Elena’s eerste hapjes; zo pakken we het deze keer aan

eerste hapjes

Het was iets waar ik tijdens de zwangerschap al over nadacht; de eerste hapjes van Elena. Bij Nomi en Lenn hebben we het totaal anders aangepakt. Nomi kreeg haar eerste hapje toen ze 4,5 maand oud was. Ze kreeg vooral gepureerd voedsel, wat ik voor een groot deel zelf maakte en zo nu en dan kreeg ze een potje. Bij Lenn begonnen we toen hij bijna 6 maanden oud was en we introduceerden vaste voedsel aan de hand van de Rapleymethode.

Nomi’s manier

Vanaf het eerste hapje vond Nomi bijna alles lekker. Er waren een paar dingen die ze niet wilde eten, zoals nectarine. Verder at ze echt alles. Of het nou alleen groente was, of een mix van meerdere dingen. Ook daarna is ze bijna alles blijven eten. Fruit gaat nu niet van harte, maar verder lust ze eigenlijk alles. Ze vind het ook geen probleem om nieuwe dingen te eten en ze eet vaak zonder moeite haar bord leeg.

Hoe het bij Lenn ging

Bij Lenn besloten we Rapley te proberen. Ik had er goede dingen over gehoord en gelezen en het leek me ook gewoon hartstikke leuk. In het begin ging dat heel goed. Hij had absoluut interesse in eten, maar hij at niet erg veel. Dat hoeft ook niet, bij Rapley. Kinderen mogen vaste voeding dan op hun eigen manier en op hun eigen tempo ontdekken.

Als baby ging Lenn steeds beter eten, totdat hij ongeveer anderhalf was. Toen at hij steeds slechter. Hij heeft een tijdlang echt ontzettend slecht gegeten, en gelukkig gaat het nu weer ietsje beter. Hij wil namelijk ‘super groot worden’. Maar als ik iets voor zijn neus zet wat hij niet kent, wil hij er geen hap van nemen…

Hoe we het nu aanpakken

Dat Lenn zo slecht at, heeft vast niet met de Rapleymethode te maken. Maar toch had ik er geen goed gevoel bij om het weer toe te passen. Daarom besloten we om het ongeveer zo aan te pakken als bij Nomi. Wel wilden we iets later starten, vooral omdat Elena echt nog niet toe leek te zijn aan vaste voeding toen ze 4 maanden oud was. Daarom zijn we begonnen toen ze ongeveer 5,5 maand was.

Zelfgemaakte hapjes

Vol goede moed begon ik hapjes voor haar te maken. Elena vond het hartstikke leuk om in de wipstoel te zitten en aandacht te krijgen van Nomi, Lenn (want ze wilden natuurlijk kijken hoe Elena ging eten) en van mij. Maar echt eten was er niet bij. Heel normaal natuurlijk, zo in het begin. Maar telkens als ik haar eten gaf, was ze er na een paar hapjes klaar mee.

Potjes

Ik had wel eens gehoord dat sommige kindjes potjes lekkerder vinden dan zelfgemaakte hapjes, dus dat besloot ik eens te proberen. En ja hoor, Elena was ook zo’n kindje. Ze vindt potjes veel lekkerder. Het maakt haar niet uit wat ik haar geef, ze eet alles vrij goed. Zolang het maar uit een potje komt, dan. Ze eet nog niet heel veel, maar zeker het driedubbele van wat ze eet van mijn zelfgemaakte hapjes. Elena eet momenteel dus vooral potjes.

Zelf eten

Het was de bedoeling om haar ook regelmatig zelf te laten eten. Stukjes brood bijvoorbeeld, of een soepstengel. Maar daar zijn we nog niet mee begonnen. Elena kan absoluut nog niet rechtop zitten, wat wel belangrijk is wanneer kindjes zelf eten (voor het geval ze zich verslikken). Daarom eet ze momenteel nog in het wipstoeltje, en krijgt ze voorlopig nog gewoon gepureerd voedsel.

Drie kindjes, en drie verschillende manieren van het introduceren van vast voedsel dus. En dat soort verschillen vind ik zelf altijd wel erg grappig om te zien!

Een gedachte over “Elena’s eerste hapjes; zo pakken we het deze keer aan

  1. Tineke schreef:

    Leuk is dat he! Ik heb mijn oudste alles zelfgemaakt gegeven en mijn jongste at vooral potjes. De jongste is nu een veel betere eter dan mijn oudste. Maar ik denk dat het gewoon aan het kind zelf ligt en niet aan je aanpak van de eerste hapjes.
    Liefs

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.