebruikt ze inmiddels. Ze kan nu een beetje antwoord geven als ik haar een vraag stel met woorden erin die ze kent. Als ik haar vraag of ze iets wil eten, zegt ze bijna altijd ‘ja!’.

Mij

Met een grote broer en een grote zus in huis, leer je al vroeg om voor jezelf op te komen. Over het algemeen spelen Nomi en Lenn heel lief met Elena, maar soms wordt er wel eens iets afgepakt. Als dat gebeurt, of als Elena denkt dat dat gaat gebeuren (als Nomi of Lenn dichtbij haar speelgoed komt) roept Elena ‘mij!’ Overigens roept ze dit ook als ze vindt dat iets van haar is, terwijl iemand anders ermee speelt.

kap kap kap

Elena is groot fan van het liedje ‘Klap eens in je handjes’ en ze zit regelmatig in haar handjes te klappen. Om duidelijk te maken dat ze wil dat dat liedje voor haar gezonden wordt, zegt ze ‘kap kap kap!’

kijken

Haar nieuwste woordje, kijken, gebruikt ze nog een beetje random. Volgens mij heeft ze het van Lenn geleerd, want hij laat haar wel eens dingen zien waar ze niet aan mag komen, zoals tekeningen die hij heeft gemaakt. Dan zegt hij ‘Elena, alleen kijken!’. Vlak daarna zei Elena opeens ‘kijken’ en nu gebruikt ze het regelmatig. Maar waar ze dan precies naar wil kijken of naar kijkt, is voor mij nog een beetje een raadsel.

Wat was het eerste woordje van jullie kinderen?