Als je 28 weken zwanger bent, begint het derde trimester. Het einde komt in zicht, waarschijnlijk heb je inmiddels een flinke buik en niet alles gaat meer zo makkelijk als voor je zwangerschap. Sommige dingen zijn (althans, voor mij) heel typisch voor het derde trimester en ze herinneren me eraan dat het derde trimester is begonnen. Dingen als…
- Je geen lucht meer krijgt als je bukt
- En daardoor laat je dingen die op de grond vallen maar gewoon liggen
- Schoenen aandoen behoorlijk lastig wordt
- Je net naar de wc bent geweest en alweer moet plassen
- Je er niks meer van ziet als je je down there scheert
- Dus je hoopt maar dat je geen stukken hebt overgeslagen
- Je je voelt als een schildpad die op zijn rug ligt als je probeert overeind te komen
- Je echt geen idee meer hebt wat je aan moet doen
- Want zelfs een deel van je zwangerschapskleding is inmiddels te klein
- En ook je schoenen passen niet meer
- Je de vraag ‘is het er echt wel 1’ heel erg zat bent
- Je voedingskussen je beste vriend is
- Je meerdere keren per dag naar de babykamer loopt, gewoon om even te kijken.
- Wassen opeens leuk wordt (tenminste, de babyspulletjes)
- Je je telkens afvraagt of je echt alles wel in huis hebt wat je straks nodig hebt
- Je toch nog maar even de stad in gaat om een extra mutsje te halen
- Je niet kunt wachten tot de baby er is
Hoe vond jij het derde trimester?
Ik weet nog heel goed dat ik, hoogzwanger van Fiene, inderdaad op het laatst toch nog eeven wat mutsjes bij ben gaan kopen.. En we die nooit gebruikt hebben haha. Succes met de laatste weken!
Herkenbaar!! Aan het begin vond ik het nog wel leuk, maar eenmaal als je verlof is begonnen, werd het allemaal steeds zwaarder. Vooral omdat je de hele dag alleen thuis zit. Alles wat je laat vallen, kan je vriend aan het einde van de dag oprapen. En het valt dan ineens op hoe onhandig je bent 😉
Dat je zo belemmert wordt in je bewegingen lijkt me best lastig van het derde trimester.
Haha, heel herkenbaar! Leuk geschreven.
Tegen gehouden worden in je beweging is wel heel erg lastig. Ik merk het nu al dat ik een paar kilo te zwaar ben dat het schoenen dicht maken me wat moeite kost. Laat staan als er zo enorme bult nog tussen zit.
Ik vond het wel oké. Je groeit langzaam maar zeker toe naar de bevalling. De plaatjes vind ik geweldig!
Herkenbaar uit de tijd dat ik zwanger was van Yarah.. Echt de laatste loodjes nu 🙂
Herkenbaar! Al is mijn buik nu nog niet zo huge dat ik vragen krijg of het er wel 1 is. Heb een bescheiden buik voor 29 weken, al zit die mij heus wel steeds meer in de weg.
grappig.
Ik kon gelukkig mijn schoenen gewoon aan. En ik had zo’n grijpstok hier liggen. Verrekte handig.
Al heb ik doordat mijn meisje 7 weken te vroeg was geen idee hoe het is met een enorme buik te lopen, ik vond het laatste trimester erg pittig (ze schopte me serieus blauwe ribben)
Zalig dat derde trimester. Heb wel altijd een klein zwangerschapsbuikje dus heb niet al te veel ongemakken met kleren en schoenen. Wasjes doen en nog eens kijken naar de kleertjes en spulletjes telkens opnieuw en opnieuw.
Dat scheren is heel herkenbaar en het vragen of het er maar 1 is… Nee, tijdens alles 10 voorgaande echo’s zullen ze er vast 1 over het hoofd gezien hebben… :/
Oooh, als ik dit lees heb ik stiekem toch ook wel een beetje heimwee. Ook al vond ik het 3e trimester behoorlijk zwaar en herken ik veel in wat je schrijft. En inderdaad, die vraag ‘is het er echt maar 1?’ is zooooooo irritant!
Voedingskussen was echt mn maatje. Haha maar toch vind ik het wel heel erg mooi, zwaar maar mooi
Het duurde laaaaang! Vooral omdat James twee weken later kwam, dus ik was op den duur echt een Momzilla. Verder herken ik dat schildpad gevoel helemaal en ook wat betreft schoenen. Pas de laatste weken hield ik vocht vast waardoor de broeken niet zo lekker meer zaten. Met shirtjes viel het mee, ik kocht alles op de groei.
Ik vond er niet veel aan het derde trimester. Dat komt ook meer omdat ik bij alle zwangerschappen ziek was de laatste weken en daardoor weinig kon.