Als je naar een pretpark, binnenspeeltuin, dierentuin, of iets anders gaat, hoef je voor je baby meestal geen entree te betalen. Vanaf het moment dat je baby een jaar is, is dat anders. Bij een aantal gelegenheden moet je vanaf die leeftijd entree betalen, bijvoorbeeld bij veel binnenspeeltuinen. Maar wat nou als je baby nog wel door kan voor een kindje van elf maanden? Lieg je dan om gratis naar binnen te gaan? Of ben je zo eerlijk om te vertellen dat je kindje al een jaar is? Vandaag biecht ik op dat ik er wel eens misbruik van gemaakt heb, en hoe dat ging!

Hoe ik loog over Nomi’s leeftijd

Oké, dit is best heel slecht en ik moet toegeven dat ik me er wel een klein beetje voor schaam. Nomi was, totdat ze een jaar of 3 was, altijd vrij klein voor haar leeftijd. De eerste keren dat ik met haar naar een binnenspeeltuin ging, was ze nog geen jaar oud. Soms werd er niet eens naar haar leeftijd gevraagd en konden we meteen gratis naar binnen. En als er wel naar haar leeftijd gevraagd werd, hoefde ik nooit te bewijzen dat ze nog geen jaar was. Want tja, ze zag er echt nog uit als een baby’tje.

‘Zij is vast nog geen jaar hè?’

Maar toen kwam het. Na haar eerste verjaardag ging ik weer een keertje met haar naar een binnenspeeltuin. Er stond een rij voor de kassa en we moesten even wachten. Ik tilde Nomi en een luiertas en omdat dat allemaal vrij zwaar was, zette ik Nomi op de grond. Ze kon nog niet staan, laat staan lopen, dus ze kroop door de ruimte. Een klein (ze past toen nog met gemak in maat 74) kruipend meisje, dat zag er natuurlijk wel uit als een baby’tje van nog geen jaar oud. Toen we aan de beurt waren, vroeg het meisje achter de kassa ‘Zij is vast nog geen jaar hè?’. En meteen zei ik ‘Nee, klopt!’. Oeps!

Of nou ja, ‘oeps’, ik deed het natuurlijk zelf. We mochten gratis naar binnen, en dat scheelde me weer een euro of 8. Ik voelde me wel een klein beetje schuldig, maar ze zei het zelf al… Als ze had gevraagd hoe oud Nomi was, had ik er wel eerlijk antwoord op gegeven. Maar nu was het zó makkelijk!

Het goede voorbeeld geven

Nu doe ik het heel anders. Toen ik laatst bij Monkey Town was en de man achter de kassa vroeg hoe oud Elena was, vertelde ik dat ze één is, ook al was ze dat nog maar drie weken. Ten eerste vind ik het een beetje kinderachtig om erover te liegen, ten tweede wil ik het goede voorbeeld geven en ten derde zou het wel heel erg gênant zijn als Nomi of Lenn zou zeggen ‘Nee hoor, Elena is al één!’.

Verder probeer ik mijn kinderen te leren dat liegen niet mag. En dan kun je zelf natuurlijk ook niet gaan liegen over de leeftijd van je kind. En aangezien Elena het geweldig vind in een binnenspeeltuin, is het me dat geld ook echt wel waard!

Heb jij wel eens gelogen over de leeftijd van je kind om gratis (of met korting) naar binnen te komen?