Oh nee, een flesweigeraar – dit was voor ons de oplossing

flesweigeraar

Ik was geen moment bang dat Elena niet uit een flesje zou willen drinken. Bij Nomi en Lenn ging dat altijd perfect, en ik besloot flesjes deze keer weer op dezelfde manier te introduceren; rond de 3 weken. Vrij vroeg, maar zo deden we het bij Nomi en Lenn ook en dat ging perfect. Never change a winning team, zou je denken. Nou, na 2 keer gewonnen te hebben, verloren we deze keer keihard.

Het eerste flesje

Ik kolfde wat melk af en ik deed het in het Avent Natural flesje, die in één van die gratis dozen voor zwangeren  zit. Ik deed de speen in Elena’s mond, maar ze moest er niks van weten. Ze probeerde de speen met haar tong weer uit haar mond te duwen. ‘Ze moet nog even wennen’, dacht ik nog. Ik kneep een beetje in het flesje, zodat er melk uitkwam. Want een baby weet natuurlijk helemaal niet dat er melk uit dat flesje komt. Maar ook dat was geen succes. Na een minuut of 10 proberen gaf ik het op en ik besloot het de volgende dag met een ander flesje te proberen.

Ja, het lukt!

De volgende dag probeerde ik het met de Difrax S fles. En ja hoor, ze dronk! Het hele flesje was leeg! Ik dacht de oplossing gevonden te hebben en ik dacht, nu blijf ik gewoon 1 à 2 flesjes  per week geven.

En toen wilde ze het niet meer

Ik vrees dat ik daarna te lang heb gewacht. Elena wilde namelijk helemaal niks weten van het volgende flesje. Ze duwde de speen weer uit haar mond en ze trok een heel vies gezicht. Ik besloot er geen strijd van te maken, maar het gewoon de volgende dag weer te proberen. Maar ook dat was zonder succes. Het maakte niet uit welk flesje ik probeerde, ze moest er niks van weten.

Flesweigeraar

Het maakte niet uit of ze veel of weinig honger had, welk flesje we gebruikten, hoe we haar vasthielden, welke temperatuur de melk had of wie haar het flesje gaf, ze vertikt het om eruit te drinken. Op dat moment was het nog niet zo erg dat ze niet uit een flesje wilde drinken, ze was nog maar een paar weken oud. Maar ik zou het toch wel fijn vinden om soms even weg te kunnen, zonder dat Elena honger krijgt en niet wil drinken.

Blijven proberen

We besloten het maar gewoon te blijven proberen. Dagelijks deed ik een klein beetje gekolfde melk in een flesje en bood ik het aan. De ene keer als ze honger had, de andere keer tussen de voedingen door. Maar nee hoor, ze moest er niks van weten.

En toen opeens toch

Nadat Elena een paar uur achter elkaar had liggen slapen, maakte ik een flesje warm toen ze wakker begon te worden. Mijn verwachtingen waren erg laag, want ze weigerde telkens. Maar opeens begon ze te drinken en al snel was het flesje leeg! Ze had zo’n 30 cc gedronken (meer deed ik er niet in, omdat ik het telkens weg moest gooien). Vervolgens legde ik haar aan, want ze had natuurlijk nog niet genoeg gedronken.

1 flesje per dag

Vervolgens kreeg ze iedere dag een flesje, want ik was veel te bang dat ze weer zou gaan weigeren. Ze dronk steeds beter en steeds meer uit de Difrax S fles, maar ook de Dr. Brown’s fles pakte ze.

Inmiddels zijn we een aantal weken verder en Elena krijgt nog steeds iedere dag een flesje. Ze vindt het prima en weigert nooit meer. En nu kan ik ook met een gerust hart even weg, want ik weet nu dat ze geen honger zal lijden als ik weg ben!

3 gedachten over “Oh nee, een flesweigeraar – dit was voor ons de oplossing

  1. Caroline schreef:

    Het is voor mij al weer heel wat jaartjes geleden, maar ik kan me niet herinneren dat mij dochter en zoon moeite hadden met de fles na de borstvoeding. Fijn dat jouw kindje nu goed uit de fles kan en wil drinken!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.